نوجوان 15 ساله ام اصلاً انتقاد پذیر نیست و در برابر کوچک ترین انتقادها اشک می ریزد. برای مواجهه با این مشکل چه کنم؟
انتقاد پذیری، سخت، و در دوران بلوغ به جهت التهاب های این دوران و زودرنجی نوجوان، سخت تر است؛ به همین جهت با کوچک ترین انتقاد شما، در چشمانش اشک جمع می شود و بغض گلویش را می فشرد؛ پس بکوشید به جای انتقاد، بیشتر از تربیت خاموش، یعنی سکوت و نگاه (ر.ک: ص 36 و 37) استفاده کنید. سکوت شما در برابر بدرفتاری او که نشان دهنده کرامت شما است، سبب سازندگی نوجوانتان خواهد شد. در صورت امکان، از شیوه ( به در بگو، دیوار بشنود)، استفاده کنید تا از مقاومت روانی او کاسته شود. اگر گاهی مجبور می شوید به طور مستقیم اشکالات او را بگویید، نکات ذیل را رعایت کنید: 1. به کمترین مقدار بسنده کنید؛ چرا که امام علی(ع) فرمود: الافراط فی الملامة یشبُ نار اللجاجة(1). زیاده روی در سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور می سازد. 2. پیش از انتقاد، از او اجازه بگیرید. در صورتی که اجازه دهد، مقاومت روانی اش از بین خواهد رفت و سخن شما را می پذیرد و اگر اجازه ندهد، خود درباره رفتارهایش تفکر می کند و متوجه اشتباهش خواهد شد. 3. ابتدا نقاط مثبت او را بگویید. 4. به جای پیام ( تو)، از پیام ( من) استفاده کنید. در پیام ( تو)( تو بی نظمی)، اشکال را متوجه فرزند می کنید؛ اما در پیام ( من) ( وقتی می بینم لباس هایت را می ریزی، ناراحت می شوم) احساس خودتان را بیان می کنید که تأثیر افزون تری دارد. 5. از ( رفتار) فرزندتان انتقاد کنید و ( خودش) را به باد انتقاد نگیرید. پی نوشت: 1. غرر الحکم، ص 223. منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
عنوان سوال:

نوجوان 15 ساله ام اصلاً انتقاد پذیر نیست و در برابر کوچک ترین انتقادها اشک می ریزد. برای مواجهه با این مشکل چه کنم؟


پاسخ:

انتقاد پذیری، سخت، و در دوران بلوغ به جهت التهاب های این دوران و زودرنجی نوجوان، سخت تر است؛ به همین جهت با کوچک ترین انتقاد شما، در چشمانش اشک جمع می شود و بغض گلویش را می فشرد؛ پس بکوشید به جای انتقاد، بیشتر از تربیت خاموش، یعنی سکوت و نگاه (ر.ک: ص 36 و 37) استفاده کنید.
سکوت شما در برابر بدرفتاری او که نشان دهنده کرامت شما است، سبب سازندگی نوجوانتان خواهد شد.
در صورت امکان، از شیوه ( به در بگو، دیوار بشنود)، استفاده کنید تا از مقاومت روانی او کاسته شود.
اگر گاهی مجبور می شوید به طور مستقیم اشکالات او را بگویید، نکات ذیل را رعایت کنید:
1. به کمترین مقدار بسنده کنید؛ چرا که امام علی(ع) فرمود:
الافراط فی الملامة یشبُ نار اللجاجة(1).
زیاده روی در سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور می سازد.
2. پیش از انتقاد، از او اجازه بگیرید. در صورتی که اجازه دهد، مقاومت روانی اش از بین خواهد رفت و سخن شما را می پذیرد و اگر اجازه ندهد، خود درباره رفتارهایش تفکر می کند و متوجه اشتباهش خواهد شد.
3. ابتدا نقاط مثبت او را بگویید.
4. به جای پیام ( تو)، از پیام ( من) استفاده کنید. در پیام ( تو)( تو بی نظمی)، اشکال را متوجه فرزند می کنید؛ اما در پیام ( من) ( وقتی می بینم لباس هایت را می ریزی، ناراحت می شوم) احساس خودتان را بیان می کنید که تأثیر افزون تری دارد.
5. از ( رفتار) فرزندتان انتقاد کنید و ( خودش) را به باد انتقاد نگیرید.
پی نوشت:
1. غرر الحکم، ص 223.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین