تأثیر حضور فرزندان در صحنه مشاجره والدین چیست؟
کودکان، صحنه های مشاجره و دعواهای زیادی را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده می کنند. ضمن این که مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده می سازد، مسئله مهم دیگری در کودکان شکل می گیرد که سر درگمی است. معمولاً کسانی که دعوا می کنند ،خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد می سازند. این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. کودکان صرفاً صحنه را مشاهده می کنند و از پس و پیش و زمینه های آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمی توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب می شود که نتوانند به یک قضاوت ذهنی برسند و این حالت در صورت تداوم می تواند برای آنها اغتشاش ذهنی و دلهره ایجادکند. اگر کودکان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل کنند می توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً کسانی که دعوا می کنند ، خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد می سازند. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند. این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. در کل، اغتشاش ذهنی و عدم توانایی قضاوت در کودکان از جمله آثار مشاجرات و دعواهای علنی در حضور کودکان است. در این گونه صحنه ها ، کودکان تصور نمی کنند که فضای مشاجره ،فضایی بی منطق و بدون قاعده است بلکه تصور می کنند که خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانی منجر به تصور نامطلوب از خود و کاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد. نکته دیگر، کاهش تصور مطلوب از مشاجره کنندگان در ذهن کودکان است. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند. این تصورات از والدین یک الگوی خوب و مؤثر می سازد که در برخورد و تعامل با کودکان بسیار راهگشا خواهد بود. برعکس، پرخاشگری، سر و صدا ، مشاجره ، بکن نکن های افراطی ، بد اخلاقی ، عصبانی بودن ، عدم ارتباط چشمی ، گوش نکردن و از این قبیل رفتارها موجب می شود که الگوی نامطلوبی درذهن کودکان شکل بگیرد. بر این اساس توصیه می شود: 1. هرگز کودک خود را با صحنه های مشاجره آمیز بی منطق مواجه نکنیم. 2. حتی المقدور کودکان را از دیدن فیلم هایی که صحنه های پرخاشگرانه افراطی دارند محروم کنیم. 3. اگر به هر دلیلی کودکان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه کنیم و به آن ها اطمینان دهیم که مسئله خاصی اتفاق نمی افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت کودکان متوجه می شوند که عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره برای آنان مطلوب نبوده است. منبع:سایت تبیان
عنوان سوال:

تأثیر حضور فرزندان در صحنه مشاجره والدین چیست؟


پاسخ:

کودکان، صحنه های مشاجره و دعواهای زیادی را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده می کنند.
ضمن این که مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده می سازد، مسئله مهم دیگری در کودکان شکل می گیرد که سر درگمی است.
معمولاً کسانی که دعوا می کنند ،خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد می سازند.
این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند.
کودکان صرفاً صحنه را مشاهده می کنند و از پس و پیش و زمینه های آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمی توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب می شود که نتوانند به یک قضاوت ذهنی برسند و این حالت در صورت تداوم می تواند برای آنها اغتشاش ذهنی و دلهره ایجادکند. اگر کودکان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل کنند می توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً کسانی که دعوا می کنند ، خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد می سازند.
متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند.
این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. در کل، اغتشاش ذهنی و عدم توانایی قضاوت در کودکان از جمله آثار مشاجرات و دعواهای علنی در حضور کودکان است. در این گونه صحنه ها ، کودکان تصور نمی کنند که فضای مشاجره ،فضایی بی منطق و بدون قاعده است بلکه تصور می کنند که خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانی منجر به تصور نامطلوب از خود و کاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد.
نکته دیگر، کاهش تصور مطلوب از مشاجره کنندگان در ذهن کودکان است. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند.
این تصورات از والدین یک الگوی خوب و مؤثر می سازد که در برخورد و تعامل با کودکان بسیار راهگشا خواهد بود. برعکس،
پرخاشگری، سر و صدا ، مشاجره ، بکن نکن های افراطی ، بد اخلاقی ، عصبانی بودن ، عدم ارتباط چشمی ، گوش نکردن و از این قبیل رفتارها موجب می شود که الگوی نامطلوبی درذهن کودکان شکل بگیرد.
بر این اساس توصیه می شود:
1. هرگز کودک خود را با صحنه های مشاجره آمیز بی منطق مواجه نکنیم.
2. حتی المقدور کودکان را از دیدن فیلم هایی که صحنه های پرخاشگرانه افراطی دارند محروم کنیم.
3. اگر به هر دلیلی کودکان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه کنیم و به آن ها اطمینان دهیم که مسئله خاصی اتفاق نمی افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت کودکان متوجه می شوند که عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره برای آنان مطلوب نبوده است.
منبع:سایت تبیان





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین