پیش از هرچیز، توانمندی های فرزندتان را باور کنید و بپذیرید که گرچه از حس بینایی محروم است، حواس دیگرش توانایی افزون تری دارند و به اندازه کودک بینا توانایی رشد دارد با این تفاوت که باید بیشتر بکوشد؛ بنابراین، در برخورد با او، به نکات ذیل توجه کنید:
1. با او برخورد طبیعی داشته باشید.
2. در مراقبت از او زیاده روی نکنید.
3. او را از صمیم قلب دوست داشته باشید؛ در تقویت اعتماد به نفسش بسیار مؤثر است.
4. برای ایجاد روحیه خودباوری، الگوهایی از نابینایان موفق را به او ارائه کنید.
5. با او و دیگر کودکان خود برخورد یکسان داشته باشید و او را تافته جدا بافته ندانید.
6. از ترحم به او جداً بپرهیزید.
7. مکان وسایلش( چوب لباسی، کمد، میز و صندلی و...) را جا به جا نکنید. نظم خانه، آرامش بیشتری به او می دهد و از مشکلاتش می کاهد.
8. با او بیشتر سخن بگویید و او را به سخن گفتن افزون تر تشویق کنید. تکلم، شیوه ای جبرانی برای عمق بخشیدن به تجربه و فهم او است.
9. به او( گرچه محدود ) مسئولیت بدهید تا مسئولیت پذیری را بیاموزد و احساس بزرگی کند.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
