فرزند 1 ساله‌ام دوست دارد دائم کنارش باشم تا به بازی انفرادی بپردازد. آیا راهکاری برای عادت دادن او به بازی مستقلانه وجود دارد؟
بهترین کار این است که بازی را با او به طور اشتراکی آغاز کنید و بعد برای مدت کوتاهی (حدود 2 دقیقه) بازی را ترک کرده، دوباره برگردید. کودک 1 ساله شما نیاز دارد حضور شما را احساس کند (ر. ک: ص 110 و 111) تا با امنیت خاطر بیشتری به بازی بپردازد؛ البته مقصود این نیست که دائم با او بازی کنید. کافی است مدتی را با او در یک اتاق بگذرانید و تا حدودی با او همراه شوید؛ اما تمام توجه خود را به او معطوف نکنید. گاهی لمس کردن شانه کودک، بر احساس امنیت او می‌افزاید. شما در این زمان می‌توانید به برخی از کارهای خود برسید؛ برای مثال می‌توانید به کارهای ساده‌ای چون پاک کردن سبزی با برنج، اتو زدن یا تا کردن لباس‌های شسته شده و... بپردازید. این کار شما به او کمک می‌کند تا به تدریج استقلال بیشتری در بازی انفرادی (بدون حضور شما) پیدا کند. در صورت ضرورت جدایی شما از او، و حضورتان در آشپزخانه یا دستشویی و یا بالکن منزل، یک کشو دارای اشیای جالب توجه برای کشف یا چند تکه از وسایل آشپزخانه مانند قاشق و بشقاب و ملاقه و کف‌گیر (بدون خطر و دور از اجاق خوراک‌پزی) می‌تواند او را مشغول کند. زمان استحمام نیز فرصت مناسبی برای بازی مستقلانه کودک است؛ البته حتما با حضور شما؛ زیرا کودک 1 ساله فقط در فضایی با ارتفاع چند سانتی‌متر آب خفه می‌شود. توجه داشته باشید که فرزند 1 ساله شما نمی‌تواند بیشتر از 10 دقیقه مستقلانه بازی کند. با بالا رفتن سن کودک، این زمان افزایش می‌یابد. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

فرزند 1 ساله‌ام دوست دارد دائم کنارش باشم تا به بازی انفرادی بپردازد. آیا راهکاری برای عادت دادن او به بازی مستقلانه وجود دارد؟


پاسخ:

بهترین کار این است که بازی را با او به طور اشتراکی آغاز کنید و بعد برای مدت کوتاهی (حدود 2 دقیقه) بازی را ترک کرده، دوباره برگردید. کودک 1 ساله شما نیاز دارد حضور شما را احساس کند (ر. ک: ص 110 و 111) تا با امنیت خاطر بیشتری به بازی بپردازد؛ البته مقصود این نیست که دائم با او بازی کنید. کافی است مدتی را با او در یک اتاق بگذرانید و تا حدودی با او همراه شوید؛ اما تمام توجه خود را به او معطوف نکنید. گاهی لمس کردن شانه کودک، بر احساس امنیت او می‌افزاید. شما در این زمان می‌توانید به برخی از کارهای خود برسید؛ برای مثال می‌توانید به کارهای ساده‌ای چون پاک کردن سبزی با برنج، اتو زدن یا تا کردن لباس‌های شسته شده و... بپردازید. این کار شما به او کمک می‌کند تا به تدریج استقلال بیشتری در بازی انفرادی (بدون حضور شما) پیدا کند.
در صورت ضرورت جدایی شما از او، و حضورتان در آشپزخانه یا دستشویی و یا بالکن منزل، یک کشو دارای اشیای جالب توجه برای کشف یا چند تکه از وسایل آشپزخانه مانند قاشق و بشقاب و ملاقه و کف‌گیر (بدون خطر و دور از اجاق خوراک‌پزی) می‌تواند او را مشغول کند.
زمان استحمام نیز فرصت مناسبی برای بازی مستقلانه کودک است؛ البته حتما با حضور شما؛ زیرا کودک 1 ساله فقط در فضایی با ارتفاع چند سانتی‌متر آب خفه می‌شود.
توجه داشته باشید که فرزند 1 ساله شما نمی‌تواند بیشتر از 10 دقیقه مستقلانه بازی کند. با بالا رفتن سن کودک، این زمان افزایش می‌یابد.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین