دوستی نمودن و انتخاب دوست شرائطی دارد که اگر آن شرایط رعایت گردد دوستان حقیقی از دوست ناباب و غیرحقیقی بازشناخته می‌شوند لذا به شرایط دوست و راههای تشخیص دوست حقیقی در کنار یکدیگر می‌پردازیم:
دوست خوب آن است که:
دیدن او یاد خداوند را در دل شما زنده سازد.
عمل و کردارش شما را به سوی اعمال نیک و خیر دعوت کند.
سخن گفتنش به علم و دانش شما بیافزاید.
رعایت تقوی و زهدورزی او شما را از کارهای بد و زشت باز دارد.
شیوه زندگی‌اش به شما آئین زندگی بیآموزد.
به هنگام بی‌نیازی و فقر و در حالت برتری و فرودستی شما را ترک نکند امام باقر(ع) می‌فرمایند بدترین دوستان شما افرادی هستند که بهنگام بی‌نیازیت دوستی تو و تو را حفظ کند ولی در وقت نیاز و تنگدستی رها سازد.
گویند که دوست را بهنگام سفر و عصبانیت باید آزمود که آیا در سفر خواسته خود را دنبال می‌کند یا خدمت به دوستان را و در وقت عصبانیت زبان به بدگویی و ناسزاگویت می‌گشاید یا نه آنگاه باید او را امتحان نمود و سپس...
میزان پایبندی دوست به ارزشهای الهی و انسانی معیار دوستی است لذا انسانی که به آئین اسلام (همانند نماز، روزه و طهارت دیده و دل و...) و مقررات انسانی (همانند وفای به عهد، گذشت، ایثار، گشاده‌روئی و گشاده‌دستی و...) پایبند نیست سزاوار دوستی نمی‌باشد و او رارندی ناجوانمرد بیشتر نمی‌توان نامید.
از دیگر معیارهای دوست خوب آن است که حتی بهنگام حاضر نبودن دوست از او دفاع کند یعنی به دیگران اجازه ندهد بهنگام نبودش در حقش بی‌حرمتی نمایند و آبرو و حیثیت او را پایمال کنند و یا به مال و ثروت و... او خیانت نمایند.
امیدواریم با بکارگیری معیارهای فوق دوستی سزاوار و شایسته برگزیده و آنگاه که او را دوستی حقیقی یافتید دوستی با او را لحظه‌ای فراموش نکنید چه دوست خوب پیدا کردن سخت است و سخت‌تر از آن نگهداشتن دوست و پای فشردن بر دوستی قبلی است. پر واضح استکه تخلّف دوست از آئین دوستی و سبک مهرورزی موجب تخلّف شما نیست و نمی‌شود تا به تلافی روی آورید چه در همه حال دوستی نمودن خوب است ولی هر شخصی را دوست برگزیدن سزا نیست.
eporsesh.com
