آیا اعجاز قرآن از یک وجه بالخصوص است یا اینکه وجوه متعددی در این امر دخیل است؟

قرآن تصریح نمی کند که وجه اعجاز فلان و جه بالخصوص است چون واقعاً نمی‌خواهد وجوه اعجاز را محدود به یک حد خاصی کند بلکه در آیات متعدد، در هر قسمتی به یک جنبه بالخصوص اشاره می کند به عنوان یک اعجاز. یکی از وجوه اعجاز که از قدیم الایام مورد توجه قرار گرفته و فوق العاده مورد توجه بوده است جنبه لفظی و جنبه ظاهری قرآن است که از آن به جنبه فصاحت و بلاغت تعبیر می‌کنند. فصاحت و بلاغت را تا حدودی هر کسی در هر زبانی وارد باشد می‌شناسد، که خودش یک موضوعی است؛ یعنی روشنی بیان، شیرینی بیان، زیبایی یک بیان، جذابیت یک بیان. وجه دیگری که در زیبایی قرآن هست این است که با اینکه فصاحت را به منتها درجه رسانده، از هر نوع تعبیر شاعرانه ای که بوی کذب در آن باشد پرهیز کرده است. وجه دیگر این است که علی رغم اینکه تشبیه سخن رازیبا میکند ،اما در قرآن تشبیه زیاد به کار نرفته و با این حال زیباست و فوق‌العاده هم زیباست. تشبیه در قرآن بسیار کم است. قرآن در عین اینکه از مقوله زیبائی است باز با عقل و روح و فکر انسان سر و کار دارد، یعنی مسائلی که می‌گوید همان مسائلی است که عقل می‌پذیرد. کتاب هدایت و راهنمائی است. شعر فقط زیبائی است راهی را نمی‌خواهد نشان بدهد جائی که کسی می‌خواهد راهی را نشان بدهد، او دیگر نمی‌تواند با تعبیرات شاعرانه که همه‌اش تخیّل است راه را نشان بدهد. وقتی کسی می‌خواهد یک مطلب را برای دیگری بیان کند باید همان عین حقیقت را به او بگوید و در قرآن با اینکه تمام آیات آن تعلیم و یاد دادن است، همان عین حقیقت را گفتن و بیان کردن است، در عین حال زببائی هم هست. یکی دیگر از وجوه اعجاز قرآن کریم حلاوت و شیرینی آن است یعنی هر چه تکرار شود از شیرینی اش کاسته نمی شود. سوره حمد را ما در روز چند بار می خوانیم، روزی ده بار فقط برای نمازمان می خوانیم . هر قطعه زیبایی را اگر روزی ده بار بخوانیم بر ایمان مهوع است . پس این تنها قرآن است که یک چنین حلاوت و شیرینی ای دارد که انسان هر چه بخواند شیرینی ان سلب نمی شود این حکایت می کند از یک نوع تناست بسیار مرموز میان روح و فطرت بشر و این کلام، که کلام خداست و انسان چون واقعاً کلام خالقش را دارد می شنود ندای غیب و ماوراء طبیعت را دارد می شنود. هر چه می شنود خسته نمی‌شنود.
eporsesh.com