آیا سخنان حضرت مهدی (عج) که در کتاب‌ها می‌نویسند درست است؟
شرج پرسش: آیا سخنانی که از حضرت مهدی (عج) در کتاب‌ها می‌نویسند درست است؟ چگونه این سخنان را به دست می‌آورند؟ پاسخ: سخنان حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به دو صورت به ما رسیده است: 1. توقیعات و 2. ملاقات؛ 1. توقیعات: توقیع؛ یعنی، نامه‌ای که امام به فردی می‌نوشتند. در این رابطه گفتنی است امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دو نوع غیبت دارند: غیبت صغرا و غیبت کبرا. در غیبت صغرا امام، چهار نایب خاص داشتند که آنها رابط بین امام و مردم بودند؛ یعنی، نامه و سؤالات مردم را به امام می‌رساندند و جواب آن را از او گرفته و به افراد می‌دادند. غیبت صغرا 69 سال طول کشید (260-329 ه.ق)، در این مدت نامه‌های فراوانی شامل سخنان و پیام‌های امام به شیعیان صادر شد. تعدادی از این نامه‌ها یا به اصطلاح توقیعات، در کتاب‌های حدیثی (مانند کتاب کمال الدین شیخ صدوق، غیبت شیخ طوسی، بحار الانوار و ...) آمده است. 2. ملاقات: بخش دیگری از سخنان امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به صورت شفاهی و در ملاقات و دیدار با آن حضرت شنیده شده و در کتاب‌ها نقل شده است. البته اکنون ما در حال غیبت به سر می‌بریم و قرار نیست کسی به محضر آن عزیز برسد، مگر این که به طور استثناء چنین سعادتی برای کسی اتفاق بیفتد. بنابراین نباید ادعای ملاقات را به سادگی و از هر کس پذیرفت. به علاوه در زمان غیبت کبرا چون امام نایب خاص ندارد، بنابراین به وسیله کسی پیام نمی‌فرستد. به همین جهت در حال حاضر اگر کسی ادعای نقل قول از طرف امام بنماید، ما نباید آن را بپذیریم. با توضیح بالا معلوم شد اکثر سخنان نقل شده از آن حضرت، چیز‌هایی است که در توقیعات آمده است و تعداد کمی نیز حاصل ملاقات‌ها می‌باشد(به خصوص ملاقات‌هایی که در غیبت صغرا اتفاق افتاده است). این نکته را هم نباید فراموش کرد که سخنان نقل شده از امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مانند سایر احادیث، بعضی دارای سند و مدرک قوی بوده و قابل اعتماد است و بعضی سند معتبری ندارد؛ لذا چندان نمی‌ توان آنها را معیار عمل قرار داد.
عنوان سوال:

آیا سخنان حضرت مهدی (عج) که در کتاب‌ها می‌نویسند درست است؟


پاسخ:

شرج پرسش:
آیا سخنانی که از حضرت مهدی (عج) در کتاب‌ها می‌نویسند درست است؟ چگونه این سخنان را به دست می‌آورند؟

پاسخ:
سخنان حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به دو صورت به ما رسیده است: 1. توقیعات و 2. ملاقات؛

1. توقیعات:
توقیع؛ یعنی، نامه‌ای که امام به فردی می‌نوشتند. در این رابطه گفتنی است امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دو نوع غیبت دارند: غیبت صغرا و غیبت کبرا. در غیبت صغرا امام، چهار نایب خاص داشتند که آنها رابط بین امام و مردم بودند؛ یعنی، نامه و سؤالات مردم را به امام می‌رساندند و جواب آن را از او گرفته و به افراد می‌دادند. غیبت صغرا 69 سال طول کشید (260-329 ه.ق)، در این مدت نامه‌های فراوانی شامل سخنان و پیام‌های امام به شیعیان صادر شد. تعدادی از این نامه‌ها یا به اصطلاح توقیعات، در کتاب‌های حدیثی (مانند کتاب کمال الدین شیخ صدوق، غیبت شیخ طوسی، بحار الانوار و ...) آمده است.

2. ملاقات:
بخش دیگری از سخنان امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) به صورت شفاهی و در ملاقات و دیدار با آن حضرت شنیده شده و در کتاب‌ها نقل شده است.
البته اکنون ما در حال غیبت به سر می‌بریم و قرار نیست کسی به محضر آن عزیز برسد، مگر این که به طور استثناء چنین سعادتی برای کسی اتفاق بیفتد. بنابراین نباید ادعای ملاقات را به سادگی و از هر کس پذیرفت. به علاوه در زمان غیبت کبرا چون امام نایب خاص ندارد، بنابراین به وسیله کسی پیام نمی‌فرستد. به همین جهت در حال حاضر اگر کسی ادعای نقل قول از طرف امام بنماید، ما نباید آن را بپذیریم.
با توضیح بالا معلوم شد اکثر سخنان نقل شده از آن حضرت، چیز‌هایی است که در توقیعات آمده است و تعداد کمی نیز حاصل ملاقات‌ها می‌باشد(به خصوص ملاقات‌هایی که در غیبت صغرا اتفاق افتاده است).
این نکته را هم نباید فراموش کرد که سخنان نقل شده از امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مانند سایر احادیث، بعضی دارای سند و مدرک قوی بوده و قابل اعتماد است و بعضی سند معتبری ندارد؛ لذا چندان نمی‌ توان آنها را معیار عمل قرار داد.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین