کودکان، صحنه های مشاجره و دعواهای زیادی را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده می کنند. ضمن این که مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده می سازد، مسئله مهم دیگری در کودکان شکل می گیرد که سر درگمی است. معمولاً کسانی که دعوا می کنند ،خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد می سازند. این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. کودکان صرفاً صحنه را مشاهده می کنند و از پس و پیش و زمینه های آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمی توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب می شود که نتوانند به یک قضاوت ذهنی برسند و این حالت در صورت تداوم می تواند برای آنها اغتشاش ذهنی و دلهره ایجادکند. اگر کودکان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل کنند می توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً کسانی که دعوا می کنند ، خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد می سازند. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند. این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. در کل، اغتشاش ذهنی و عدم توانایی قضاوت در کودکان از جمله آثار مشاجرات و دعواهای علنی در حضور کودکان است. در این گونه صحنه ها ، کودکان تصور نمی کنند که فضای مشاجره ،فضایی بی منطق و بدون قاعده است بلکه تصور می کنند که خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانی منجر به تصور نامطلوب از خود و کاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد. نکته دیگر، کاهش تصور مطلوب از مشاجره کنندگان در ذهن کودکان است. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند. این تصورات از والدین یک الگوی خوب و مؤثر می سازد که در برخورد و تعامل با کودکان بسیار راهگشا خواهد بود. برعکس، پرخاشگری، سر و صدا ، مشاجره ، بکن نکن های افراطی ، بد اخلاقی ، عصبانی بودن ، عدم ارتباط چشمی ، گوش نکردن و از این قبیل رفتارها موجب می شود که الگوی نامطلوبی درذهن کودکان شکل بگیرد. بر این اساس توصیه می شود: 1. هرگز کودک خود را با صحنه های مشاجره آمیز بی منطق مواجه نکنیم. 2. حتی المقدور کودکان را از دیدن فیلم هایی که صحنه های پرخاشگرانه افراطی دارند محروم کنیم. 3. اگر به هر دلیلی کودکان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه کنیم و به آن ها اطمینان دهیم که مسئله خاصی اتفاق نمی افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت کودکان متوجه می شوند که عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره برای آنان مطلوب نبوده است. منبع:سایت تبیان
کودکان، صحنه های مشاجره و دعواهای زیادی را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده می کنند.
ضمن این که مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده می سازد، مسئله مهم دیگری در کودکان شکل می گیرد که سر درگمی است.
معمولاً کسانی که دعوا می کنند ،خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد می سازند.
این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند.
کودکان صرفاً صحنه را مشاهده می کنند و از پس و پیش و زمینه های آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمی توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب می شود که نتوانند به یک قضاوت ذهنی برسند و این حالت در صورت تداوم می تواند برای آنها اغتشاش ذهنی و دلهره ایجادکند. اگر کودکان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل کنند می توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً کسانی که دعوا می کنند ، خود را در یک فضای بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد می سازند.
متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند.
این فضا جایی را برای تجزیه و تحلیل دیگران باقی نمی گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند. در کل، اغتشاش ذهنی و عدم توانایی قضاوت در کودکان از جمله آثار مشاجرات و دعواهای علنی در حضور کودکان است. در این گونه صحنه ها ، کودکان تصور نمی کنند که فضای مشاجره ،فضایی بی منطق و بدون قاعده است بلکه تصور می کنند که خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانی منجر به تصور نامطلوب از خود و کاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد.
نکته دیگر، کاهش تصور مطلوب از مشاجره کنندگان در ذهن کودکان است. متانت ، لبخند ،شادی، مهربانی، خوش اخلاقی ، گفتگوی آرام ،ارتباط چشمی و تماس بدنی از جمله مؤلفه هایی است که تصور خوبی را از انسان در ذهن کودکان ایجاد می کند.
این تصورات از والدین یک الگوی خوب و مؤثر می سازد که در برخورد و تعامل با کودکان بسیار راهگشا خواهد بود. برعکس،
پرخاشگری، سر و صدا ، مشاجره ، بکن نکن های افراطی ، بد اخلاقی ، عصبانی بودن ، عدم ارتباط چشمی ، گوش نکردن و از این قبیل رفتارها موجب می شود که الگوی نامطلوبی درذهن کودکان شکل بگیرد.
بر این اساس توصیه می شود:
1. هرگز کودک خود را با صحنه های مشاجره آمیز بی منطق مواجه نکنیم.
2. حتی المقدور کودکان را از دیدن فیلم هایی که صحنه های پرخاشگرانه افراطی دارند محروم کنیم.
3. اگر به هر دلیلی کودکان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه کنیم و به آن ها اطمینان دهیم که مسئله خاصی اتفاق نمی افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت کودکان متوجه می شوند که عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره برای آنان مطلوب نبوده است.
منبع:سایت تبیان
- [سایر] مشاجره والدین چه تأثیری روی بچه ها می گذارد؟
- [سایر] در صورت حضور در صحنه زنا چه وظیفه ای داریم؟
- [سایر] دانستنیهای والدین در قبال فرزندان چیست؟
- [سایر] علت تضاد بین فرزندان و والدین چیست؟
- [سایر] وظایف فرزندان نسبت به والدین چیست؟
- [سایر] وظایف والدین نسبت به فرزندان چیست؟
- [سایر] راجع به عاق والدین نسبت به فرزندان شنیدهایم، ولی آیا عاق فرزندان نسبت به والدین هم داریم یا خیر؟ اگر مواردی وجود دارد ذکر نمائید.
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا پولی که والدین به فرزندان می دهند خمس دارد؟
- [سایر] نقش والدین در مسؤولیتپذیر کردن فرزندان تا چه حد است؟
- [سایر] والدین در کنترل روابط بین فرزندان چه نقشی دارند؟
- [آیت الله اردبیلی] گریختن از صحنه جهاد جایز نیست، مگر این که ترک صحنه =============================================================================== 1 وسائل الشیعة، چاپ آل البیت، کتاب الجهاد، باب 1 از (أبواب جهاد العدوّ و ما یناسبه)،ح13،ج15،ص14. جهاد به منظور جا به جایی از جبههای به جبهه دیگر یا برای تدارک نیروی بیشتر باشد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر نصیحت تأثیر ندارد، واجب است با احتمال تأثیر امر و نهی الزامی کند، و اگر تأثیر نمی کند مگر با تشدید در گفتار و تهدید بر مخالفت، لازم است لکن باید از دروغ و معصیت دیگر احتراز شود.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر می داند که نصیحت تأثیر ندارد ، واجب است با احتمال تأثیر امر ونهی الزامی کند ، اگر تأثیر نمی کند مگر با تشدید در گفتار وتهدید بر مخالفت ، لازم است لکن باید از دروغ ومعصیت دیگر احتراز شود .
- [امام خمینی] اگر میداند که نصیحت تأثیر ندارد، واجب است با احتمال تأثیر امر و نهی الزامی کند، و اگر تأثیر نمیکند مگر با تشدید در گفتار و تهدید بر مخالفت، لازم است لکن باید از دروغ و معصیت دیگر احتراز شود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر تمام فرزندان میت قبل از او مرده باشند فرزندان آنها (نوه ها) از متوفی ارث می برند. نحوه ارث بردن به این صورت است که فرض می شود فرزندان میت زنده هستند و سهم هر یک را طبق مسائل قبل معین نموده و بین فرزندان آنها تقسیم می کنیم مثلا اگر میت یک پسر و یک دختر داشته است 32 اموال میت به فرزندان پسر او می رسد (هر چند یک دختر باشد) و 31 اموال او به فرزندان دختر او می رسد (هرچند پسر باشند).
- [آیت الله بهجت] حضور دو شاهد عادل، در عقد دائم و غیر دائم لازم نیست، ولی احتیاط مستحب آن است که حضور داشته باشند.
- [آیت الله اردبیلی] اگر بداند نصیحت تأثیر ندارد، واجب است با احتمال تأثیر، به نحو الزامی امر و نهی کند و اگر جز با تشدید در گفتار و تهدید بر مخالفت تأثیر نکند، تشدید و تهدید لازم است، لکن باید از دروغ و معصیت دیگر احتراز شود.
- [آیت الله اردبیلی] اگر عمو و عمّه و دایی و خاله خود میّت و فرزندان آنان و اولادِ فرزندان آنان وجود نداشته باشند، عمو و عمّه و دایی و خاله پدر و مادر میّت ارث میبرند و اگر اینها نباشند، فرزندان آنها ارث میبرند و اگر اینها هم نباشند، عمو و عمّه و دایی و خاله جد و جدّه میّت و اگر اینها نباشند، فرزندان آنها ارث میبرند.
- [آیت الله مظاهری] اگر میداند که نصیحت تأثیر ندارد، واجب است امر و نهی الزامی کند، و اگر تأثیر نمیکند مگر با تشدید در گفتار و تهدید بر مخالفت، تشدید و تهدید لازم است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر هیچیک از عمو وعمه و دایی. خاله میت زنده نباشند فرزندان آنان جایگزین آنها شده و سهم الارث آنها را بر فرض اینکه پدرشان زنده باشد می برند منتهی فرزندان عمو وعمه سهم خود رابه نحوی تقسیم می کنند که هر پسر دو برابر دختر ارث ببرد اما بین فرزندان دایی و خاله مال بالسویه تقسیم می شود.