عهده
عُهده به معنای ظرف مسئوليتها و تعهدات است.
پسر بزرگتر به خاطر شأن ومرتبه و نزدیکی بیشتری که نزد پدر دارد در ارث، حبوة؛ یعنی، وسائل اختصاصی پدر را به ارث میبرد و در عبادت نمازهای قضا شده او را انجام میدهد البته نمازهایی که با عذر از پدر قضا شده نه نمازهایی که عمداً نخوانده؛ گرچه بهتر است قضای همه نمازهای پدر خوانده شود. در مورد مادر نیز همین حکم قضای نماز هست منتهی با استحباب نه وجوب.