دو فرزند دبستانی‌ام هنگام تنهایی در منزل، برای خود خطر ایجاد می‌کنند. چه مسائلی را برای مصونیت از خطرها به آنان بیاموزم و چگونه؟
شما ابتدا باید زمینه رفتارهای خطرساز را از بین ببرید و بعد با راهکارهای مناسب، آنان را از این گونه رفتارها باز دارید: 1. کودکان خود را تنها نگذارید. یکی از زمینه‌های حادثه‌ساز، تنهایی کودکان زیر 10 سال در منزل است. اگر سن آنان بیش از 10 سال است، در صورتی تنهایشان بگذارید که بین آن‌ها روابط حسنه‌ای برقرار است. اگر دائم با هم دعوا می‌کنند، تنها گذاشتن آن‌ها در منزل، خطرآفرین خواهد بود؛ 2. هنگام تنهایی فرزندان، مسؤولیت‌ها را بین آنان تقسیم کنید؛ 3. زمینه خطر را با قرار دادن تلفن‌های ضرور (اورژانس، آتش‌نشانی، پلیس و...) در دسترس آنان، کاهش دهید؛ 4. دانستن تلفن یکی از بزرگسالان مورد اعتماد بین نزدیکان می‌تواند جلو خطرهای احتمالی را بگیرد. افزون بر از بین بردن زمینه‌های خطر، نکات ایمنی ذیل را نیز هنگام تنهایی در منزل به آنان بیاموزید؛ 1. نشانی درست و دقیق منزل را به آنان بیاموزید تا هنگام ضرورت بتوانند به نیروهای امدادگر، از مسیرهای مناسب و بهتر آدرس بدهند؛ 2. به آنان یادآور شوید که در را روی غریبه‌ها باز نکنند؛ 3. سراغ اجاق نروند و آتش بازی نکنند (ر. ک: ص 105 و 106)؛ 4. دست و پای برادر یا خواهر خود را نبندند و هنگام بازی به سر همدیگر ضربه نزنند؛ 5. هنگام بازی، کیسه‌های پلاستیکی و نایلونی را روی سر خود قرار ندهند و طناب را دور گردن همدیگر نپیچند؛ 6. روی پله‌ها بازی نکنند و روی نرده پله‌ها سر نخورند؛ 7. هنگامی که غذا یا آب‌نبات و یا شی‌ء تیزی در دهان دارند، ندوند؛ 8. بادام یا پسته و امثال آن را برای گرفتن با دهان باز، به هوا پرت نکنند؛ 9. تفنگ بادی، نیزه دارت و تیر و کمان را به سوی هم نشانه نروند؛ 10. با ترقه‌های خطرساز و مواد آتش‌زا بازی نکنند.(1) شما می‌توانید در قالب داستان یا نقل خاطره‌های دوران کودکی خود و نیز ایفای نقش در بازی، مصونیت از خطرهای پیش گفته را به فرزندانتان بیاموزید. پی نوشت: 1. برای گروهی از کودکان بیش فعال (ر. ک: ج 1، ص 48 و 49) که علاقه ویژه به رفتارها و بازی‌های خطرناک دارند، مراجعه به روان‌پزشک لازم است. منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

دو فرزند دبستانی‌ام هنگام تنهایی در منزل، برای خود خطر ایجاد می‌کنند. چه مسائلی را برای مصونیت از خطرها به آنان بیاموزم و چگونه؟


پاسخ:

شما ابتدا باید زمینه رفتارهای خطرساز را از بین ببرید و بعد با راهکارهای مناسب، آنان را از این گونه رفتارها باز دارید:
1. کودکان خود را تنها نگذارید. یکی از زمینه‌های حادثه‌ساز، تنهایی کودکان زیر 10 سال در منزل است. اگر سن آنان بیش از 10 سال است، در صورتی تنهایشان بگذارید که بین آن‌ها روابط حسنه‌ای برقرار است. اگر دائم با هم دعوا می‌کنند، تنها گذاشتن آن‌ها در منزل، خطرآفرین خواهد بود؛
2. هنگام تنهایی فرزندان، مسؤولیت‌ها را بین آنان تقسیم کنید؛
3. زمینه خطر را با قرار دادن تلفن‌های ضرور (اورژانس، آتش‌نشانی، پلیس و...) در دسترس آنان، کاهش دهید؛
4. دانستن تلفن یکی از بزرگسالان مورد اعتماد بین نزدیکان می‌تواند جلو خطرهای احتمالی را بگیرد.
افزون بر از بین بردن زمینه‌های خطر، نکات ایمنی ذیل را نیز هنگام تنهایی در منزل به آنان بیاموزید؛
1. نشانی درست و دقیق منزل را به آنان بیاموزید تا هنگام ضرورت بتوانند به نیروهای امدادگر، از مسیرهای مناسب و بهتر آدرس بدهند؛
2. به آنان یادآور شوید که در را روی غریبه‌ها باز نکنند؛
3. سراغ اجاق نروند و آتش بازی نکنند (ر. ک: ص 105 و 106)؛
4. دست و پای برادر یا خواهر خود را نبندند و هنگام بازی به سر همدیگر ضربه نزنند؛
5. هنگام بازی، کیسه‌های پلاستیکی و نایلونی را روی سر خود قرار ندهند و طناب را دور گردن همدیگر نپیچند؛
6. روی پله‌ها بازی نکنند و روی نرده پله‌ها سر نخورند؛
7. هنگامی که غذا یا آب‌نبات و یا شی‌ء تیزی در دهان دارند، ندوند؛
8. بادام یا پسته و امثال آن را برای گرفتن با دهان باز، به هوا پرت نکنند؛
9. تفنگ بادی، نیزه دارت و تیر و کمان را به سوی هم نشانه نروند؛
10. با ترقه‌های خطرساز و مواد آتش‌زا بازی نکنند.(1)
شما می‌توانید در قالب داستان یا نقل خاطره‌های دوران کودکی خود و نیز ایفای نقش در بازی، مصونیت از خطرهای پیش گفته را به فرزندانتان بیاموزید.
پی نوشت:
1. برای گروهی از کودکان بیش فعال (ر. ک: ج 1، ص 48 و 49) که علاقه ویژه به رفتارها و بازی‌های خطرناک دارند، مراجعه به روان‌پزشک لازم است.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین