عبدالمطلب نذر کرد که هر موقع شماره فرزندان او به ده رسید, یکی را در پیشگاه )کعبه( قربانی کند و کسی را از این پیمان مطلع نسازد. چیزی نگذشت که شماره فرزندان او به ده رسید, موقع آن شد که پیمان خود را به مورد اجراء گذارد. موضوع را با فرزندان خود درمیان گذاشت و قرار شد یکی را به قرعه انتخاب نمایند.
مراسم قرعه کشی به عمل آمد, قرعه به نام )عبدالله( (پدر پیامبر اکرم ص) اصابت کرد .)عبدالمطلب(, بلافاصله دست عبدالله را گرفته به سوی قربانگاه برد. بر اثر اصرار زیاد مردم آنها به نزد یکی از دانایان یثرب رفتند و وی پیشنهاد داد که: شما باید میان ده شتر و آن کسی که او را برای قربانی کردن انتخاب کرده اید, قرعه بزنید و اگر قرعه به نام آن شخص در آمد, شماره شتران را به دو برابر افزایش دهید, باز میان آن دوقرعه بکشید و اگر باز هم قرعه به نام وی اصابت کرد, شماره شتران را به سه برابر برسانید و باز قرعه بزنید و به همین ترتیب تا وقتی که قرعه به نام شتران اصابت کند .یک روز در مجمع عمومی‌‌مراسم قرعه کشی آغاز گردید و در دهمین بار که شماره شتران به صد رسیده بود, قرعه به نام آنها در آمد. ولی عبدالمطلب گفت: باید قرعه را تجدید کنم تا یقیناً بدانم که خدای من به این کار راضی است. سه بار قرعه را تکرار کرد, و هر سه بار قرعه به نام صد شتر درآمد. به این ترتیب، اطمینان پیدا کرد که خدا راضی است. دستور داد که صد شتر از شتران شخصی خود را درهمان روز در پیشگاه کعبه ذبح کنند, و هیچ انسانی و حیوانی را ازخوردن آن جلوگیری ننمایند.
منبع: فروغ ابدیت، ج1، آیت الله جعفر سبحانی
