چرا صابئین (مندائی ها) زندگی در کنار رودخانه ها را می پسندند آیا غسل های آنها در این امر دخیل است؟
با توجه به اهمیت و نقش آب در اجرای مراسم مذهبی صابئین مندایی زندگی در سواحل رودخانه ها در واقع برگزیدن عملی ترین و کوتاهترین راه ممکن برای ادامه حیات دینی این اقلیّت مذهبی است. این قوم از دیر باز در جنوب ایران و عراق همواره مسکن خود را در سواحل پر آب ترین رودخانه ها حفظ نموده است استاد محیط طباطبائی می نویسد: (وجود صائبیان در منطقه دشت شیان که از دامنه جبال حمرین تا کنار رودهای کارون، کرخه و دجله گسترش داشته به روزگار حکومت ساسانیان مسلم است)[1] برای پی بردن به اهمیّت نقش آب در شریعت مندایی برخی از عمده ترین مناسک شرعی آنرا که ارتباط مستقیمی با آب جاری رودخانه ها دارد مورد توجه قرار می دهیم. تعمید: یکی از مراسم مهم دینی مندایی تعمید است که در زبان مندایی (مصوتا) گفته می شود و برای صابئی شدن لازم است که هر فرد که از پدر و مادر صابئی زاده شده،[2] این مراسم را انجام دهد و نام مخصوص صابئی بخود بگیرد و برای انجام واجبات دینی لازم است که در هر سال حداقل یکبار انجام شود مراسم تعمید عبارت است از شستشو در آب که طی مراسم ویژه ای که ذیلاً شرح داده می شود انجام می گیرد. شخص تعمید شونده لباس خاص آنرا که از پارچه سفید نخی است می پوشد در کنار رودخانه، مندایی دیگری لباسهای او را بررسی می کند و رو به شمال که قبله مندائیان است با نام خدا شروع به قرائت بوثه های[3] مربوط می کند و شاخه هایی که در دست دارد حلقه نموده و با اطمینان از درست پوشیدن لباس مخصوص از نام دینی او می پرسد و دعاهایی برای آمرزش روح او از طرف خدا می خواند سپس عالم روحانی همراه او شده وارد رودخانه می شوند که شخص تعمید شونده باید دعاهایی بخواند و رو به شمال در آب بنشیند تا آب به سینه اش برسد و دعای مخصوص آن را می خواند این کار سه بار تکرار شده و عالم روحانی نیز روی او آب می پاشد و پس از خواندن ادعیه، روحانی با دست راست خود آب برداشته به او می خوراند و دعای دیگری می خواند. تعمید از بعد از چهل و پنج روزگی نوزادان قابل اجراست ضمن اینکه زن زایمان کرده هم بعد از سی امین روز زایمان خود مجاز به تعمید است. تعمید برای عروس و داماد قبل و بعد از عروسی لازم و واجب است و کسانیکه مرتکب خلافهای دینی و شرعی شده اند نیز لازم است که تعمید را به جای آورند.[4] خانه عبادت مندائیان که در نصوص دینی مندائیان مندا یا مشکنه نامیده می شود از نی و گِل ساخته می شود و لازم است که همواره در آب جاری روان باشد و مراسم تعمید در آن انجام گیرد.[5] مندائیان علاوه بر غسل تعمید باید برای جنابت، حیض، مس میت و مارگزیدگی هم غسل هایی را انجام دهند. جدای از غسل های واجب فوق الذکر رشادمه هم از اعمالی است که لازم است با آب انجام شود اینکار از حیث شکلی شباهتی بسیار با وضوی اسلامی دارد و امری لازم برای انجام نماز مندایی است که برای انجام آن ابتدا دعایی می خوانند و دستان خود را از سر انگشتان تا آرنج می شویند سپس صورت را و بعد از آن پیشانی و زانوان و ساق خود را مسح نموده و در آخر پای خود را می شویند. پس به علت اینکه برخی از مناسک عمده و مهم صابئین باید در داخل آب جاری انجام گیرد در کنار رودخانه ها زندگی می کنند تا به آب جاری دسترسی داشته باشند. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: پژوهشی درباره صابئین، یعقوب جعفری. [1] . یادنامه شهید مطهری، مقاله صائبان اهل کتابند، انتشارات انقلاب اسلامی، 1360، ج 2، ص 51. [2] . فردی که والدین صائبی مندایی ندارد نمی تواند صائبی شود زیرا این یک دین خاص برای یک نژاد خاص به شمار می رود. [3] . بوثه به معنی آیه می باشد، جملاتی از کتاب مقدس. [4] . برنجی، سلیم، قوم از یاد رفته، تهران، دنیای کتاب، تهران، چاپ اول، 1367، با تلخیص، ص186 تا 192. [5] . لیدی دراور، الصائبه المندائیون، ترجمة عربی نعیم بدوی غضبان رومی، بغداد، مکتبة اندلس، 1969، ص119. ( اندیشه قم )
عنوان سوال:

چرا صابئین (مندائی ها) زندگی در کنار رودخانه ها را می پسندند آیا غسل های آنها در این امر دخیل است؟


پاسخ:

با توجه به اهمیت و نقش آب در اجرای مراسم مذهبی صابئین مندایی زندگی در سواحل رودخانه ها در واقع برگزیدن عملی ترین و کوتاهترین راه ممکن برای ادامه حیات دینی این اقلیّت مذهبی است.
این قوم از دیر باز در جنوب ایران و عراق همواره مسکن خود را در سواحل پر آب ترین رودخانه ها حفظ نموده است استاد محیط طباطبائی می نویسد: (وجود صائبیان در منطقه دشت شیان که از دامنه جبال حمرین تا کنار رودهای کارون، کرخه و دجله گسترش داشته به روزگار حکومت ساسانیان مسلم است)[1] برای پی بردن به اهمیّت نقش آب در شریعت مندایی برخی از عمده ترین مناسک شرعی آنرا که ارتباط مستقیمی با آب جاری رودخانه ها دارد مورد توجه قرار می دهیم.
تعمید:
یکی از مراسم مهم دینی مندایی تعمید است که در زبان مندایی (مصوتا) گفته می شود و برای صابئی شدن لازم است که هر فرد که از پدر و مادر صابئی زاده شده،[2] این مراسم را انجام دهد و نام مخصوص صابئی بخود بگیرد و برای انجام واجبات دینی لازم است که در هر سال حداقل یکبار انجام شود مراسم تعمید عبارت است از شستشو در آب که طی مراسم ویژه ای که ذیلاً شرح داده می شود انجام می گیرد. شخص تعمید شونده لباس خاص آنرا که از پارچه سفید نخی است می پوشد در کنار رودخانه، مندایی دیگری لباسهای او را بررسی می کند و رو به شمال که قبله مندائیان است با نام خدا شروع به قرائت بوثه های[3] مربوط می کند و شاخه هایی که در دست دارد حلقه نموده و با اطمینان از درست پوشیدن لباس مخصوص از نام دینی او می پرسد و دعاهایی برای آمرزش روح او از طرف خدا می خواند سپس عالم روحانی همراه او شده وارد رودخانه می شوند که شخص تعمید شونده باید دعاهایی بخواند و رو به شمال در آب بنشیند تا آب به سینه اش برسد و دعای مخصوص آن را می خواند این کار سه بار تکرار شده و عالم روحانی نیز روی او آب می پاشد و پس از خواندن ادعیه، روحانی با دست راست خود آب برداشته به او می خوراند و دعای دیگری می خواند. تعمید از بعد از چهل و پنج روزگی نوزادان قابل اجراست ضمن اینکه زن زایمان کرده هم بعد از سی امین روز زایمان خود مجاز به تعمید است. تعمید برای عروس و داماد قبل و بعد از عروسی لازم و واجب است و کسانیکه مرتکب خلافهای دینی و شرعی شده اند نیز لازم است که تعمید را به جای آورند.[4]
خانه عبادت مندائیان که در نصوص دینی مندائیان مندا یا مشکنه نامیده می شود از نی و گِل ساخته می شود و لازم است که همواره در آب جاری روان باشد و مراسم تعمید در آن انجام گیرد.[5]
مندائیان علاوه بر غسل تعمید باید برای جنابت، حیض، مس میت و مارگزیدگی هم غسل هایی را انجام دهند.
جدای از غسل های واجب فوق الذکر رشادمه هم از اعمالی است که لازم است با آب انجام شود اینکار از حیث شکلی شباهتی بسیار با وضوی اسلامی دارد و امری لازم برای انجام نماز مندایی است که برای انجام آن ابتدا دعایی می خوانند و دستان خود را از سر انگشتان تا آرنج می شویند سپس صورت را و بعد از آن پیشانی و زانوان و ساق خود را مسح نموده و در آخر پای خود را می شویند. پس به علت اینکه برخی از مناسک عمده و مهم صابئین باید در داخل آب جاری انجام گیرد در کنار رودخانه ها زندگی می کنند تا به آب جاری دسترسی داشته باشند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
پژوهشی درباره صابئین، یعقوب جعفری.


[1] . یادنامه شهید مطهری، مقاله صائبان اهل کتابند، انتشارات انقلاب اسلامی، 1360، ج 2، ص 51.
[2] . فردی که والدین صائبی مندایی ندارد نمی تواند صائبی شود زیرا این یک دین خاص برای یک نژاد خاص به شمار می رود.
[3] . بوثه به معنی آیه می باشد، جملاتی از کتاب مقدس.
[4] . برنجی، سلیم، قوم از یاد رفته، تهران، دنیای کتاب، تهران، چاپ اول، 1367، با تلخیص، ص186 تا 192.
[5] . لیدی دراور، الصائبه المندائیون، ترجمة عربی نعیم بدوی غضبان رومی، بغداد، مکتبة اندلس، 1969، ص119.
( اندیشه قم )





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین