آیا شخصیّت انسان همان بدن و جسم اوست؟

هر چند مدّت یک بار، سلول های بدن تغییر می کند و جای خود را به سلول های جدید می دهد; ولی شخصیّت انسان به جسم و بدن او نیست; بلکه به روح او است. حافظ وحدت انسان همان روح است که در انسان تغییر نمی کند; از این رو انسان خود را در پیری مسؤل گناهانی می داند که در جوانی مرتکب شده و گاه در نفس خویش به دلیل انجام آنها نادم است و از خداوند طلب آمرزش می کند. این امر، دلیل بر این است که فرد گناهکار خود را همان انسان پیشین می بیند. همچنان که فرد به دلیل انجام کارهای شایسته در جوانی خویشتن را شایسته تحسین می بیند. اگر او همان انسان پیشین نیست، نباید خود را برای آن کمالات شایسته تحسین بداند. این حقیقت نشان می دهد که شخصیّت انسان به روح اوست و همین روح است که حافظ وحدت انسان در سنین مختلف زندگی است.
منبع:سایت انوار طاها