روایتی در این زمینه وجود دارد اما از جهت سند به صورت مرسل نقل شده است: (وَ رُوِیَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) أَنَّهُ قَالَ جَاءَ نَفَرٌ مِن‌ جاء نفر من‌ الیهود إلی رسول الله (ص) فسأله أعلمهم عن مسائل فکان فیما سأله أنه قال له لأی شی‌ء فرض الله عز و جل الصوم علی أمتک بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله علی الأمم أکثر من ذلک فقال النبی ص إن آدم‌ (ع) لما أکل‌ من الشجرة بقی فی بطنه ثلاثین یوما ففرض الله علی ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذی یأکلونه باللیل تفضل من الله عز و جل علیهم و کذلک کان علی آدم ع ففرض الله ذلک علی أمتی ثم تلا هذه الآیة- کتب‌ علیکم الصیام‌ کما کتب‌ علی الذین من قبلکم‌ لعلکم تتقون. أیاما معدودات‌ قال الیهودی صدقت یا محمد ...).[1] از امام حسن مجتبی(ع) روایت شده است: تنی چند از یهود نزد رسول خدا(ص) آمدند، دانشمندترین ایشان در باره مسائلی از آنحضرت سؤال کرد؛ از جمله سؤالهایش این بود؛ چرا خدای عزّ و جلّ سی روز روزه در ساعات روز را بر امت تو واجب کرده، اما بر امتهای دیگر بیش از اینرا واجب کرده بود؟ رسول خدا(ص) فرمود: وقتی آدم(ع) از میوه آن درخت خورد، سی روز اثر آن در شکم وی باقی ماند؛ از این جهت خدا سی روز گرسنگی و تشنگی را بر نسل او واجب کرد، و آنچه در شب میخورند تفضّلی از جانب خدای متعال در باره ایشان است؛ کار بر آدم نیز بر همین گونه بود و از اینرو خدا آنرا بر امت من واجب ساخته است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: (کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ، أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ‌).[2] مرد یهودی گفت راست گفتی یا محمّد... . در فرض پذیرش این روایت، اصل روزه برای تمام امتها سی روز بوده، اما پیامبران نیز – با اجازه پروردگار – توانایی تشریع برخی عبادات را دارند که دیگر پیامبران از این حق استفاده کرده و مقدار روزه واجب را افزایش دادند، اما پیامبر اسلام(ص) تنها به اعلام وجوب همان مقدار اولیه برای روزه بسنده نمود. پی نوشت: [1]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ‌2، ص 74، کتابچی، تهران، چاپ ششم، 1376ش. [2] بقره، 183- 184. (ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند مقرر شده بود، تا پرهیزگار شوید. در روزهایی چند...). منبع:http://islamquest.net
آیا روایتی به این مضمون وجود دارد که روزه گرفتن از آن زمان بر ما واجب شد که حضرت آدم(ع) از میوه ممنوعه خورد!؟
روایتی در این زمینه وجود دارد اما از جهت سند به صورت مرسل نقل شده است: (وَ رُوِیَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) أَنَّهُ قَالَ جَاءَ نَفَرٌ مِن جاء نفر من الیهود إلی رسول الله (ص) فسأله أعلمهم عن مسائل فکان فیما سأله أنه قال له لأی شیء فرض الله عز و جل الصوم علی أمتک بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله علی الأمم أکثر من ذلک فقال النبی ص إن آدم (ع) لما أکل من الشجرة بقی فی بطنه ثلاثین یوما ففرض الله علی ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذی یأکلونه باللیل تفضل من الله عز و جل علیهم و کذلک کان علی آدم ع ففرض الله ذلک علی أمتی ثم تلا هذه الآیة- کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون. أیاما معدودات قال الیهودی صدقت یا محمد ...).[1]
از امام حسن مجتبی(ع) روایت شده است: تنی چند از یهود نزد رسول خدا(ص) آمدند، دانشمندترین ایشان در باره مسائلی از آنحضرت سؤال کرد؛ از جمله سؤالهایش این بود؛ چرا خدای عزّ و جلّ سی روز روزه در ساعات روز را بر امت تو واجب کرده، اما بر امتهای دیگر بیش از اینرا واجب کرده بود؟ رسول خدا(ص) فرمود: وقتی آدم(ع) از میوه آن درخت خورد، سی روز اثر آن در شکم وی باقی ماند؛ از این جهت خدا سی روز گرسنگی و تشنگی را بر نسل او واجب کرد، و آنچه در شب میخورند تفضّلی از جانب خدای متعال در باره ایشان است؛ کار بر آدم نیز بر همین گونه بود و از اینرو خدا آنرا بر امت من واجب ساخته است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: (کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ، أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ).[2] مرد یهودی گفت راست گفتی یا محمّد... .
در فرض پذیرش این روایت، اصل روزه برای تمام امتها سی روز بوده، اما پیامبران نیز – با اجازه پروردگار – توانایی تشریع برخی عبادات را دارند که دیگر پیامبران از این حق استفاده کرده و مقدار روزه واجب را افزایش دادند، اما پیامبر اسلام(ص) تنها به اعلام وجوب همان مقدار اولیه برای روزه بسنده نمود.
پی نوشت:
[1]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 74، کتابچی، تهران، چاپ ششم، 1376ش.
[2] بقره، 183- 184. (ای کسانی که ایمان آوردهاید، روزه داشتن بر شما مقرر شد، همچنان که بر کسانی که پیش از شما بودهاند مقرر شده بود، تا پرهیزگار شوید. در روزهایی چند...).
منبع:http://islamquest.net
- [سایر] داستان حضرت آدم(ع) و شجره ممنوعه را توضیح دهید؟
- [سایر] خداوند در قرآن می فرماید آدم و حوا با خوردن میوه ممنوعه، عورتشان بر آنها آشکار شد. حال آیا خداوند آدم و حوا را جاهل آفریده بود و آدم و حوا با خوردن میوه ممنوعه آگاه به معایب خود شدند؟
- [سایر] مگر حضرت آدم(ع) از درخت ممنوعه نخورد؟ آیا این کار جز گناه معنای دیگری میدهد؟
- [سایر] مخالفت آدم با نهی الهی در استفاده از شجره ممنوعه چگونه با عصمت وی سازگار است؟
- [سایر] اگر پیامبران معصومند چرا خدا در قرآن می فرماید که حضرت آدم علیه السلام نافرمانی خدا کرد و از درخت ممنوعه خورد و از بهشت بیرون رانده شد؟
- [سایر] آیا حضرت آدم(علیه السلام) با نزدیک شدن به درخت ممنوعه، گناه کرد؟
- [سایر] وقتی حضرت آدم از میوه ممنوعه خورد، کل بدنش سیاه شد و به او وحی شد، شبهای 13 و 14 و 15 ماه را به درگاه خدا گریه و زاری کن. شب اول، یک سوم، شب دوم، دو سوم و شب سوم، تمام بدنش سفید شد؛ از اینرو، این ایام را (ایام البیض) میگویند؛ بیض به معنای سفید. این متن را در کتابی دیدم، آیا این مطلب صحیح است و منبع روایی دارد؟
- [سایر] آیا روایتی به این مضمون داریم که حضرت جبرئیل(ع) چند بار به زمین میآیند و هر بار چیزی را میبرند و در یکی از این مرتبهها میآیند و غیرت را میبرند؟ سند روایت؟ معنای این روایت چیست؟
- [سایر] چرا در قرآن کریم، خداوند به حضرت آدم و حوا میگوید به درخت ممنوعه نزدیک نشوند؟ آیا تعبیر نزدیک نشدن حکمتی دارد؟
- [سایر] گناه حضرت آدم(ع) ؟؟
- [آیت الله نوری همدانی] اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر(ص) و جانشینان آن حضرت (ع) عمداً نسبت دروغ بدهد . اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند ،روزة او باطل است .و احتیاط .اجب آن است که حضرت زهراسلام الله علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند .
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که برای بجا آوردن روزة میتی اجیر شده ، اگر روزه مستحبی بگیرد اشکال ندارد. ولی کسی که روزة قضا یا روزة واجب دیگری دارد ، نمی تواند روزة مستحبی بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزة مستحبی بگیرد ، در صورتی که پیش از ظهر یادش بیاید ، روزة مستحبی او به هم می خورد و می تواند نیت خود را به روزة واجب بر گرداند . و اگر بعد از ظهر ملتفت شود ، روزة او باطل است و اگر بعد از مغرب یادش بیاید ، روزه اش صحیح است گر چه بی اشکال نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که برای به جا آوردن روزه میتی اجیر شده، اگر روزه مستحبی بگیرد اشکال ندارد. ولی کسی که روزه قضا یا روزه واجب دیگری دارد، نمی تواند روزه مستحبی بگیرد و چنان چه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد، در صورتی که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبی او به هم می خورد و می تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است بلکه اگر بعد از مغرب یادش بیاید معلوم نیست روزه اش صحیح باشد.
- [امام خمینی] کسی که برای به جا آوردن روزه میتی اجیر شده اگر روزه مستحبی بگیرد اشکال ندارد، ولی کسی که روزه قضا یا روزه واجب دیگری دارد، نمی تواند روزه مستحبی بگیرد. و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد، در صورتی که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبی او به هم می خورد و می تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند. و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است، و اگر بعداز مغرب یادش بیاید، روزه اش صحیح است، اگر چه بی اشکال نیست.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که برای به جا آوردن روزه میتی اجیر شده؛ اگر روزه مستحبی بگیرد اشکال ندارد؛ ولی کسی که روزه قضا یا روزه واجب دیگری دارد؛ نمی تواند روزه مستحبی بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد در صورتی که پیش از ظهر یادش بیاید؛ روزه مستحبی او به هم می خورد و می تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر ملتفت شود؛ روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب یادش بیاید؛ روزه اش صحیح است.
- [آیت الله سبحانی] کسی که برای به جا آوردن روزه میّتی اجیر شده، اگر روزه مستحبی بگیرد اشکال ندارد. ولی کسی که روزه قضا بنابر احتیاط یا واجب دیگری دارد، نمی تواند روزه مستحبی بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزه مستحبی بگیرد، در صورتی که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبی او به هم می خورد و می تواند نیّت خودرا به روزه واجب برگرداند. و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است و اگر بعداز مغرب یادش بیاید، روزه اش بی اشکال نیست.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر روزه دار بگفتن یا بنوشتن با باشاره و مانند اینها بخدا و پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند; روزه او باطل است، و احتیاط واجب آن است که سایر پیغمبران و جانشینان آنان، و حضرت زهرا سلام الله علیها هم در این حکم فرقی ندارند.
- [امام خمینی] اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها، به خدا و پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد، اگر چه فورا بگوید دروغ گفتم، یا توبه کند، روزه او باطل است. و احتیاط واجب آن است که حضرت زهرا سلام الله علیها و سایر پیغمبران و جانشینان آنان هم در این حکم فرقی ندارند.
- [آیت الله جوادی آملی] .سجده برای غیر خدا حرام است. سجده فرشتگان برای حضرت آدم نبود, زیرا وی به مثابه قبله بود, چنانکه سجده حضرت یعقوب(ع)و فرزندان او برای حضرت یوسف(ع) نبود, بلکه به منظور شکر خدا بود. آنچه برخی از زائران قبور امامان معصوم(ع)به صورت سجده انجام میدهند، اگر به منظور شکر نعمت توفیق به زیارت آنان باشند, اشکال ندارد و اگر مقصود خضوع در برابر آنها باشد, حرام است و برای پرهیز از توّهم برخی، سزاوار است که چنین کاری انجام نشود.
- [آیت الله سبحانی] اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبر و جانشینان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد. اگرچه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند; بنابر احتیاط واجب روزه او باطل است. و احتیاط واجب آن است که اگر دروغ بر حضرت زهرا(علیها السلام) و سایر پیغمبران و جانشینان آنان بازگشت به دروغ بر خدا و رسول و ائمه(علیهم السلام)باشد، در این حکم با آنها فرقی ندارند.