در این آیه جهاد تنها بر پیامبر واجب نشده است . بلکه خداوند به پیامبر(ص ) دستور جنگ با کفار می دهد; حتی اگر کسی حضرت را یاری نکند و همگی از جهاد تخلف کنند و قرار باشد پیامبر به تنهائی با کفار بجنگد. این آیه در وقتی بر پیامبر نازل می شود که پیامبر قصد رفتن به جنگ بدر صغری را داشتند. برخی از صحابه مایل به جهاد نبودند این آیه بر پیامبر نازل شد که اگر دیگران از جهاد با کفار تخلف کردند تو تنها به انجام وظیفه قیام کن در ادامه آیه هم خداوند به پیامبر دستور می دهد که موئمنان را بر جهاد و جنگ ترغیب و تحریص کن .
البته در این آیه نوعی سرزنش و توبیخ کسانی که در رفتن به جهاد سستی می کردند می باشد. خصوصیتی که در این آیه برای پیامبر وجود دارد که برای دیگران نیست آن است که بنابر آنچه در برخی روایات آمده است بر غیر پیامبر جهاد در صورتی که لشگر جنگ کننده نباشد واجب نیست ولی بر پیامبر طبق این آیه واجب است . در تفسیر عیاشی روایت شده که شخصی به امام صادق عرض کرد که مردم می گویند که اگر امیرالموئمنین در خلافت پیامبر ذی حق بود چرا قیام نکرد و نجنگید ]و چون در آن وقت امیرالموئمنین یاوری نداشت [ امام فرمود خداوند این تکلیف را نکرده [به اینکه بدون یاور جهاد نماید] مگر به یک نفر و آن هم پیامبر خدا(ص ) است که خداوند به او فرموده است(فقاتل فی سبیلی الله لا تکلف الا نفسک)
منبع: www.payambarazam.ir
