ماه رمضان، ماه عبادت و خودسازی، ماه ترک معصیت و انجام اطاعت است. برای تحقّق این مهم، هم تعلیم لازم است و هم تربیت (قرآن) انسان را تعلیم میدهد و (روزه) انسان را تربیت می‌کند. تنها با این دو است که رسیدن به کمال ممکن می‌گردد. در حقیقت (قرآن) بدون فریضة روزه آموزش ناتمام و بدون پرورش است و رمضان و روز بدون (قرآن) تربیت فاقد دانش و آگاهی است. بنابراین، یک مسلمان باید با روزه گرفتن، رمضان را احیا و خود را تربیت کند و نیز با نزدیکی به قرآن و مأنوس شدن با آن، هدایت شود، چرا که قرآن هم هدایت است، هم بیّنات و هم فرقان (هدی‌َ لِلنّاس و بیّنات مِنُ الهٌدی وُ الٌفرقانِ...) چنین قرآنی در ماه رمضان فرود آمد و روزه نیز در این ماه واجب گشت. به همین جهت، باید به این دو هدیه الهی توجّه خاص شود.
