این پرسش می تواند از دو دیدگاه پاسخ بگیرد. اگر منظور روش های روانشناسانه باشد باید به کتابهایی در باره تقویت اراده رجوع کرد.
اما در بینش دینی چنین مسیری فهرست شده است.
علی ((علیه السلام)) می فرماید: ضادوا التوانی بالعزم;(1) سستی را با عزم مداوا کنید.
زمینه عزم و قدرت اراده چیست؟
آن گرامی می فرماید: اصل العزم الحزم;(2) ریشه اراده در دوراندیشی است. انسانی که سست اراده است درباره سود و زیان خویش هنوز به احساس نزدیکی نرسیده والا چرا برای گرسنگی و تشنگی خود اقدام می کند و اراده را به کار می اندازد. باید نسبت به سرنوشت خویش و آن موضوع که اراده را به کار می اندازد. اندیشید و عواقب آن را سنجید. انسان زمانی حرکت می کند که بین آنچه که هست و آنچه می تواند باشد، فاصله را احساس کند.
ناامیدی های کاذب و خیالی از نرسیدن اراده را سست می کند باید کارهای کوچکی را تجربه کرد و شیرینی موفقیت را چشید آنگاه کارهای بزرگ را انتخاب کرد.
نیایش بسیار مؤثر است در دعای امام سجاد((علیه السلام)) آمده است: و اعنی بعزم الاراده; خدایا مرا به تصمیمی که محرک اراده باشد یاری کن.
پی نوشتها:
1- و 2 میزان الحکمه، ج 5، ص 1969.
منبع:سایت انوار طاها
