نسل جوان به چه طبقه ای گفته می شود و چگونه باید با این نسل ارتباط داشت؟

وقتی که می گوییم نسل جوان، مقصود حتما طبقه جوان نیست. مقصود طبقه ای است که در اثر تحصیلات و آشنایی با تمدن جدید، دارای طرز تفکر مخصوصی است. خواه پیر باشد یا جوان. اکثریت این طبقه را البته جوانان تشکیل می دهند. پس می گوییم نسل جوان، ولی بسیار پیرها هستند که طرز تفکر جدید دارند. بسیار جوان ها هستند که طرز تفکرشان مثل پیرها و مردم قرون گذشته است. به هر حال، مقصود طبقه ای است که حامل طرز تفکر مخصوصی است و رو به افزایش است و پیر و جوان آینده، دارای این طرز تفکر خواهند بود و اگر خدای نخواسته، فکری برای هدایت و رهبری این نسل نشود، آینده به کلی از دست خواهد رفت.
این مسئله در کشور ما مسئله ای با اهمیت است. البته در دیگر کشورهای اسلامی هم بوده و هست، ولی آنها قبل از ما به فکر افتادند و این مسئله را به صورت جدّی طرح کردند. ما هنوز این مسئله را جدی نگرفته ایم. نسل جوان در نظر ما، صرفا یعنی یک نسل هواپرست و شهوت پرست [است] و خیال می کنیم با اینکه به آنها دهن کجی بکنیم و چهارتا متلک روی منبر به آنها بگوییم و فحش بدهیم، به [نظر] خودمان آنها را هو بکنیم و مستمعین ما بخندند، کار درست می شود. این کارها لالایی است، برای آن است که شما در خواب بمانید و در فکر چاره نیفتید و یک وقت بیدار بشوید که کار از کار گذشته است.1
ابتدا باید نسل جوان را بشناسیم. نسل جوان ما مزایا و عیب هایی دارد؛ زیرا این نسل نوعی ادراکات و احساسات دارد که در گذشته نبود و از این جهت باید به او حق داد. در عین حال یک انحراف فکری و اخلاقی نیز دارد. باید آن ها را نیز شناخت و چاره کرد. چاره کردن این انحرافات بدون در نظر گرفتن مزایا و بدون احترام گذاشتن به آنها میسر نیست. اگر بخواهیم به این امور بی اعتنا باشیم، محال است که بتوانیم جلوی انحرافات فکری و اخلاقی نسل آینده را بگیریم. روشی که فعلاً ما در مقابل این نسل پیش گرفته ایم، روش دهن کجی و انتقاد صرف و مذمت است. دائما فریاد ما بلند است که سینما این طور، تئاتر این طور، مهمان خانه های شمیران و تهران این طور، رقص چنین، استخر چنان،2 دائما وای وای می کنیم که درست نیست. باید برای این انحراف ها فکر اساسی کرد.3
1 . ده گفتار، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 205 و 206.
2 . نظر علامه شهید مرتضی مطهری(ره) در زمینه سینما و تئاتر پیش از انقلاب است.
3 . ده گفتار،علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 212 و 213.
www.irc.ir