قرآن و روایات چه ملاک‌هایی را برای یک دوست خوب بیان می کنند؟

ملاک‌های دوست خوب: در آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت (علیهم السلام) ملاک هایی برای دوست خوب بیان گشته که به طوراختصار ذکر می نماییم و شما می توانید راجع به هر ملاک مفصلا مطالعه وفکر نمایید:
1- کسی که به یاد خدا باشد و هدفش جز رسیدن به او نیست،(1)
2- عاقل باشد حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: بیشتر این دوستی و خوبی ها در همراهی و دوستی با صاحبان عقل و درایت است،(2)
مولوی داستان دوستی مردی با خرس را که مصداق بی خردان است به شکل زیبایی بیان می نماید،(3)
3- خیانت کار نباشد
4- ستمکار نباشد
5- سخن چین نباشد
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: از سه گروه بر حذر باش شخص خیانت کار، شخص ظالم، انسان سخن چین. زیرا کسی که به نفع تو به دیگران خیانت نماید، روزی خواهد آمد که به خودت نیز خیانت کند وشخصی که به جانب داری از تو حق دیگران را پایمان نماید و عادت به ظلم پیدا کند بالاخره به تو نیز ظلم خواهد نمود و انسان سخن چین، همان طور که سخن دیگران را پهلوی تو می آورد، سخن تو را نیز نزد اغیار خواهد برد،(4)
6- آن چه برای خود می پسندد برای تو نیزبپسندد و آنچه را که برای خویش نمی خواهد برای تو نیز نخواهد. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: در مصاحبت و رفاقت کسی که آن چه را برای خودمی خواهد برای تو نخواهد، هیچ خیر و فایده ای وجود ندارد،(5)
آنچه نفس خویش را خواهی حرامت سعدیا
گرنخواهی همچنان بیگانه را و خویش را
7- قاطع رحم نباشد
امام باقر (علیه السلام) فرمودند: ((پدرم امام سجاد (علیه السلام) مرا نصیحت فرمود که ای پسرم از رفاقت باکسانی که قطع رحم می کنند بپرهیز زیرا من آنها را در قرآن شریف سه بارمورد لعن و نفرین پروردگار یافتم))،(6) شخصی که با نزدیکان خود نتواند معاشرت و هم زیستی صحیح داشته باشددر حالی که آنان با وی از یک خانواده و فرهنگ و گوشت و خون می باشند، چگونه می توان انتظار داشت با غیر فامیل رفاقت صمیمانه داشته باشند.
8- عیب جو نباشد
امام علی (ع) فرمود: ((از رفاقت و نشست و برخاست باکسانی که عیب جو هستند و همیشه به دنبال نقاط ضعف دیگران می باشند، پرهیز کن زیرا دوست چنین اشخاصی از ضرر آنان سالم نمی ماند و خود نیزطعمه عیب جویی های آنان خواهد شد))،(7)
پی‌نوشت‌
1) سوره کهف، آیه 28
2)غررالحکم، حرف الف
3) مثنوی معنوی، دفتر دوم، ابیات 1932- 2124
4) بحارالانوار، ج 75، ص 229
5)بحارالانوار، ج 71، ص 198
6) تفسیر نورالثقلین، ج 1، ص 45
7) غررالحکم، باب الف‌