ترس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) از امت این بود که امت بعد از او مرتد شوند و وقتی حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) اشعار حضرت ابوطالب را در هنگام احتضار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌خواند فرمود که این آیه را بخوان:
"وَ ما مُحَمَّدٌ إِلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی أَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلی عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللّهَ شَیْئًا وَ سَیَجْزِی اللّهُ الشّاکِرینَ"[1]
محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فقط فرستاده خداست؛ و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند؛ آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود، شما به عقب برمی‌گردید؟ (و اسلام را رها کرده به دوران جاهلیّت و کفر بازگشت خواهید نمود؟) و هر کس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضرری نمی‌زند؛ و خداوند بزودی شاکران (و استقامت‌کنندگان) را پاداش خواهد داد.
در تاریخ آمده است که روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گریه کرد و امام (علیه السلام) هم گریه کرد و بعد پرسید یا رسول الله چه چیزی تو را گریاند فرمود برای این گریه می‌کنم که این قوم در سینه خود نسبت به تو حقد و کینه دارند و این حقد و کینه را بعد از من اظهار خواهند کرد. عرض کرد: یا رسول‌الله در آن صورت چه کنم؟ فرمود: صبر کن: و اگر صبر نکنی به زحمت و سختی خواهی افتاد. عرض کرد یا رسول الله از ازبین رفتن دینم می‌ترسی؟ فرمود: نه در این صبر زنده بودن دینت قرار دارد.[2]
پی نوشتها:
[1]سوره آل عمران، آیه 144
[2]مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص 121
