در مورد رویارویی با آن حضرت سه حالت می‌توان تصوّر کرد:
1) دیدار حضرت مهدی(علیه السلام) با عنوان غیر واقعی ایشان، طوری که کاملاً برای دیدار کننده ناشناس باشند. این گونه دیدار به فراوانی به‌طور دائم برای کسانی که در محلّ سکونت ایشان، و یا افرادی که با ایشان برخورد می‌نمایند - در هر نقطه‌ای باشد - روی می‌دهد.
2) دیدار و رویارویی با آن حضرت در عنوان حقیقی ایشان، بدون اینکه این امر را ملاقات کننده - مگر پس از پایان یافتن رویارویی - متوجّه باشد. این همان حالتی است که اکثر دیدارهای نقل شده را شامل می‌شود.
3) دیدار آن حضرت با عنوان حاتقی ایشان، در حالی که دیدار کننده نیز در اثنای ملاقات متوجه این امر باشد. این گونه دیدار در اخبارِ مشاهدات و دیدارها، بسیار کم نقل شده است، زیرا غالباً مخالفِ مصلحت بوده و با غیبت تامّه و کامل حضرت مهدی‌علیه السلام منافات دارد.
در مورد کیفیت این ملاقاتها هم باید گفت عموماً نیازی به معجزه نیست، بلکه کافی است آن حضرت با فرد مورد نظر، مانند سایر انسانها روبرو شود و منظور خود را از آن دیدار برآورده سازد و شخصیت حقیقی خود را به او - اگرچه به‌گونه‌ای باشد که پس از اتمام رویارویی متوجه گردد - بشناساند.
و نیز در بسیاری از اوقات، آن حضرت، ملاقات کننده را به‌طور عادی پس از دیدار ترک می‌کند و اگر لازم باشد طوری برنامه را طرح و اجرا می‌کند که جلب نظر نکند.
آری در صورتی که هنگام ملاقات، امام(علیه السلام) به‌گونه‌ای در تنگنا قرار گیرد که چاره‌ای جز پنهان شدن به طریق اعجاز نباشد، به معجزه متوسّل خواهند شد.
www.mahdishenakht.com
