آری، شما می‌توانید راه ایمن ماندن و فاصله گرفتن از خطرها را به فرزند خردسالتان بیاموزید و باید این کار را بکنید؛ زیرا نمی‌توانید او را زندانی کنید. با توجه به سن پایین فرزند و عدم تکلم او و ناتوانی در درک آموزه‌های استدلالی، آموزش او در این زمینه، با شیوه‌ای خاص امکان‌پذیر است. در صورت رفتارهای پر خطر، از سرزنش فرزندتان و زیاده‌روی در نهی کلامی او بپرهیزید؛ زیرا باعث بی‌توجهی کودک هنگام ضرورت می‌شود. بهترین شیوه آموزش، پس از رفع زمینه‌های خطر در منزل (ر. ک: ص 66 و 67) این است که هنگام حادثه‌جویی به سوی فرزندتان بروید؛ او را از روی زمین بلند کرده، و از رفتار پر خطر، با قاطعیت نهیش کنید. در صورتی که شی‌ء خطرناکی مثلا چاقو را برداشته است، آن را از دستش بگیرید (مراقب باشید که چاقو و امثال آن را از دستش نکشید) و با قاطعیت بگویید: (به چاقو دست نزن). گر چه فرزند 1 ساله شما هنوز نمی‌تواند سخن بگوید، توصیه می‌کنم با هیمن واژگان، او را نهی کنید. مطمئن باشید که مقصود شما را می‌فهمد؛ البته استفاده از واژگانی مثل (جیزه، بوفه، خطرناکه و...) نیز مؤثر است. ممکن است هنگام نهی، خود را با حرکات چهره شیرین کند و بیش زا پیش دوست داشتنی شود. اگر در این حالت، لبخند بزنید یا بخندید، با این برخورد دوگانه و تزلزل شما به این نتیجه می‌رسد که دارید با او شوخی یا تفریح می‌کنید؛ پس مغلوب احساسات خود نشوید و او را با قاطعیت (و نه با لحنی مبارزه جویانه) از رفتار خطرناکش نهی کنید. بدیهی است که پس از گرفتن شی‌ء خطرناک گریه می‌کند و قشقرق راه می‌اندازد. بهترین کار برای پیشگیری از این گونه رفتارها این است که از روش (حواس پرت کردن) استفاده، و او را با چیز جذاب دیگری سرگرم کنید. در مواردی که فرزند خردسال شما به سمت ظرف داغ غذا یا فنجان چایی می‌رود، با سرعت به سمت او بروید و جلوش را بگیرید. برای این که دلیل رفتار شما را بفهمد، فنجان یا ظرف غذا را به دستش نزدیک کنید تا حرارت آن را حس کند و همزمان با این کار، واژگان جیزه، بوفه، داغه و... را به کار برید. از این شیوه برای آموزش خطر بخاری که نمی‌توان آن را حذف یا جا به جا کرد نیز می‌توانید استفاده کنید. در صورتی که با رفتاری پر خطر مانند فرو کردن میخ یا مشابه آن در پریز برق مواجه شدید، چاره‌ای ندارید که باز خورد شدیدتری داشته باشید. در این حالت، پیشنهاد می‌شود افزون بر نهی قاطعانه، با دست (البته با انگشتان باز) ضربه‌ای آرام نیز به پشت دستش بزنید تا این ضربه و سوزش دست، پیامی را به مغز او بدهد و در صورت تکرار چنین رفتاری، همان پیام تداعی شود و او را از این رفتار باز دارد. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
آری، شما میتوانید راه ایمن ماندن و فاصله گرفتن از خطرها را به فرزند خردسالتان بیاموزید و باید این کار را بکنید؛ زیرا نمیتوانید او را زندانی کنید.
با توجه به سن پایین فرزند و عدم تکلم او و ناتوانی در درک آموزههای استدلالی، آموزش او در این زمینه، با شیوهای خاص امکانپذیر است.
در صورت رفتارهای پر خطر، از سرزنش فرزندتان و زیادهروی در نهی کلامی او بپرهیزید؛ زیرا باعث بیتوجهی کودک هنگام ضرورت میشود.
بهترین شیوه آموزش، پس از رفع زمینههای خطر در منزل (ر. ک: ص 66 و 67) این است که هنگام حادثهجویی به سوی فرزندتان بروید؛ او را از روی زمین بلند کرده، و از رفتار پر خطر، با قاطعیت نهیش کنید.
در صورتی که شیء خطرناکی مثلا چاقو را برداشته است، آن را از دستش بگیرید (مراقب باشید که چاقو و امثال آن را از دستش نکشید) و با قاطعیت بگویید: (به چاقو دست نزن). گر چه فرزند 1 ساله شما هنوز نمیتواند سخن بگوید، توصیه میکنم با هیمن واژگان، او را نهی کنید. مطمئن باشید که مقصود شما را میفهمد؛ البته استفاده از واژگانی مثل (جیزه، بوفه، خطرناکه و...) نیز مؤثر است.
ممکن است هنگام نهی، خود را با حرکات چهره شیرین کند و بیش زا پیش دوست داشتنی شود. اگر در این حالت، لبخند بزنید یا بخندید، با این برخورد دوگانه و تزلزل شما به این نتیجه میرسد که دارید با او شوخی یا تفریح میکنید؛ پس مغلوب احساسات خود نشوید و او را با قاطعیت (و نه با لحنی مبارزه جویانه) از رفتار خطرناکش نهی کنید.
بدیهی است که پس از گرفتن شیء خطرناک گریه میکند و قشقرق راه میاندازد. بهترین کار برای پیشگیری از این گونه رفتارها این است که از روش (حواس پرت کردن) استفاده، و او را با چیز جذاب دیگری سرگرم کنید.
در مواردی که فرزند خردسال شما به سمت ظرف داغ غذا یا فنجان چایی میرود، با سرعت به سمت او بروید و جلوش را بگیرید. برای این که دلیل رفتار شما را بفهمد، فنجان یا ظرف غذا را به دستش نزدیک کنید تا حرارت آن را حس کند و همزمان با این کار، واژگان جیزه، بوفه، داغه و... را به کار برید. از این شیوه برای آموزش خطر بخاری که نمیتوان آن را حذف یا جا به جا کرد نیز میتوانید استفاده کنید.
در صورتی که با رفتاری پر خطر مانند فرو کردن میخ یا مشابه آن در پریز برق مواجه شدید، چارهای ندارید که باز خورد شدیدتری داشته باشید. در این حالت، پیشنهاد میشود افزون بر نهی قاطعانه، با دست (البته با انگشتان باز) ضربهای آرام نیز به پشت دستش بزنید تا این ضربه و سوزش دست، پیامی را به مغز او بدهد و در صورت تکرار چنین رفتاری، همان پیام تداعی شود و او را از این رفتار باز دارد.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
- [سایر] کودک 5 سالهام سخن نمیگوید، مشکل چیست؟
- [سایر] چه مهارتهایی را برای آموزش دادن به کودک پیشنهاد میکنید؟
- [آیت الله بهجت] 1) آیا می توان برای تشریح، جهت آموزش، به علت کمبود جسد و استخوان (که بدون آن ها آموزش امکان پذیر نیست) اقدام به نبش قبر غیر مسلمان نمود؟
- [سایر] کودک 8 سالهام چپ دست است. علت آن چیست و چگونه باید با این مشکل برخورد کنم؟
- [سایر] از چه سنی و با چه روش هایی باید توالت رفتن را به کودک آموزش داد؟
- [سایر] برای آموزش قرآن به کودک 5 ساله (در مراکز آموزشی) چکار باید کرد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا می توان برای تشریح، جهت آموزش، به علّت کمبود جسد و استخوان که بدون آنها آموزش امکان پذیر نیست اقدام به نبش قبر غیر مسلمان نمود؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] آیا می توان برای تشریح، جهت آموزش، به علّت کمبود جسد و استخوان (که بدون آنها آموزش امکان پذیر نیست) اقدام به نبش قبر غیر مسلمانان کرد؟
- [سایر] با توجه به این که وقت بسیاری را در آشپزخانه میگذرانم و فرزند 1 سالهام دائم کنار من است، چه نکاتی را برای حفاظت او رعایت کنم؟
- [سایر] فرزند 1 سالهام دوست دارد دائم کنارش باشم تا به بازی انفرادی بپردازد. آیا راهکاری برای عادت دادن او به بازی مستقلانه وجود دارد؟
- [آیت الله اردبیلی] کسی که میّت را غسل میدهد، باید مسلمان، عاقل و بالغ باشد، اگرچه غسل دادن توسط کودک ممیز نیز کفایت میکند و باید مسائل غسل را نیز بداند یا دیگری در حین غسل به او آموزش بدهد و بنابر احتیاط واجب، باید دوازده امامی نیز باشد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] در صورت امکان باید بچه را بیست و یک ماه تمام شیر بدهند و مستحبّ است او را به مقدار کامل؛ یعنی بیست و چهار ماه تمام، شیر بدهند و زودتر از آن او را از شیر نگیرند. بلی، چنانچه پدر و مادر کودک این امر را صلاح دانسته و به آن راضی باشند، میتوانند قبل از بیست و چهار ماه بلکه قبل از بیست و یک ماه کودک را از شیر بگیرند؛ هر چند صورت اخیر خلاف احتیاط استحبابیست و بنا بر احتیاط کودک را بیش از دو سال شیر ندهند و شیری که بعد از آن داده میشود، باعث حرمت ابدی نبوده و به خاطر آن مادر حقّ مزد گرفتن ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر زنی بچهای را با شرایطی که در مسأله (2483) و بعد از آن، گفته خواهد شد شیر دهد، رابطههای رضاعی زیر پدید میآید، این روابط که نسبی آنها موجب محرمیت میشود رضاعی آنها نیز سبب محرمیت میگردد: 1 - آن زن مادر رضاعی کودک میشود. 2 - شوهر آن زن که شیر از اوست، پدر رضاعی کودک میشود. 3 - پدر و مادر آن مرد و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه پدری رضاعی آن کودک میشوند. 4 - پدر و مادر آن زن و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه مادری رضاعی آن کودک میشوند. 5 - پسران - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادران رضاعی کودک و دختران - نسبی و رضاعی - آنها خواهران رضاعی او میشوند. 6 - نوادگان - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادرزادگان و خواهر زادگان رضاعی کودک میشوند. 7 - برادر - نسبی و رضاعی - آن مرد عموی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او عمه رضاعی کودک میشوند. 8 - برادر - نسبی و رضاعی - آن زن دایی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او خاله رضاعی کودک میشوند. 9 - عمو و عمه و دایی و خاله آن مرد - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله پدر رضاعی کودک میشوند. 10 - عمو و عمه و دایی و خاله آن زن - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله مادر رضاعی کودک میشوند.
- [آیت الله سیستانی] نماز گزار باید از میّت دور نباشد ، ولی دوری ماموم در جماعت چنانچه صفها به یکدیگر متصل باشند اشکال ندارد .
- [آیت الله جوادی آملی] .درمان کودک باید با اذن ولیّ او باشد.
- [آیت الله اردبیلی] در صورتی که مادر از حقّ حضانت خود بگذرد و به گونهای باشد که حقّ کودک از بین نرود و در تربیت و نگهداری کودک اهمال نشود، پدر نمیتواند او را به حضانت مجبور نماید.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر بخواهند میّت را به شهر دوری ببرند، یا به جهت دیگر دفن او تأخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اوّل قبر او تأخیر بیندازند.
- [آیت الله مظاهری] اگر بخواهند میّت را به شهر دوری ببرند یا به جهت دیگر دفن او تأخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اوّل قبر او تأخیر بیندازند.
- [امام خمینی] اگر بخواهند میت را به شهر دوری ببرند، یا به جهت دیگر دفن او تاخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اول قبر او تاخیر بیندازند.
- [آیت الله بروجردی] اگر بخواهند میت را به شهر دوری ببرند یا به جهت دیگر دفن او تأخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اوّل قبر او تأخیر بیندازند.نبش قبر