در این رابطه توجه به چند نکته ضروری است:
1. حفظ نظام خانواده و استحکام آن مورد تأکید اسلام است. طبیعی است مسئولیت مهم مدیریت را نمی توان به یک نسبت به همه اعضای خانواده واگذار کرد، چرا که مسئولیت های حقوقی مشترک در یک جمع به نزاع و بی نظمی منجر خواهد شد، گزینش دو مدیر برای یک پست نیز خطای آشکار است، از همین رو، در نظام حقوقی اسلام، مرد با توجه به توانمندی های خاصی که دارد به عنوان پدر خانواده دارای اقتداری است که ویژگی حقوقی ریاست و مدیریت بر عهده او نهاده شده است.
یکی از وظایف مهم ایشان مدیریت بر اموال فرزندان است. البته لازم است که (پدر) در این امر مصلحت فرزند را در نظر بگیرد و اجازه ندارد که هرگونه تصرّف خودخواهانه و ظالمانه داشته باشد.
2. واجب شدن قضای نماز و روزه که از پدر به واسطه بیماری و یا فراموشی ترک شده، بر پسر ارشد علی رغم که در آن نوعی آموزش عملی، قدردانی و حق شناسی نسبت به بزرگترها نهفته است، در واقع یک نوع وظیفه تکلیف است و امتیازی نیست، لذا در برابر این تکلیف، شارع حکیم، از دارایی پدر، لباس، انگشتری، شمشیر و قرآن او را به پسر اختصاص داده است که در فقه به آن (حبوه) می گویند.
البته در هیچ روایت یا فتوای فقهی نیامده است که دختران و زنان نمی توانند قضای نماز و روزه پدر را انجام دهد تا گفته شود این دستورات به معنای نفی شایستگی زنان است، بلکه برعکس به همه فرزندان خواه پسر یا دختر توصیه شده است که برای پدر و مادر خیرات بفرستند و نماز و روزه آنها را به نحو قضا به جا آورند یا کسی را اجیر کنند که به جای آنان انجام دهد. پس این عنایت، توجّه و تخفیف اسلام نسبت به زن را می رساند.
porseman.org
