الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام :
اِعلَم أنَّ عِلَّةَ العُطاسِ ، هِیَ أنَّ اللّه‌َ - تَبارَکَ وتَعالی - إذا أنعَمَ عَلی عَبدٍ بِنِعمَةٍ فَنَسِیَ أن یَشکُرَ عَلَیها ، سَلَّطَ عَلَیهِ ریحاً تَدورُ فی بَدَنِهِ ، فَتَخرُجُ مِن خَیاشیمِهِ ، فَیَحمَدُ اللّه‌َ عَلی تِلکَ العَطسَةِ ، فَیَجعَلُ ذلِکَ الحَمدَ شُکراً لِتِلکَ النِّعمَةِ ، وما عَطَسَ عاطِسٌ إلاّ هُضِمَ لَهُ طعامُهُ .
الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام :
بدان که علّت عطسه آن است که خداوند ، چون بنده‌ای را نعمتی دهد و او سپاسگزاری بر آن را از یاد ببَرَد ، خداوند ، بادی بر او چیره می‌سازد که در تن وی می‌چرخد و سرانجام ، از سوراخ‌های بینی او بیرون می‌آید و شخص ، خداوند را بر آن عطسه ، سپاس گوید و خدا ، این سپاس گفتن را سپاس آن نعمت قرار می‌دهد . همچنین ، هیچ کس عطسه نمی‌کند ، مگر این که غذایش گوارامی‌شود. فی المصدر : (فیخرج) ، والتصویب من بحار الأنوار.الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه‌السلام ، صفحه 391 ، بحار الأنوار ، جلد 76 ، صفحه 55 ، ح13 دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 336
www.hadithcity.com
