در اواخر سال هشتم هجری، پیامبر اکرم بزرگترین دختر خود, زینب را از دست داد. وی پیش از بعثت با پسر خاله خود, )ابوالعاص( ازدواج کرده بود, و پس از بعثت بلافاصله به رسالت پدر خود ایمان آورد. ولی شوهر او بر آئین شرک باقی ماند و در نبرد بدر بر ضد اسلام شرکت کرد و اسیر شد. پیامبر او را آزاد ساخت, ولی شرط کرد که دختر او را به مدینه روانه کند. او نیز به پیمان خود عمل نمود و دختر پیامبر را روانه مدینه ساخت. امّا سران قریش کسی را مأمور نمودند که او را از نیمه راه برگرداند. مأمور در اثناء راه, خود را به کجاوه زینب رسانید, و نیزه خود را بر کجاوه او فرو برد. دختر بی پناه پیامبر, از کثرت وحشت, حمل خود را در نیمه راه سقط کرد, ولی از اراده خود دائر بر رفتن به مدینه برنگشت و با بدنی رنجور و بیمار وارد مدینه شد, و باقیمانده عمر را در مدینه با رنج وبیماری گذراند و در اواخر سال هشتم هجرت بدرود زندگی گفت.
منبع: فروغ ابدیت- ج2،آیت الله جعفر سبحانی
