برخورد
برخورد و ملاقات جسمی با جسمی دیگر را تماس گویند و از آن در بابهای طهارت، نکاح، طلاق و ظهار سخن گفته شده است.
هنگامی که همسر مرتکب خطایی می شود چگونه باید با او برخورد کرد؟ آیا نادیده گرفتن خطا موجب کم توجهی همسر و تکرار دوباره نمی شود؟
این نمی تواند منطق درست و صحیح باشد. چون در موقع بروز این نوع حرکات ، یعنی سخت گیری همسر ، اگر به طور مقطعی کارساز باشد ولی در دراز مدت می تواند همسر را خسته کند و دچار مشکلات روحی و روانی شده و همسرش را به لجبازی ، صفا و صمیمیت خانواده را دچار مشکل می سازد. (1) اسحاق بن عمار از حضرت صادق(ع)پرسید : حق زن بر شوهر که اگر ادا نکند چیست؟ آن حضرت فرمود شکمش را سیر کند و بدنش را بپوشاند و اگر خطا و اشتباهی کرد بر او ببخشد.(2) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:(زن بد، عذر شوهرش رانمی پذیرد و خطاهایش را نمی بخشد (3) به غیر از معصوم همه کس خطا و لغزش دارد.دو نفر که با هم زندگی میکنند و از جهتی تشریک مساعی و همکاری دارند باید لغزشهای یکدیگر را ببخشند تا زندگی آنها ادامه پیدا کند.اگر بخواهند در این باره سختگیری کنند ادامه همکاری غیر ممکن میشود.دو نفر شریک، دو نفرهمسایه،دو نفر رفیق،دو نفر همکار،دو نفر زن و شوهر باید در زندگی اجتماعی دارای گذشت باشند.هیچ زندگی اجتماعی به مقدار زندگی خانوادگی احتیاج به گذشت ندارد.اگر اعضاء یک خانواده بخواهند سختگیری بعمل آورند و خطاهای یکدیگر را تعقیب کنند یا زندگی آنها ازهم می پاشد یا بدترین زندگی را خواهند داشت. ممکن است از همسر شما خطا یا خطاهایی صادرشود.ممکن است از روی خشم و غضب به شما اهانت کند.ممکن است ناسزائی از دهانش بیرون آید. ممکن است یک مرتبه به شما دروغ بگوید،ممکن است کاری راانجام دهد که مورد پسند شما نباشد،از این قبیل خطاها برای هر شخصی امکان دارد،اگر بعدا احساس کردی که از کردار خویش پشیمان شده او راببخش و موضوع را تعقیب نکن.اگر عذرخواهی کرد فورا قبول کن.اگرپشیمان شده لیکن زیر بار عذرخواهی نمی رود در صدد نباش مجرمیت وی را باثبات رسانی،زیرا به شخصیت او لطمه وارد میشود،ممکن است در صدد تلافی برآید،خطاهای شما را تعقیب کند،ممکن است کارتان به نزاع و جدال و حتی جدائی بکشد اما اگر سکوت کردی و خطایش رانادیده گرفتی در شکنجه وجدان قرار می گیرد و به طور مسلم از کردارخویش پشیمان خواهد شد،آنگاه شما را یک همسر با گذشت فهمیده فداکارعاقل خواهد شناخت،می فهمد که به زندگی و خانواده و همسر علاقه مندهستی،قدر ترا می شناسد و محبتش چند برابر خواهد شد. (4) پی نوشت: 1- حسن صدری، هنر همسرداری ص30 2-ازدواج در اسلام ص121 3- بحار جلد 103 ص 235. 4- ابراهیم امینی ،آئین همسرداری www.morsalat.com
این نمی تواند منطق درست و صحیح باشد. چون در موقع بروز این نوع حرکات ، یعنی سخت گیری همسر ، اگر به طور مقطعی کارساز باشد ولی در دراز مدت می تواند همسر را خسته کند و دچار مشکلات روحی و روانی شده و همسرش را به لجبازی ، صفا و صمیمیت خانواده را دچار مشکل می سازد. (1) اسحاق بن عمار از حضرت صادق(ع)پرسید : حق زن بر شوهر که اگر ادا نکند چیست؟ آن حضرت فرمود شکمش را سیر کند و بدنش را بپوشاند و اگر خطا و اشتباهی کرد بر او ببخشد.(2) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:(زن بد، عذر شوهرش رانمی پذیرد و خطاهایش را نمی بخشد (3) به غیر از معصوم همه کس خطا و لغزش دارد.دو نفر که با هم زندگی میکنند و از جهتی تشریک مساعی و همکاری دارند باید لغزشهای یکدیگر را ببخشند تا زندگی آنها ادامه پیدا کند.اگر بخواهند در این باره سختگیری کنند ادامه همکاری غیر ممکن میشود.دو نفر شریک، دو نفرهمسایه،دو نفر رفیق،دو نفر همکار،دو نفر زن و شوهر باید در زندگی اجتماعی دارای گذشت باشند.هیچ زندگی اجتماعی به مقدار زندگی خانوادگی احتیاج به گذشت ندارد.اگر اعضاء یک خانواده بخواهند سختگیری بعمل آورند و خطاهای یکدیگر را تعقیب کنند یا زندگی آنها ازهم می پاشد یا بدترین زندگی را خواهند داشت. ممکن است از همسر شما خطا یا خطاهایی صادرشود.ممکن است از روی خشم و غضب به شما اهانت کند.ممکن است ناسزائی از دهانش بیرون آید. ممکن است یک مرتبه به شما دروغ بگوید،ممکن است کاری راانجام دهد که مورد پسند شما نباشد،از این قبیل خطاها برای هر شخصی امکان دارد،اگر بعدا احساس کردی که از کردار خویش پشیمان شده او راببخش و موضوع را تعقیب نکن.اگر عذرخواهی کرد فورا قبول کن.اگرپشیمان شده لیکن زیر بار عذرخواهی نمی رود در صدد نباش مجرمیت وی را باثبات رسانی،زیرا به شخصیت او لطمه وارد میشود،ممکن است در صدد تلافی برآید،خطاهای شما را تعقیب کند،ممکن است کارتان به نزاع و جدال و حتی جدائی بکشد اما اگر سکوت کردی و خطایش رانادیده گرفتی در شکنجه وجدان قرار می گیرد و به طور مسلم از کردارخویش پشیمان خواهد شد،آنگاه شما را یک همسر با گذشت فهمیده فداکارعاقل خواهد شناخت،می فهمد که به زندگی و خانواده و همسر علاقه مندهستی،قدر ترا می شناسد و محبتش چند برابر خواهد شد. (4) پی نوشت: 1- حسن صدری، هنر همسرداری ص30 2-ازدواج در اسلام ص121 3- بحار جلد 103 ص 235. 4- ابراهیم امینی ،آئین همسرداری www.morsalat.com
عنوان سوال:
هنگامی که همسر مرتکب خطایی می شود چگونه باید با او برخورد کرد؟ آیا نادیده گرفتن خطا موجب کم توجهی همسر و تکرار دوباره نمی شود؟
پاسخ:
این نمی تواند منطق درست و صحیح باشد. چون در موقع بروز این نوع حرکات ، یعنی سخت گیری همسر ، اگر به طور مقطعی کارساز باشد ولی در دراز مدت می تواند همسر را خسته کند و دچار مشکلات روحی و روانی شده و همسرش را به لجبازی ، صفا و صمیمیت خانواده را دچار مشکل می سازد. (1)
اسحاق بن عمار از حضرت صادق(ع)پرسید :
حق زن بر شوهر که اگر ادا نکند چیست؟ آن حضرت فرمود شکمش را سیر کند و بدنش را بپوشاند و اگر خطا و اشتباهی کرد بر او ببخشد.(2)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:(زن بد، عذر شوهرش رانمی پذیرد و خطاهایش را نمی بخشد (3)
به غیر از معصوم همه کس خطا و لغزش دارد.دو نفر که با هم زندگی میکنند و از جهتی تشریک مساعی و همکاری دارند باید لغزشهای یکدیگر را ببخشند تا زندگی آنها ادامه پیدا کند.اگر بخواهند در این باره سختگیری کنند ادامه همکاری غیر ممکن میشود.دو نفر شریک، دو نفرهمسایه،دو نفر رفیق،دو نفر همکار،دو نفر زن و شوهر باید در زندگی اجتماعی دارای گذشت باشند.هیچ زندگی اجتماعی به مقدار زندگی خانوادگی احتیاج به گذشت ندارد.اگر اعضاء یک خانواده بخواهند سختگیری بعمل آورند و خطاهای یکدیگر را تعقیب کنند یا زندگی آنها ازهم می پاشد یا بدترین زندگی را خواهند داشت.
ممکن است از همسر شما خطا یا خطاهایی صادرشود.ممکن است از روی خشم و غضب به شما اهانت کند.ممکن است ناسزائی از دهانش بیرون آید. ممکن است یک مرتبه به شما دروغ بگوید،ممکن است کاری راانجام دهد که مورد پسند شما نباشد،از این قبیل خطاها برای هر شخصی امکان دارد،اگر بعدا احساس کردی که از کردار خویش پشیمان شده او راببخش و موضوع را تعقیب نکن.اگر عذرخواهی کرد فورا قبول کن.اگرپشیمان شده لیکن زیر بار عذرخواهی نمی رود در صدد نباش مجرمیت وی را باثبات رسانی،زیرا به شخصیت او لطمه وارد میشود،ممکن است در صدد تلافی برآید،خطاهای شما را تعقیب کند،ممکن است کارتان به نزاع و جدال و حتی جدائی بکشد اما اگر سکوت کردی و خطایش رانادیده گرفتی در شکنجه وجدان قرار می گیرد و به طور مسلم از کردارخویش پشیمان خواهد شد،آنگاه شما را یک همسر با گذشت فهمیده فداکارعاقل خواهد شناخت،می فهمد که به زندگی و خانواده و همسر علاقه مندهستی،قدر ترا می شناسد و محبتش چند برابر خواهد شد. (4)
پی نوشت:
1- حسن صدری، هنر همسرداری ص30
2-ازدواج در اسلام ص121
3- بحار جلد 103 ص 235.
4- ابراهیم امینی ،آئین همسرداری
www.morsalat.com
- [سایر] کسی که قرآن دانی را کم بشمارد چه خطایی مرتکب شده است؟
- [سایر] حضرت آدم پس از مرتکب اشتباه و خطا و نزول به زمین آیا اشتباهات و خطاهای دیگری نیز مرتکب شد؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در مورد قتل، یا بعض جنایات خطایی که دیه بر عاقله است، آیا این حکم شامل همه موارد خطا می شود یا خیر؟
- [سایر] مگر حضرت علی علیه السلام نفرمودند: من فوق خطا نیستم، پس چطور می گویید آن حضرت معصوم از هر خطایی هستند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] اگر شخصی مرتکب قتل عمد یا خطأ شود آیا او از مقتول ارث می برد؟
- [سایر] اگر پیامبران معصومند، چرا حضرت داوود علیه السلام در قضاوت عجله کرد و مرتکب خطا شد؟
- [آیت الله سبحانی] اگر شخص لقیط یا ابن ملاعنه یا مسلمان مجهول النسب مرتکب جنایت خطایی شوند از چه کسی دیه گرفته می شود؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] چنانچه نذر کند عملی را مستمرا ترک کند ولی مرتکب آن شود و تکرار کند آیا کفاره را هم باید تکرار کند؟
- [سایر] اگر تک تک اعضای بدن را تحت مراقبت و محافظت از گناه قرار دهیم، به نظر شما مناسبترین جریمه برای خطای مرتکب شده در طول روز چه چیزی می‌باشد؟ مثلاً چشمی که گناه کرده؛ زبانی که گناه کرده؛ دست و پا و گوش چطور؟ جریمههای مناسب برای جبران خطا و جلوگیری از تکرار آن، چیست؟
- [سایر] سلام. زنی که همسر دوم میشود، آیا گناهکار است؟ یعنی مورد نفرین زن اول قرار می‌گیرد؟ یا از نظر شرع خطایی نکرده است؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه طبیب به هنگام جراحی بیمار یا ختنه کردن کودک بر اثر سهل انگاری ضرری به بیمار یا کودک برساند، یا سبب مرگ او گردد ضامن است و همچنین اگر خطا کند و سبب زیانی شود، ولی اگر کوتاهی نکرده و مرتکب خطا نشده است، بلکه بر اثر عوامل دیگری، بیمار معیوب گردد یا بمیرد ضامن نیست به شرط این که در مورد کودک با اجازه ولی اقدام کرده باشد.
- [آیت الله بهجت] تکرار مسح موجب بطلان وضو نیست خصوصا اگر برای رعایت احتیاط باشد، مگر آن که از روی تشریع یا وسوسه باشد.
- [آیت الله علوی گرگانی] حرف زدن در هنگام خطبه جائز نیست، امام باشد یا مأموم، چنانچه حرف زد مرتکب حرام شده ولی موجب بطلان خطبه ونماز نمیشود.
- [آیت الله اردبیلی] اگر اِعراض نمودن و ترک معاشرت با گنهکار، موجب شود که او کمتر مرتکب معصیت شود یا احتمال بدهد که موجب این امر شود، واجب است، اگرچه بداند که موجب ترک کامل معصیت نمیشود و این امر در صورتی است که با مراتب دیگر، نتواند کاملاً از معصیت جلوگیری کند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] طبیب و جراح برای این که در مقابل خطا و اشتباهی که مرتکب می شوند ضامن نباشند می توانند به مریض یا ولی او بگویند که اگر ضرری بدون توجه به مریض برسد ضامن نیستند و آنها قبول کنند، در چنین صورتی اگر دقت و احتیاط لازم را بکند و به مریض ضرری برسد، یا بمیرد طبیب و جراح ضامن نیستند.
- [آیت الله سیستانی] - جماع و آمیزش با همسر در حال اعتکاف جایز نیست هرچند موجب انزال و خروج منی نشود، و ارتکاب عمدی آن اعتکاف را باطل می‌کند.
- [آیت الله سیستانی] اگر انسان یقین یا اطمینان داشته باشد که روزه برایش ضرر قابل توجهی دارد ، یا آن را احتمال بدهد ، و از آن احتمال ترس برای او پیدا شود ، چنانچه احتمال او در نظر عقلا بجا باشد ، واجب نیست روزه بگیرد ، بلکه اگر آن ضرر موجب هلاکت یا نقص عضو شود روزه حرام است ، و در غیر این صورت اگر رجاءً روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر قابل توجهی نداشته ، روزهاش صحیح است .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] به طور کلّی برخورد با عین نجس در داخل دهان موجب نجس شدن غذا، دندان مصنوعی و مسواک و آب دهان نمی شود و با زوال عین نجاست غذا و دندان پاک است و نیاز به تطهیر ندارد.
- [آیت الله علوی گرگانی] در واجب بودن امر به معروف ونهی از منکر سه شرط لازم است: 1 - احتمال دهد امر ونهی او اثربخش باشد; پس اگر بداند اثر نمیکند واجب نیست. 2 - بداند یا مطمئن باشد که گنهکار قصد ادامه یا تکرار گناه را دارد; پس اگر بداند یا گمان کند که تکرار نمیکند واجب نیست. 3 - در امر ونهی مفسده مهمتری وجود نداشته باشد; پس اگر بداند یا گمان کند یا احتمال صحیح عقلایی دهد که با امر ونهی او زیان جانی یا آبرویی یا مالی قابل توجهی به او یا خویشان یا نزدیکان او ویا بهعدهای از مؤمنین میرسد، امر ونهی واجب نیست; بلکه در بسیاری موارد حرام می‌باشد.
- [آیت الله مظاهری] برخورد زن با شوهر و یا شوهر با زن در میان مردم اعمّ از محرم و نامحرم، اگر شهوتانگیز یا موجب مفسده باشد حرام است، و اگر شهوتانگیز و مفسدهزا نباشد، ولی عرفپسند نباشد، گرچه حرام نیست، ولی زن باعفّت و مرد باغیرت چنین کارهایی نمیکنند، امّا اگر خلاف مروّت باشد، به طوری که کاشف از لاابالیگری آنها باشد، حرام است.