فرزند یک ساله‌ام بسیار کنجکاو است و گاهی برای خود خطر ایجاد می‌کند. با او چگونه رفتار کنم؟

کنجکاوی کودک در این سن طبیعی است. او دیگر در سنی نیست که مانند عروسک در دست شما باشد. او در این سن، شوق کشف کردن دارد و همین شوق ممکن است خطرهایی را برایش پدید آورد؛ بنابراین، باید مراقب خطرها (اشیایی که به راحتی واژگون می‌شوند، پله‌ها، پنجره‌های بدون حفاظ)، ظرف‌های غذای داغ در روی اجاق، اشیای کوچک مانند دگمه، مهره، سکه، فندق، بادام و...، داروها، اجسام تیز، پریزهای برق، درهای خروجی، ابزار برقی، استخر، شیشه‌های شکسته، مواد سمی و... باشید.
مراقبت شما از کودک نباید با هراس در چهره همراه باشد. مراقبت شدید همراه با ترس و دلهره، از او، کودکی ترسو و وابسته خواهد ساخت.
اجازه دهید به وسایلی که خطرناک نیستند و به او صدمه نمی‌زنند، دست بزند تا کنجکاوی‌اش ارضا شود. هنگامی که فرزند شما می‌خواهد کار خطرناکی (کشیدن سیم برق، دست زدن به ظرف داغ، هل دادن میز و...) را انجام دهد، گفتن نه یا نکن با لحنی خصمانه فایده ندارد. در این موقعیت، به سمت او بروید؛ کودک را به قسمت دیگری از اتاق ببرید و قاطعانه بگویید نکن تا بفهمد معنای حرف شما چیست و بی‌درنگ اسباب بازی مورد علاقه‌اش یا وسیله‌ای را که برایش جالب است و خطری هم ندارد، در اختیارش قرار دهید و بدین وسیله حواسش را پرت کنید. کودک در این سن بسیار زود حواسش پرت می‌شود و این، کمک بزرگی به مادر است.
اگر به کار خطرناکی چون فرو کردن میخ در پریز برق و امثال آن دست زد، ضربه‌ای آرام به پشت دستش، از نهی کلامی مؤثرتر است و پیام روشن‌تری به او می‌دهد.
در صورت اصرار بر کار خطرناک، بهترین تنبیه او، محرومیت موقت است. او را یک یا دو دقیقه روی صندلی بنشانید و کنارش بایستید و پس از اتمام محرومیت رهایش سازید.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)