امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) شبیه‌ترین مردم به جدش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است؛ در روش و جهاد و در انقلاب علیه ظلم و طغیان و در دگرگون ساختن سیستم حاکم بر جامعه از دزدی و غارت و به هم ریختگی و نگرانی و اضطراب و در تبدیل آن به نظام و سیستمی که حقوق و حیثیات را حفظ و امنیت و آرامش و هر آنچه موجب خوشبختی مردم می‌شود. وقتی که قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) ظهور کند، همان کاری را می‌کند که جدش رسول الله کرد. بنابراین، تاج و تخت طاغوت‌ها و ستمگران را در هم می‌شکند و نظام‌های سیاسی را که بر دروغ و نیرنگ و نفاق هستند، برمی‌چیند و همه جوانب و مفاهیم عدل را برقرار می‌کند.
روایات و اخبار زیادی از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و ائمه هدی (علیهم السلام) که به ما رسیده، دلالت می‌کنند که حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، امام منتظر و شبیه جدش رسول الله (صلی الله علیه و آله) است، که به برخی از آنها اشاره می‌نماییم:
1- عایشه از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت می‌کند که حضرت فرمود:
(المهدی رجل من عترتی یقاتل علی سنتی کما قاتلت انا علی الوحی1؛
مهدی، مردی از عترت من می‌باشد که براساس سنت من مقاتله می‌کند همچنان که من براساس وحی، مقاتله نمودم.)
2- جابربن عبدالله انصاری از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) روایت می‌کند که حضرت فرمود:
(المهدی من ولدی، اسمه اسمی و کنیته کنیتی، اشبه الناس بی خَلقا و خُلقا تکون له غیبة و حیرة تضل فیها الامم، ثم یقبل کالشهاب الثاقب یملؤ ها عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما2؛
مهدی از فرزندان من و هم‌نام و هم‌کنیه من است. از همه مردم در خوی و شمایل به من شبیه‌تر است، او دارای غیبتی است که امت‌ها در آن تحیر پیدا می‌کنند و سپس مانند ستاره تابان ظهور می‌کند و زمین را بعد از آن که از جور و ستم پر شده باشد، از عدل و داد پر می‌کند.)
3- حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) با سلسله سند خود از جد بزرگوارش حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت می‌کند که حضرت فرمود:
(المهدی من ولدی اسمه اسمی و کنیته کنیتی، اشبه الناس بی خَلقا و خُلقا تکون له غیبة و حیرة حتی تضل الخلق عن ادیانهم فعند ذلک یقبل کالشهاب الثاقب فیملؤ ها قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا3؛
مهدی از فرزندان و هم‌نام و هم‌کنیه من است، از نظر خلق و شمایل، شبیه‌ترین مردم به من است، دارای غیبتی است که مردم در اثر تحیر، از دین‌شان گمراه می‌شوند و در این شرایط است که همانند ستاره درخشان، ظهور می‌کند و زمین را از قسط و عدل پر می‌کند، همچنان که از ظلم و جور پر شده بود.)
4- حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) با سلسله سند از جدش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت می‌کند که حضرت فرمود:
(القائم من ولدی اسمه اسمی و کنیته کنیتی و شمائله شمائلی و سنته سنتی یقیم الناس علی ملتی و شریعتی و یدعوهم الی کتاب ربی عزوجل، من اطاعه فقد اطاعنی و من عصاه فقد عصانی و من انکره فی غیبته فقد انکرنی و من کذبه فقد کذبنی و من صدقه فقد صدقنی الی الله اشکو المکذبین لی فی امره ، الجاحدین بقولی فی شاءنه و المضلین لامتی عن طریقته و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون4؛
قائم آل محمد، از فرزندان من، هم‌نام و هم‌کنیه من، شمایل او شمایل من، سنت و روش او سنت من است. مردم را بر شریعت و راه من، قرار می‌دهد و آنان را به کتاب خدای عزوجل (قرآن) دعوت می‌کند. هر کس از او پیروی کند، در حقیقت از من پیروی نموده و هر کس از او نافرمانی کند، مرا نافرمانی نموده، هر کس او را در غیبتش انکار کند، مرا انکار کرده، هر کس او را تکذیب نماید، مرا تکذیب نموده، هر کس او را تصدیق کند، مرا تصدیق نموده و من از تکذیب کنندگان و منکرین او و گمراه کنندگان مردم از راه و طریقه او، به خدای متعال شکایت می برم و ستمکاران به زودی خواهند دانست که به چه کیفرگاه و دوزخ انتقامی بازگشت می‌کنند.)
این حدیث از روشن‌ترین احادیث نبوی است که دلالت دارد بر این که حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در بسیاری از امور همانند جدش رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌باشد.
5- (ابو صالح سلیلی) در کتاب (الفتن) از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) روایت کرده است که حضرت فرمود:
(حضرت مهدی (علیه السلام) از نظر خلق و شمایل و محاسن و صفات برجسته، شبیه‌ترین مردم به رسول خداست.)5
و مانند این روایات از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و از ائمه اطهار (علیهم السلام) در تاریخ، فراوان آمده و همه آنها آشکارا دلالت دارند که مهدی منتظر، نه فقط در خلق و خوی و شمایل که به سبب آنها بر انبیا امتیاز پیدا کرده است، بلکه در حرکت و اقدامات اصلاحی و مبارزه و جهادش در نابودی جور و ستم و تحقق بخشیدن به حق و عدالت در زمین، شبیه جد بزرگوارش رسول خداست.
پی‌نوشت‌ها:
1. ینابیع المودة، ص 433.
2. همان، ص 488.
3. همان، ص 493.
4. بحارالانوار، ج 51، ص 73.
5. الملاحم و الفتن، باب 79.
