آیا فرزندان خود را از کودکی مجبور به پذیرش دین اسلام کنیم و یا خود در سن بلوغ تصمیم بگیرند؟
از آنجا که بر اساس آیه شریفه لا اکراه فی الدین اصل پذیرش دین به تصریح قرآن برای هیچکس اجباری نیست، می‌توان گفت اصل فوق در مورد کودک هم جاری است. اجبار به عنوان تنها شیوه تقویت گرایش دینی در کودکان، قطعامشمول آیه فوق هم می‌باشد. 2) با وجود پذیرش اصل عدم اتکاء به اجبار به عنوان تنها راهکار تربیت دینی کودکان، اصل فوق به هیچ وجه به معنی بی تفاوتی و بی‌برنامگی در این موضوع نیست. وقتی حتی یک گل برای خوب بارآمدن نیاز به مراقبت دارد، مراقبت دائم از کودک به ویژه در حوزهموضوع با اهمیتی چون القاء اندیشه دینی، یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر عقلی خواهد بود. 3) تربیت فرزند، یک جریان مستمری است که حتی قبل از تولّد، آغاز می‌گردد. نوع تغذیه پدر و مادر، تغذیه خاص مادر در زمان بارداری و حالات روحی و روانی او، و... همه و همه مؤلّفه‌هائی هستند که متخصصان علوم تربیتی و به ویژه دین جامع اسلام، بدان پرداخته ورهنمودهای فراوانی را درباره آن توصیه کرده است. 4) آشنائی و عمل به راهکارهای دین پس از تولد بچّه نیز یکی از عوامل ایجاد و تقویت روحیه دینی در اوست. نجوا کردن کلمه توحید و اذان در گوش بچه پس از تولد، گوشزد کردن مستمر موضوعات دینی در سنین مختلف مانند اصل توحید، معاد، هدف خلقت، اسرار آفرینش موجودات و انسان، ارشادات اخلاقی از قبیل تحلیل ابعاد منفی کینه‌ورزی، حسادت، دروغ، حیله و...، معرفییا در اختیار گذاشتن کتابهای دینی با توجه به مقاطع خاص سنی، تعمیق روح صداقت، اسلام‌گرائی، گرایش به اندیشه‌های سیاسی اسلام، و... همه مجموعه تلاشهائی است که پدر و مادر به عنوان یک وظیفه تربیت دینی کودکان باید در بستر آن گام بگذارند و جدّیت کنند. اسلام به فرزندصالح آن قدر اهمیت داده است که از زبان پیامبر اکرم دو جمله ذکر می‌شود: الولد الصالح ریحانة من الله ، (میزان‌الحکمه، ج 14، ص 7084) الولد الصالح میراثالله . نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: و ان الله عزوجل لیرحم الرّجل لشدّة حبّه لولده ؛ انسان بخاطر شدت علاقه به فرزندش، مورد رحمتالهی قرار می‌گیرد{M، (میزان‌الحکمه، ج 14، ص 7082) . آیا تلاش برنامه‌ریزی شده و مستمر، نهایت ابراز علاقه به فرزند نیست. چرا که ثمره این تلاش، علاوه بر سامان دادن به امور دنیائی، زندگی جاودان موفقیت‌آمیزپس از مرگ را هم برایش به رقم خواهد زد. خلاصه سخن آن که اجبار، راه درمان نیست اما هیچ گونه بی تفاوتی نیز پذیرفته نیست زیرا از وظایف حتمی پدر و مادر است. www.eporsesh.com
عنوان سوال:

آیا فرزندان خود را از کودکی مجبور به پذیرش دین اسلام کنیم و یا خود در سن بلوغ تصمیم بگیرند؟


پاسخ:

از آنجا که بر اساس آیه شریفه لا اکراه فی الدین اصل پذیرش دین به تصریح قرآن برای هیچکس اجباری نیست، می‌توان گفت اصل فوق در مورد کودک هم جاری است. اجبار به عنوان تنها شیوه تقویت گرایش دینی در کودکان، قطعامشمول آیه فوق هم می‌باشد.
2) با وجود پذیرش اصل عدم اتکاء به اجبار به عنوان تنها راهکار تربیت دینی کودکان، اصل فوق به هیچ وجه به معنی بی تفاوتی و بی‌برنامگی در این موضوع نیست. وقتی حتی یک گل برای خوب بارآمدن نیاز به مراقبت دارد، مراقبت دائم از کودک به ویژه در حوزهموضوع با اهمیتی چون القاء اندیشه دینی، یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر عقلی خواهد بود.
3) تربیت فرزند، یک جریان مستمری است که حتی قبل از تولّد، آغاز می‌گردد. نوع تغذیه پدر و مادر، تغذیه خاص مادر در زمان بارداری و حالات روحی و روانی او، و... همه و همه مؤلّفه‌هائی هستند که متخصصان علوم تربیتی و به ویژه دین جامع اسلام، بدان پرداخته ورهنمودهای فراوانی را درباره آن توصیه کرده است.
4) آشنائی و عمل به راهکارهای دین پس از تولد بچّه نیز یکی از عوامل ایجاد و تقویت روحیه دینی در اوست.
نجوا کردن کلمه توحید و اذان در گوش بچه پس از تولد، گوشزد کردن مستمر موضوعات دینی در سنین مختلف مانند اصل توحید، معاد، هدف خلقت، اسرار آفرینش موجودات و انسان، ارشادات اخلاقی از قبیل تحلیل ابعاد منفی کینه‌ورزی، حسادت، دروغ، حیله و...، معرفییا در اختیار گذاشتن کتابهای دینی با توجه به مقاطع خاص سنی، تعمیق روح صداقت، اسلام‌گرائی، گرایش به اندیشه‌های سیاسی اسلام، و... همه مجموعه تلاشهائی است که پدر و مادر به عنوان یک وظیفه تربیت دینی کودکان باید در بستر آن گام بگذارند و جدّیت کنند. اسلام به فرزندصالح آن قدر اهمیت داده است که از زبان پیامبر اکرم دو جمله ذکر می‌شود: الولد الصالح ریحانة من الله ، (میزان‌الحکمه، ج 14، ص 7084) الولد الصالح میراثالله . نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: و ان الله عزوجل لیرحم الرّجل لشدّة حبّه لولده ؛ انسان بخاطر شدت علاقه به فرزندش، مورد رحمتالهی قرار می‌گیرد{M، (میزان‌الحکمه، ج 14، ص 7082) . آیا تلاش برنامه‌ریزی شده و مستمر، نهایت ابراز علاقه به فرزند نیست. چرا که ثمره این تلاش، علاوه بر سامان دادن به امور دنیائی، زندگی جاودان موفقیت‌آمیزپس از مرگ را هم برایش به رقم خواهد زد. خلاصه سخن آن که اجبار، راه درمان نیست اما هیچ گونه بی تفاوتی نیز پذیرفته نیست زیرا از وظایف حتمی پدر و مادر است.
www.eporsesh.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین