ابوالفضل کنیه حضرت عباس بن علی علیهما السلام است. در عرب رائج است که شخص را علاوه بر نام، لقب و کنیه به او می دهند، گاهی لقب و کنیه را به خاطر برخی از خصوصیات ذاتی به وی می دهند و گاهی کنیه را به خاطر فرزند و یا نام یکی از فرزندان به او می دهند. مثلاً ابوالحسن یعنی پدر حسن، ابو عبدالله یعنی پدر عبدالله، ابوالفضل یعنی پدر فضل و فضل به معنی دانائی و برتری می باشد. درباره کنیه حضرت عباس سلام الله علیه احتمالاً به این خاطر کنیه را به آن حضرت داده اند که دارای امتیازات و برتری های ذاتی بوده که ویژگی های او همگان را به تعجب وا می داشت از این جهت گاهی ابوالفضائل نیز گفته اند به معنای صاحب فضایل، بنابراین حضرت عباس صاحب فضل بوده که به آن حضرت این کنیه را داده اند، چون حضرتش از دانش، و هوش، فهم و دقت و کمال و ادب و شجاعت و ایثار و ... در حد بسیار برجسته ای برخوردار بود ، از این جهت به او ابوالفضل می گفتند یعنی صاحب برتری و امتیازات عالیه ی انسانی و برخوردار از آن فضلی که او را از دیگران ممتاز می نمود. علاوه بر آن حضرت عباس علیه السلام فرزندی بنام فضل نیز داشت که به خاطر آن ، کنیه ابوالفضل به او می دادند (پدر فضل). نام فرزند دیگر ایشان عبیدالله بود. امام سجاد علیه السلام می فرماید: عمویم عباس را خدا رحمت کند که در راه برادرش ایثار نمود و دو دستش را در این راه از دست داد. منابع بیشتر برای مطالعه: چهره درخشان ابوالفضل العباس، نوشته ی علی ربانی خلخالی. منبع: اندیشه قم
به چه دلیل به حضرت عباس(علیه السلام) ابوالفضل می گویند در این ارتباط اگر روایتی وجود دارد بنویسید؟
ابوالفضل کنیه حضرت عباس بن علی علیهما السلام است. در عرب رائج است که شخص را علاوه بر نام، لقب و کنیه به او می دهند، گاهی لقب و کنیه را به خاطر برخی از خصوصیات ذاتی به وی می دهند و گاهی کنیه را به خاطر فرزند و یا نام یکی از فرزندان به او می دهند. مثلاً ابوالحسن یعنی پدر حسن، ابو عبدالله یعنی پدر عبدالله، ابوالفضل یعنی پدر فضل و فضل به معنی دانائی و برتری می باشد. درباره کنیه حضرت عباس سلام الله علیه احتمالاً به این خاطر کنیه را به آن حضرت داده اند که دارای امتیازات و برتری های ذاتی بوده که ویژگی های او همگان را به تعجب وا می داشت از این جهت گاهی ابوالفضائل نیز گفته اند به معنای صاحب فضایل، بنابراین حضرت عباس صاحب فضل بوده که به آن حضرت این کنیه را داده اند، چون حضرتش از دانش، و هوش، فهم و دقت و کمال و ادب و شجاعت و ایثار و ... در حد بسیار برجسته ای برخوردار بود ، از این جهت به او ابوالفضل می گفتند یعنی صاحب برتری و امتیازات عالیه ی انسانی و برخوردار از آن فضلی که او را از دیگران ممتاز می نمود.
علاوه بر آن حضرت عباس علیه السلام فرزندی بنام فضل نیز داشت که به خاطر آن ، کنیه ابوالفضل به او می دادند (پدر فضل). نام فرزند دیگر ایشان عبیدالله بود.
امام سجاد علیه السلام می فرماید: عمویم عباس را خدا رحمت کند که در راه برادرش ایثار نمود و دو دستش را در این راه از دست داد.
منابع بیشتر برای مطالعه:
چهره درخشان ابوالفضل العباس، نوشته ی علی ربانی خلخالی.
منبع: اندیشه قم
- [سایر] به چه دلیل به حضرت عباس(ع) را ابوالفضل می گویند در این ارتباط آیا روایتی وجود دارد؟
- [سایر] آیا حضرت عباس(علیه السلام) همسر و فرزند داشته است؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] چه دلیلی بر سیادت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) وجود دارد؟
- [سایر] کیفیت تولد حضرت ابراهیم را بنویسید.
- [سایر] آیا حضرت عباس (ع) دارای همسر و فرزند بوده اند؟
- [سایر] آیا از نسل حضرت عباس هم سادات داریم؟
- [سایر] سلام، حضرت عباس چه کنیه و القابی داشت؟
- [سایر] کلیاتی از سیره و زندگینامه حضرت ابالفضل ع بیان کنید؟
- [سایر] تاریخ زندگانی حضرت خدیجه- علیها السلام-را بنویسید.
- [آیت الله علوی گرگانی] آیا میتوان چهره بزرگانی چون حضرت عباس 7 و حضرت زینب (س) را نشان داد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب است، بلکه در حدیث آمده نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر با دویست هزار نماز است.
- [آیت الله نوری همدانی] نماز در حرم امامان (علیهم السلام ) مستحب ، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام ) برابر دویست هزار نماز است .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] نماز در حرم امامان(علیهم السلام) مستحب بلکه بهتر از مسجد است. و نماز در حرم مطهّر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) برابر دویست هزار نماز است.
- [امام خمینی] نماز در حرم امامان علیهم السلام مستحب، بلکه بهتر از مسجد است و نماز در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله بهجت] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: (بارَأتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهرِها فَهِی طالِق)، یعنی: (مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او، پس او رهاست)، و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: (بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلی فاطِمَةَ عَلی مَهرِها فَهِی طالِق).
- [آیت الله سبحانی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِیَ طالِق. یعنی از زنم فاطمه در مقابل مهر او جدا شدم پس او رهاست، و اگر دیگری را وکیل کند وکیل باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَةُ مُوَکِّلِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِیَ طالِق. و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (علی مهرها) (لمهرها) بگوید، اشکال ندارد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَتِی فَاطِمَةَ عَلی مَا بَذَلَتْ مَهْرِها فَهِیَ طالِقَ ) مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل آنچه بذل کرده او، پس او رهاست. و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلِی فَاطِمَةَ عَلی مَا بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (عَلی مَا بَذَلَتْ بمَا بَذَلَتْ) بگوید، اشکال ندارد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند؛ چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد؛ باید بگوید بارات زوجتی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یعنی من و زنم فاطمه در مقابل بذل کرده او از هم جدا شدیم پس او رها است. و اگر دیگری را وکیل کند؛ وکیل باید بگوید: عن قبل موکلی بارات زوجته فاطمه علی ما بذلت فهی طالق و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (علی ما بذلت) ، (بما بذلت) بگوید اشکال ندارد.
- [آیت الله بروجردی] اگر شوهر بخواهد صیغهی مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید:(بارَأْتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِی طالِقٌ)؛ یعنی مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رهاست و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید:(بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِی طالِقٌ) و در هر دو صورت اگر به جای کلمة (عَلی مَهْرِها) (بمَهْرها) بگوید اشکال ندارد.
- [آیت الله خوئی] اگر شوهر بخواهد صیغ مبارات را بخواند، چنانچه مثلًا اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: (بارأُتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی ما بَذَلْتْ فَهِیَ طالِق) یعنی من و زنم فاطمه در مقابل بذل کردة او از هم جدا شدیم پس او رها است، و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: (عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلِی بارَأُتُ زَوْجَتَهُ فاطِمَة عَلی ما بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق) ودر هر دو صورت اگر بهجای کلم (علی ما بذلت) (بما بذلت) بگوید اشکال ندارد.