ویژگی های یک مربی خوب چیست؟

کسانی می توانند مربی انسان ها باشند که به دردها و درمان ها و به وضع روحیه ها آگاهی داشته باشند.
آگاهی از دردها و درمان ها را باید از وحی- از کتاب و سنت- بدست آورد؛ چون اوست که از استعدادهای انسان و قلمرو استعدادهای او و از قانون های حاکم بر این دو آگاه است و درگیری ها و دردها و درمان ها و راه حل ها را می شناسد.
برای شناخت روحیه ها می توان از تجربه و برخورد، از آموزش و تعلم و از لطافت روحی و فرقان استفاده کرد.
این فرقان، روحیه ها را از یکدیگر جدا می کند و وضع و زمینه و طرز برخورد را مشخص می نماید؛ چون همه را نمی توان با یک چوب پیش برد و با یک روش تربیت کرد.
مربی به وحی و فرقان نیازمند است.
برای رسیدن به وحی و استفاده کردن از آن به اصول وکلیدهایی نیازمندیم که در کتاب "روش برداشت از قرآن" از آن سخن رفته است.
اما فرقان نیرویی است که در مرحله ی اطاعت و تقوا به انسان ارزانی می شود؛ "ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا"(1)
"یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و آمنوا برسوله یوتکم کفلین من رحمته و یجعل لکم نوراً تمشون به"؛(2) اگر به تقوا برسید خداوند برای شما فرقانی قرار می دهد. نتیجه ی تقوا و ایمان، رحمت وسیع و نورانیتی است که خط مشی انسان را مشخص می کند و نشان می دهد.
و رابطه ی این فرقان و تقوا این گونه توضیح می یابد. با طرح سوال، حرکت فکری آغاز می شود و با حرکت فکر به شناخت ها می رسیم. و با این شناخت ها به عشق ها و لطافت های روحی و با این عشق و لطافت به اطاعت و تقوا.
تقوا نتیجه ی حرکت ها و ورزش ها و تجربه های ممتدی است که از حرکت انسان بدست می آید. و در این حد است که انسان از چشم ها برخوردار می شود و از مانع ها آزاد می گردد و می تواند علامت ها را ببیند و از علامت ها، نه از اعمال و از حرف ها، روحیه ها را بشناسد.
پی نوشتها:
1- انفال، 29
2- حدید، 28