چرا برخی نوجوانان به دوستان نامطلوب گرایش می یابند؟

این گرایش عللی دارد:
1. غفلت والدین: از مهم ترین علل گرایش نوجوان به دوستان نامناسب و ناشایست، به طور معمول، غفلت والدین در روابط فرزند با دیگران در دوران کودکی و ابتدای نوجوانی است.
اگر به روابط فرزندمان با همسالان و دوستی های او به موقع توجه کنیم و ملاک های دوست خوب را به او بیاموزیم.( ر.ک: ص 90 و 92)، و از همان کودکی در او پشتوانه دینی و فرهنگی و اعتماد به نفس ایجاد، و وی را درست تربیت کنیم، در دوران نوجوانی و بلوغ، کمتر با چنین مشکلی مواجه می شویم.
انتخاب گروه های همسالان از طرف نوجوان، به تجارب دوران کودکی او، میزان خود باوری و گرایش های مذهبی اش بستگی دارد.
2. ارتباط های فامیلی نادرست: ارتباط های خویشاوندی نسنجیده با نزدیکان نامطلوب، زمینه های گرایش او را به دوستان ناشایست فراهم می آورد؛ پس باید در این گونه ارتباط ها سنجیده تر عمل کنید.
3. محیط های نامناسب: مدرسه، محله، باشگاه ورزشی و مؤسسه های هنری ناسالم نیز عاملی مؤثر برای دوستی های نامناسب هستند. در گزینش این گونه مؤسسه ها برای فرزند خود دقت کنید.
4. عدم آگاهی: در موارد بسیاری، فرزندان از فایده دوستان خوب و ضرر همسالان ناسالم آگاه نیستند؛ پس بکوشید در موقعیت های خاص به آنان آگاهی دهید. ( ر.ک: ص 94 و 95).
به فرزند خود بیاموزید که دوست خوب می تواند بر شخصیت او اثر گذارد؛ به همین جهت، امام علی(ع) می فرماید:
قارن اهل الخیر تکن منهم(1).
با نیکان همنشین باش تا از آنان شوی.
او را آگاه سازید که دوست بد باعث آلودگی وی خواهد شد و هر قدر نزدیکی اش با همسال نامناسب بیشتر باشد، آلودگی اش نیز افزون تر خواهد بود.
ضرب المثلی انگلیسی می گوید:
دوست بد مانند سگ آلوده به کثافت است که هر قدر به تو نزدیک تر باشد، بیشتر آلوده ات می کند(2).
پی نوشت:
1. نهج البلاغه، نامه 31، ش 92.
2. حسین سیدی، یک شاخه گل مینا، ص 80.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388