اگر منظور از سخن گفتن بی‌واسطه این است که در باب سخن گفتن میان پیامبر و خداوند هیچ کس واسطه نبود این که در مورد همگان صادق است هر کس با خداوند سخن می‌گوید خداوند مخاطب مستقیم اوست.
خدایی که از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است، وقتی در نماز خطاب به حضرتش عرض می‌کنیم ایاک نعبد و ایاک نستعین مسلماً ضمیر خطاب دلالت بر سخن گفتن در محضر حضرت پروردگار است. و اگر منظور این است که در سخن گفتن پیامبر در معراج با حضرت حق گفتگویی بسیار نزدیک و بدون حضور هیچ موجودی صورت گرفته است. به عبارت دیگر همچون سخن گفتن دو دوست صمیمی بدون هیچ فرد بیگانه.
آری به تحقیق عالی‌ترین مصداق قُرب و نزدیکی در محضر حضرت حق ماجرای قرب پیامبر ختمی مرتب(ص) در ماجرای معراج با حضرت پروردگار بوده است که قران از آن به فکان قاب قوسین او ادنیسپس نزدیک آمد و نزدیک‌تر شد تا فاصله‌اش به قدر (طول) او (انتهای) کمان یا نزدیک‌تر شد؛نجم، آیه‌ی 9).
تعبیر می‌نماید. که البته این گونه قرب در حدّ درک ما انسان‌های عادی نمی‌باشد. آن مرتبه به حدی است که دیگر جبرئیل هم همراه پیامبر(ص) نبود و پیامبر(ص) بدون وساطت جبرئیل با خدا سخن گفت.
www.payambarazam.ir
