کمک
یاری کردن را اعانت گویند. از این عنوان به مناسبت در بابهای صلات، حج، تجارت، ضمان، اجاره، اطعمه و اشربه، غصب و دیات سخن رفته و احکام و آثاری بر آن مترتّب گشته است.
به غیر خدا می توان دوگونه نظر کرد:
1.نظر استقلالی؛ به گونه ای که او را نیز چون خدا مؤثّر بدانیم. این عین شرک است و به معنای خارج شدن از دائره ایمان به خدا است.
2.نظر ابزاری؛ با این توضیح که موجودات در نظام طبیعت به یکدیگر نیازمندند. نیاز به روز و شب، کمک گرفتن از ابزار طبیعت برای ادامه زندگی و نیز نیازمندی به پزشک، کارگر، صنعت گر و... از امور مسلّم است و این خداست که آنها را ابزار کمک برای ما قرار داده است. در این صورت یاری گرفتن از دیگران شرک نیست؛ زیرا مؤثّر حقیقی خداست و دیگران جز به اذن خدا تأثیری در امور ندارند. شیعیان، امامان معصوم(علیهم السلام) را بندگان خالص خدا می دانند و به آنان توسّل می جویند. یاری خواستن از آنها از قسم دوم است نه اوّل.
eporsesh.com