فرزند نوپای من، دائم سراغ وسایل منزل می‌رود و من نگران خطر یا حادثه‌ای برای او هستم. در این باره چه می‌شود کرد؟

فرزند شما راه افتاده است و دوست دارد به همه جا سرک بکشد و با دنیای اطرافش و وسایل گوناگون آشنا شود. این حالت او از حدود 8 ماهگی که چهار دست و پا به این سو و آن سو حرکت می‌کرد، آغاز شده است.
ویژگی مهم و بارز خردسالان، به ویژه کودکان زیر 2 سال، این است که دنیایشان را می‌کاوند. آنان کنجکاوند و به شدت علاقه دارند بدانند وسایل منزل چگونه کار می‌کنند و از چه چیزی درست شده‌اند. آن‌ها از این راه می‌آموزند و روز به روز، اندوخته‌ها و تجربه‌هایشان بیشتر می‌شود.
این که کودک شما دائم سراغ وسایل منزل می‌رود و کنجکاوی می‌کند، نشانه هوش خوب او است؛ پس وقتی به کشف جهان اطراف خود می‌پردازد، او را پیاپی از این کار منع نکنید. بازداشتن کودک از دست زدن به اشیا، حس کنجکاوی و خلاقیت او را از بین می‌برد و استقلال او را به خطر می‌اندازد؛ بنابراین، از سرزنش دائم او و به کارگیری جمله‌هایی مانند (دست نزن می‌افته)، (این مال بچه‌ها نیست)، (نکن بچه تو چقدر شری)، (نکن می‌افته و می‌شکنه) و... بپرهیزید.
شما باید پیش از هر کاری، آرایش منزل را تغییر دهید و وسایل خطرناک و خطرساز را از دسترس او دور کنید. ایجاد محیطی امن برای کودکان (به ویژه کودکان 8 تا 10 ماهه که چهار دست و پا می‌روند و نوپایان) بسیار مهم است (ر. ک: ص 71 - 69). پس از این که زمینه‌های خطر را از بین بردید، اجازه دهید تا حدودی حادثه‌جویی کند. بالا رفتن از پله (کودکان 10 - 9 ماهه علاقه فراوانی به پله دارند و دوست دارند از آن بالا روند)، بالا رفتن از صندلی استوار و پایه کوتاه، باز کردن در جعبه و رفتارهایی از این قبیل، میزان خودباوری او را بالا می‌برد؛ البته دائم باید مراقب او باشید؛ زیرا کودکان به ویژه در سن کنجکاوی، بسیار خطرساز و حادثه‌آفرین می‌شوند و متأسفانه حوادث، متداول‌ترین علت مرگ یا صدمه‌های جدی در کودکان حدود یک ساله است و حدود یک سوم از مرگ‌های کودکان را شامل می‌شود؛ به ویژه در زمان حاضر که فن‌آوری و وسایل گوناگون الکتریکی و مکانیکی، زمینه‌های خطر را افزایش داده؛ اگر چه باعث راحت‌تر و آسان‌تر شدن زندگی نیز شده‌اند.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388