اوّلین و آخرین شهید کربلا چه کسانی بودند؟

ابراهیم بن جعفر بن ابی ‌طالب ابراهیم بن حسین ابراهیم بن حصین اسدی ابراهیم بن عقیل ابراهیم بن علی بن ابی ‌طالب ابراهیم بن مسلم بن عقیل ابوالشعثاء کندی ابوبکر بن حسن ابوبکر بن حسین ابوبکر بن علی ابوثمامه صائدی ابوحتوف بن حارث انصاری ابودجانه ابوسعید بن عقیل ابوعبدالله بن مسلم بن عقیل ابوعبیدالله بن مسلم بن عقیل ابوعمره(زیاد بن عریب) ابوعمرو نهشلی احمد بن حسن احمد بن عقیل احمد بن محمد بن عقیل احمد بن محمد هاشمی احمد بن مسلم بن عقیل ادهم بن امیه اسحاق بن مالک اشتر اسد بن ابی دجانه اسد کلبی اسلم بن عمرو اسلم بن کثیر اسماعیل بن عبدالله بن جعفر اشعث بن سعد ام حسن ام وهب امیة بن سعد طائی انس بن حارث کاهلی انیس بن معقل اصبحی بدر بن رقیط بریر بن خضیر بشر بن حسن بشیر بن عمر بکر بن حی تیمی بکر بن علی بکیر بن حر ریاحی جابر بن حارث سلمانی عباس بن علی بن ابی طالب محمد بن مسلم بن عقیل نعیم بن عجلان هاشم بن عتبه هانی بن عروه هفهاف بن مهند راسبی هلال بن حجاج هلال بن نافع بجلی همام بن سلمه قانصی یحیی بن حسن یحیی بن سلیم مازنی یحیی بن علی یحیی بن هانی یحیی بن کثیر انصاری یحیی حرانی یزید بن ثبیط قیسی عبدی یزید بن حصین یزید بن عبدالله مشرقی یزید بن مظاهر اسدی

کربلا

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

امام حسین(ع)

تسلیةُ المُجالس و زینةُ المَجالس، اثر محمد بن ابی طالب حسینی حائری، عالم قرن دهم هجری قمری در شرح زندگانی پنج تن آل عبا (ع). این کتاب به دلیل آنکه بخش مربوط به امام حسین (پنجم تا دهم) در آن مفصل‌تر است، به مقتل الحسین شهرت یافته است.

اَنْساب‌ُ الاْشْراف‌، عنوان‌ اثری ‌در تاریخ سدة اول‌ اسلام‌ و انساب ‌عرب‌، تألیف‌ احمد بن‌ یحیی‌ بلاذری‌ (د ۲۷۹ق‌/۸۹۲م‌) است.

نُعیم بن عِجلان از اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) [۱] و از طایفه خزرج است. [۲]

عمران بن کعب بن حارث اشجعی از اصحاب امام حسین علیه‌السلام [۱] و از شهیدان کربلا است. [۲]

مُنْتَهَى ألآمال فی تَواريخِ ألنَّبی وَ ألْآل، کتابی فارسی درباره زندگی چهارده معصوم(ع) اثر شیخ عباس قمی عالم شیعی قرن چهاردهم. مؤلف در این کتاب با استفاده از منابع پرشمار، به تفصیل از زندگی چهارده معصوم سخن گفته است.

محمد بن علی بن شهر آشوب سَرَوی مازندرانی (۴۸۸/۹ - ۵۸۸ ق) معروف به ابن شهر آشوب، فقیه، مفسّر، محدّث و عالم بزرگ شیعه در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری قمری و نویسنده کتابهایی همچون مناقب آل ابی طالب و معالم العلماء.

ابو عبدالله ممکن است اسم یا کنیه برای اشخاص ذیل باشد: • ابوعبدالله ابن‌خباز، اِبْن‌ِ خَبّاز، ابوعبدالله‌ نجم‌الدین‌ محمد بن‌ ابی‌ بکر ( ربیع‌الاول‌ ۵۵۷ - ذیحجه ۶۳۱/ فوریه‌ ۱۱۶۲- اوت‌ ۱۲۳۴)، ادیب‌ و فقیه‌ شافعی• ابوعبدالله باکویی، باکویی، ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه بن عبید اللّه بن باکویه شیرازی، از مشایخ صوفیه در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم• ابوعبدالله ابن‌خطیب، مشهور به ذوالوزارتین (ریاست شمشیر و قلم یا وزارت و کتابت) و ملقب به لسان‌الدین، وزیر، طبیب، ادیب، مورخ و فقیه مالکی اندلسی• ابوعبدالله تاج‌الاسلام ابن‌خمیس، اِبْن‌ِ خَمیس‌، ابوعبدالله‌ تاج‌الاسلام‌ مجدالدین‌ حسین‌ بن‌ نصر کعبی‌ جُهَنی‌ موصلی‌، فقیه ‌ شافعی• ابوعبدالله ابن‌قاسم، اِبْن‌ِ قاسِم‌، ابوعبدالله‌ عبدالرحمان‌ بن‌ قاسم‌ بن‌ خالد بن‌ جُنادَة عُتَقی‌، یکی‌ از شاخص‌ترین‌ شاگردان‌ مالک‌ بن‌ انس‌• ابوعبدالله ابن‌مخلد، اِبْن‌ِ مَخْلَد، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ مخلد بن‌ حفص‌ دوری‌ عطار (۲۳۳-۲۴ جمادی‌الاخر ۳۳۱ق‌/۸۴۸ - ۵ مارس‌ ۹۴۳م‌)، محدث‌ بغدادی• ابوعبدالله ابن‌مرحل، اِبْن‌ِ مُرَحَّل‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ عمر بن‌ مکی‌ بن‌ عبدالصمد، ملقب‌ به‌ صدرالدین‌، شاعر و فقیه‌ شافعی‌• ابوعبدالله ابن‌نجار، اِبْنِ نَجّار، ابوعبدالله محب‌الدین محمدبن محمودبن حسن‌بن هبه‌الله بن محاسن، مورخ، محدث، رجال‌شناس و ادیب شافعی مذهب بغداد• ابوعبدالله ابن‌واصل، اِبْنِ واصِل، ابو عبداللـه محمد بن سالم بن نصر اللـه بن سالم بن واصل حموی، مورخ، ادیب و فقیه شافعی• ابو عبدالله بارع، ‌بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله حارث‌محاسبی، حارث مُحاسِبی، ابوعبداللّه بصری، زاهد، واعظ، محدّث، عارف، فقیه و متکلم قرن سوم• ابو عبدالله حسین بن عبیدالله غضائری، ابو الحسین، احمد بن حسین بن عبید الله بن ابراهیم غضائری، رجال‌شناس‌ و محدث‌ امامی‌ بغداد• ابوعبدالله زنجانی، اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ‌الاسلام، فقیه، مفسر، قرآن‌شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی• ابوعبدالله شقاق، ریاضی‌دان، فقیه و محدث• ابو عبدالله محمد بن احمد بن ادریس حلی عجلی، ابن‌ ادریس حلّی، فقیه مهم و تأثیرگذار امامی در قرن ششم• ابن طقطقی، نقیب برجسته علویان شهر حله، نجف، کربلا و از دانشمندان و مورخان شیعه مذهب در نیمه دوم قرن هفتم هجری• ابوعبدالله ابن‌ماجه، اِبْن‌ِ ماجه‌، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ یزید رَبَعی‌ قزوینی‌، محدّث‌ بزرگ‌ و گردآورنده سنن‌• ابوعبدالله ابن‌ابار، ابن اَبّار، ابوعبدالله‌ محمّد عبدالله‌ قُضاعی‌، کاتب‌، مورّخ‌، محدّث‌، ادیب‌ و سیاستمدار اندلسی‌• ابوعبدالله ابن‌بابویه، حسین‌ بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن‌ موسی‌ بن‌ بابویه‌ قمی‌ (زنده‌ در ۳۷۸ق/۹۸۸م)، فقیه، محدث و متکلم شیعی• ابوعبدالله ابن‌جزری، معروف‌ به‌ ابن‌ جزری‌ و ملقب‌ به‌ شمس‌الدین‌ (۶۵۸ -۷۳۹ق‌/ ۱۲۶۰- ۱۳۳۸م‌)، مورخ‌ دمشقی‌• ابوعبدالله ابن‌طولون، محدث، فقیه ، ادیب و مورخ• ابوعبدالله ابن‌طیب، اِبْن‌ِ طَیّب‌ْ، ابوعبدالله‌ محمد شَرَقی‌ (شرگی‌، شراگی‌) ملقب‌ به‌ شمس‌الدین‌، محدث‌، نحوی‌، ادیب و مورخ‌ مغربی‌• ابوعبدالله ابن‌عباد، ابن عَبّاد، فقیه ، خطیب ‌ و از مشاهیر صوفیه اندلس‌• ابوعبدالله ابن‌عسکر، اِبْن‌ِعَسْکَر، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌، راوی، فقیه‌، مورخ‌ و ادیب‌ عصر موحدون‌ اندلس‌• ابوعبدالله ابن‌سعد، اِبْن‌ِ سَعْد، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ سعد بن‌ منیع‌، مشهور به‌ کاتب‌ واقدی‌، مورخ‌ و سیره‌نویس‌ مشهور بغداد• ابوعبدالله اخفش، اَخْفَش‌، ابو عبدالله‌ هارون‌ بن‌ موسی‌ بن‌ شریک‌ تغلبی‌ دمشقی‌، نحوی‌، لغوی‌، محدث‌، مفسر و مقری‌ بزرگ‌ شام‌• ابوعبدالله اصفهانی، حمزه اصفهانی، ادیب، لغوی و مورخ ایرانی سده چهارم• ابوعبدالله انطاکی، اَنْطاکی‌، ابوعبدالله‌ (یا ابوعلی‌) احمد بن‌ عاصم‌، عارف‌ بزرگ‌ سده‌ های ۲-۳ق‌/۸ -۹م‌• ابوعبدالله بارع، بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله بتانی، بَتّانی، ابوعبدالله محمد بن جابربن سِنان رَقّی حَرّانی صابی، منجّم و ریاضی‌دان برجسته دوره اسلامی• ابوعبدالله بخاری جعفی، بخاری، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل، نویسنده اثر مهم حدیثی الجامع الصحیح معروف به صحیح بخاری• ابوعبدالله بدری، ‌بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله بردله، بَرْدَلَّه، ابوعبداللّه محمّد العربی بن احمد اندلسی، قاضیِ مغربیِ عصر حکمرانی مولای اسماعیل• ابوعبدالله برمکی، بَرْمَکی، ابوعبدالله (یا ابوجعفر) محمد بن اسماعیل بن احمد بن بشیر برمکی رازی، معروف به صاحب صومعه، محدث امامی قرن سوم• ابوعبدالله بن مسلم بن عقیل، بنابر قولی، از شهدای کربلا• ابوعبدالله بیکندی، بِیْکَندی، ابوعبدالله محمد بن سلام بن‌ فرج بخاری (د صفر ۲۲۵/ د سامبر۸۳۹)، محدث اهل ماوراءالنهر و استاد بخاری• ابوعبدالله جرجانی، جُرْجانی، ابوعبدالله محمد بن یحیی بن مهدی (د ۳۹۸ق/ ۱۰۰۸م)، از فقهای حنفی ایران• ابوعبدالله جزری، جَزَری‌، شمس‌الدین‌، از مورخان‌ نام‌دار شام‌ در سده هفتم‌ و هشتم‌• ابوعبدالله جعل، ‌ابوعبداللّه‌ حسین ‌بن‌ علی‌، معروف‌ به‌ کاغذی‌، فقیه‌ حنفی‌ و متکلم‌ صاحب‌نامِ معتزلی قرن‌ چهارم• ابوعبدالله جندی، جَنَدی‌، ابوعبداللّه‌ محمد بن‌ یوسف‌، فقیه‌ شافعی‌ و مورخ‌ یمنی‌ قرن‌ هشتم‌• ابوعبدالله جورقانی، جُورَقانی‌، ابوعبداللّه حسین بن‌ ابراهیم‌ همدانی‌، عالم‌ و محدّث‌ قرن ششم‌• ابوعبدالله حاکم نیشابوری، حاکم نیشابوری، ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه ضَبّی طهمانی، محدث، قاضی و تراجم‌نگار شافعی قرن چهارم• ابوعبدالله حسین بن محمد حلوانی، از محدثان قرن پنجم قمری• ابوعبدالله رودباری، بو عَبْدُ اللهِ رودْباری، احمد بن عطاء بن احمد (د ۳۶۹ق/ ۹۷۹ م)، از عرفا• ابوعبدالله زنجانی، اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ‌الاسلام، فقیه، مفسر، قرآن‌شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی• ابوعبدالله شیعی، حسین بن احمد بن محمد زکریا (د ۲۹۵ق/ ۹۱۱ م)، داعی اسماعیلی و بنیان‌گذار خلافت فاطمیان در شمال افریقا• ابوعبدالله طبری، ابوعبدالله طبری محدث و مفتی ایرانی مکه، ملقب به امام الحرمین• ابوعبدالله کلاعی، خالد بن مَعْدان کَلاعی، ابوعبداللّه، راوی و تابعی اهل شام• ابوعبدالله محمد بن ابرهیم ابن‌حاج، معروف‌ به‌ ابن‌ حاج‌ و قنیقل‌، فقیه‌، متکلم‌ و نحوی‌• ابوعبدالله ابن‌عسکر، اِبْن‌ِعَسْکَر، ابوعبدالله‌ محمد بن‌ علی‌ (۵۸۴ -۶۳۶ق‌/۱۱۸۸- ۱۲۳۹م‌)، راوی، فقیه‌، مورخ‌ و ادیب‌ عصر موحدون‌ اندلس‌• ابن شهر آشوب مازندرانی، از عالمان بزرگ و معروف شیعه در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری• ابوعبدالله محمدقرشی، اَبو عَبْدُ اللهِ قُرَشی، محمد بن احمد بن ابراهیم قرشی هاشمی (د ۵۹۹ق/ ۱۲۰۳ م)، عارف اندلسی• ابوعبدالله محیی‌الدین ابن‌عربی، معروف‌ به‌ شیخ‌ اکبر، اندیشمند، عارف‌ و صوفی‌ بزرگ‌ جهان‌ اسلام‌• ابوعبدالله مصری، تُجیبی، احمد بن یحیی بن وزیر، معروف به ابوعبداللّه مصری، محدّث، فقیه و نحوی بزرگ قرن دوم و سوم• ابوعبدالله فاضل مقداد، دانشمندی محقق در دانش‌های کلام، فقه، اصول،‌ معانی بیان، قرآن، حدیث و منطق

عاشورا، دهم ماه محرم است.

ابراهیم بن جعفر بن ابی ‌طالب ابراهیم بن حسین ابراهیم بن حصین اسدی ابراهیم بن عقیل ابراهیم بن علی بن ابی ‌طالب ابراهیم بن مسلم بن عقیل ابوالشعثاء کندی ابوبکر بن حسن ابوبکر بن حسین ابوبکر بن علی ابوثمامه صائدی ابوحتوف بن حارث انصاری ابودجانه ابوسعید بن عقیل ابوعبدالله بن مسلم بن عقیل ابوعبیدالله بن مسلم بن عقیل ابوعمره(زیاد بن عریب) ابوعمرو نهشلی احمد بن حسن احمد بن عقیل احمد بن محمد بن عقیل احمد بن محمد هاشمی احمد بن مسلم بن عقیل ادهم بن امیه اسحاق بن مالک اشتر اسد بن ابی دجانه اسد کلبی اسلم بن عمرو اسلم بن کثیر اسماعیل بن عبدالله بن جعفر اشعث بن سعد ام حسن ام وهب امیة بن سعد طائی انس بن حارث کاهلی انیس بن معقل اصبحی بدر بن رقیط بریر بن خضیر بشر بن حسن بشیر بن عمر بکر بن حی تیمی بکر بن علی بکیر بن حر ریاحی جابر بن حارث سلمانی عباس بن علی بن ابی طالب محمد بن مسلم بن عقیل نعیم بن عجلان هاشم بن عتبه هانی بن عروه هفهاف بن مهند راسبی هلال بن حجاج هلال بن نافع بجلی همام بن سلمه قانصی یحیی بن حسن یحیی بن سلیم مازنی یحیی بن علی یحیی بن هانی یحیی بن کثیر انصاری یحیی حرانی یزید بن ثبیط قیسی عبدی یزید بن حصین یزید بن عبدالله مشرقی یزید بن مظاهر اسدی

واقعه عاشورا • اسیران کربلا • روز شمار واقعه عاشورا • روز عاشورا • نامه های کوفیان به امام حسین(ع) • واقعه عاشورا (از نگاه آمار)

عبد مناف بن عبدالمطلب بن هاشم معروف به ابوطالب، پدر امام اول شیعیان، علی بن ابی طالب(ع) و عموی پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله(ص) و از بزرگان مکه و طایفه بنی هاشم. در دیوان منسوب به ابوطالب، ابیات بسیاری بیانگر مسلمانی و ایمان او به پیامبر اسلام است. برخی محققان، دلالت معنوی مجموع این اشعار بر ایمان ابوطالب را متواتر دانسته‌اند و معتقدند که همه آنها در تصدیق نبوت پیامبر اسلام(ص) مشترکند.[۱] ابوطالب منصب «سقایة الحاج» را بر عهده داشت. وی پس از وفات پدرش عبدالمطلب، سرپرستی برادرزاده‌اش محمد(ص) را بر عهده گرفت و در ماجرای رسالت پیامبر(ص) به شدت از ایشان حمایت کرد.

عمر بن سعد بن ابی وقّاص معروف به عمر سعد و ابن سعد (کشته شده در ۶۵ یا ۶۶ یا ۶۷ق)، فرمانده سپاه عبیدالله بن زیاد در واقعه کربلا. گفته‌اند قرار بود راهی ری شود و حکومت آنجا را در دست گیرد ولی ابن زیاد، اعطای حکومت ری به او را مشروط به رویارویی با امام حسین(ع) کرد. عمر بن سعد با لشکر چهار هزار نفری به کربلا رفت. او نخستین تیر جنگ را به سوی حسین(ع) و یارانش رها کرد و پس از شهادت امام حسین(ع) و یارانش دستور داد بر بدن آنان اسب بتازند. ابن سعد به حکومت ری نرسید و در سال ۶۶ ق به دست مختار ثقفی کشته شد. او از شخصیت‌های منفور نزد شیعیان بوده و در زیارت عاشورا لعن شده است.

از نخستین روزی که اسلام به مدینه وارد شد نفاق هم در این شهر شکل گرفت. منافقان در صفوف مؤمنان رخنه می‌کردند و با گوش‌های شنوایی که در میان مؤمنان داشتند تخم تردید و ضعف و شکست را در میان آنان می‌پراکندند.

الكامل فى التاريخ‌ اثر" عز الدین ابو الحسن علی بن محمد " معروف به ابن الاثیر (م ۶۳۰ ه.ق) استمشهورترين كتاب وى و جامع‌ترين تاريخ عمومى است كه بيشتر آن درباره تاریخ اسلام است.وى در مقدمه اين كتاب مطالبى را درباره علت تأليف و روش تاريخ نگارى خود بيان كرده است.

امام حسین(ع)

کربلا

صَحابَه به مسلمانانی گفته می‌شود که پیامبر اکرم(ص) را ملاقات کرده‌اند و تا پایان عمر به او ایمان داشته‌اند. شمار صحابه پیامبر (ص) را بیش از ۱۰۰ هزار نفر دانسته‌اند. بنابر نظریه رسمی اهل سنت، همه صحابه عادل بوده‌اند و چنانچه عملی خلاف عدالت از آنان سر زده باشد، به سبب خطای در اجتهاد بوده است، ولی از نظرگاه شیعه، صحابه از این لحاظ با دیگر مسلمانان فرقی ندارند و عدالت هر یک از آنها باید به طریق معتبر ثابت شود. برای زنان نیز تعبیر صحابیات به کار رفته است.

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

حنظلة ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حنظلة بن ربیع، پسر رَبیع بن صَیْفی اُسَیِّدی معروف به حنظله کاتب، از صحابه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• حنظلة بن ربیع صیفی، کنیه‌اش ابو رِبْعی، معروف به حنظله کاتب، از صحابه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• حنظلة بن اسعد شبامی، پسر اسعد شِبامی باوفای امام حسین (علیه‌السلام) و شهید کربلا از قبیله هَمْدان• حنظلة بن عمرو شیبانی، پسر عمرو شیبانی یکی از شهدای کربلا• حنظلة بن ابی‌عامر، معروف به غسیل الملائکه، از اصحاب پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است و از شهدای جنگ اُحُد

عجلان یکی از حکمرانان بنی‌رمیثه بود. دوران حکمرانی آن‌ها از متلاطم‌ترین زمان‌ها بود که با رقابت سه قدرت هم جوار مصر، یمن و ایلخانان مغول در ایران برای نفوذ بیشتر در مکه هم زمان گشت.

جریح و مجروح به کسی که زخم برداشته هست گفته می‌شود.

امام حسین (علیه‌السلام) سومین امام شیعیان می‌باشد.

واژه حزب ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • حزب (فقه)، به معنای گروه و دارای کاربرد در فقه اسلامی• حزب (سیاست)، به معنای گروه، گردآورده برای اهداف سیاسی

زمین جایی است که همه موجودات زنده روی آن زندگی می کنند.

جَیْشْ بمعنای ‌لشگر یا سپاهی که برای جنگ یا غیر جنگ می‌روند.

جهاد بذل جان و مال در راه خدا در جنگ با دشمن اسلام و مسلمانان است.

واژه حزب ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • حزب (فقه)، به معنای گروه و دارای کاربرد در فقه اسلامی• حزب (سیاست)، به معنای گروه، گردآورده برای اهداف سیاسی

برای تصمیم‌گیری و چگونگی واکنش در برابر دشمن باید ابتدا او را شناخت، به اهدافش پی برد و روش‌های او را در ضربه زدن و رسیدن به اهدافش بازشناخت همچنان که باید نقاط ضعف و قوت او را مورد مطالعه قرار داد. به مجموع این کارها دشمن شناسی گویند.

مَقْتَل، گزارش مکتوبی شامل تک‌نگاری‌های تاریخی و روایاتی پیرامون قتل و یا شهادت یکی از شخصیت‌های مطرح در تاریخ. مقتل‌نگاری میان شیعیان، بیشتر برای بیان شرح شهادت امامان معصوم(ع) و شخصیت‌های برجسته شیعه بوده است. به مرور زمان و در اثر رواج نگارش چنین آثاری پیرامون واقعه کربلا، استفاده از این اصطلاح منحصر به نقل رویدادهای مربوط به شهادت امام حسین(ع) و یارانش شد. محققان، اَصبَغ بن نُباتَه مُجاشِعِی را اولین مقتل‌نویس حادثه عاشورا می‌دانند.

سوئد، کشوری در شمال قاره اروپا که حدود ۱۵۰ هزار نفر از جمعیت حدود ده میلیونی آن مسلمان‌اند. شیعیان سوئد با جمعیتی بین ۳۰ تا ۶۰ هزار نفر، حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد از مجموع مسلمانان این کشور را تشکیل می‌دهند. اکثر شیعیان ساکن سوئد، غیر سوئدی و از ملیت‌های مختلف ایرانی، عراقی و ... هستند. مرکز امام علی استکهلم و مرکز اسلامی زینبیه استکهلم از مهمترین تشکل‌های شیعی این کشور است.

نجف

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

آبی صفت منسوب به شهر آبه (آوه) است و ممکن است به یکی از افراد زیر اشاره کند:

‏

سَعد غلام عَمرو(عُمر) بن خالد صَیداوی (شهادت: عاشورای ۶۱ق) از شهدای کربلا. سعد در واقعه کربلا به همراه مولایش عمرو بن خالد صیداوی، در عذیب هجانات به کاروان امام حسین(ع) پیوست. وی در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسید.

عُمَر بن خَطّاب بن نُفَیل (درگذشت ۲۳ق) از صحابه پیامبر اکرم(ص) و خلیفه دوم (خلافت: ۱۳ - ۲۳ق) که در مکه اسلام آورد. عمر بن خطاب به وصیت مستقیم خلیفه اول، به خلافت رسید، حدود ده سال حکومت کرد و در سال ۲۳ق توسط ابولؤلؤ به قتل رسید.

ابن (= پسر، فرزند)، واژه کهن‌ سامی‌ می‌باشد و از احکام فقهی آن به مناسبت در باب‌های صلاة، صوم، نکاح و ارث سخن رفته است.

واژه جمل ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • جمل (اصول)، الفاظ مرکب، یا به عبارتی جمل، الفاظ چند کلمه‌ای، با دلالت هر کلمه بر جزئی از معنا• جمل (حیوان)، شتر نر

چهل، از مهم‌ترین و پربسامدترین رمزهای عددی رایج در میان تقریبآ همه اقوام و فرهنگها است.

نقل به معنای حالت حاصل از انتقال لفظ از معنای اصلی به معنای دیگر می‌باشد.

بدن به معنای اندام و تن انسان یا حیوان می باشد که در باب هاى طهارت، صلاة، حج، تجارت، نکاح، صید و ذباحه و حدود از آن سخن رفته است.