الإمام الصادق علیه‌السلام
- لِلمُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ: فَکِّر یا مُفَضَّلُ ، کَیفَ جُعِلَت آلاتُ الجِماعِ فِی الذَّکَرِ وَالاُنثی جَمیعا عَلی ما یُشاکِلُ ذلِکَ ، فَجُعِلَ لِلذَّکَرِ آلَةٌ ناشِرَةٌ تَمتَدُّ ، حَتّی تَصِلَ النُّطفَةُ إلَی الرَّحِم ، إذ کانَ مُحتاجا إلی أن یَقذِفَ ماءَهُ فی غَیرِهِ ، وخُلِقَ لِلاُنثی وِعاءٌ قُعِّرَ لِیَشتَمِلَ عَلَی الماءَینِ جَمیعا ، ویَحتَمِلَ الوَلَدَ ویَتَّسِعَ لَهُ ویَصونَهُ حَتّی یَستَحکِمَ ، ألَیسَ ذلِکَ مِن تَدبیرِ حَکیمٍ لَطیفٍ؟ ! سُبحانَهُ وتَعالی عَمّا یُشرِکونَ . . .
مَن جَعَلَ لِمَنافِذِ البَولِ وَالغائِطِ أشراجا تَضبِطُهُما ، لِئَلاّ یَجرِیا جَرَیانا دائِما فَیُفسِدَ عَلَی الإِنسانِ عَیشَهُ؟ فَکَم عَسی أن یُحصِیَ المُحصی مِن هذا؟ . . .
لَو کانَ فَرجُ الرَّجُلِ مُستَرخِیا کَیفَ کانَ یَصِلُ إلی قَعرِ الرَّحِمِ حَتّی یُفرِ غَ النُّطفَةَ فیهِ؟ ولَو کانَ مُنعِظا أبَدا کَیفَ کانَ الرَّجُلُ یَتَقَلَّبُ فِی الفِراشِ ، و یَمشی بَینَ النّاسِ وشَیءٌ شاخِصٌ أمامَهُ؟ ثُمَّ یَکونُ فی ذلِکَ - مَعَ قُبحِ المَنظَرِ - تَحریکُ الشَّهوَةِ فی کُلِّ وَقتٍ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ جَمیعا .
فَقَدَّرَ اللّه‌ُ - جَلَّ اسمُهُ - أن یَکونَ أکثَرُ ذلِک لاَ یَبدو لِلبَصَرِ فی کُلِّ وَقتٍ ، ولا یَکونَ عَلَی الرِّجالِ مِنهُ مُؤنَةٌ ، بَل جَعَلَ فیهِ القُوَّةَ عَلَی الاِنتِصابِ وَقتَ الحاجَةِ إلی ذلِکَ ، لِما قَدَّرَ أن یَکونَ فیهِ مِن دَوامِ النَّسلِ وبَقائِهِ .
امام صادق علیه‌السلام - خطاب به مفضّل بن عمر: ای مفضّل! در این بیندیش که چگونه آلت‌های آمیزش در مرد و زن ، به‌گونه‌ای همخوانِ این کار ، قرار داده شده است . برای مرد ، آلتی انبساط‌پذیر قرار داده شده که دراز می‌شود تا نطفه به زهدان برسد ؛ چه این که مرد ، بدان نیاز دارد که آب خویش در دیگری بیفکند . برای زن هم ظرفی گود آفریده شده تا هر دو آب را در خود ، جای دهد و فرزند را در درون خود بپذیرد ، گنجایش او را داشته باشد و او را حفظ کند تا زمانی که استحکام یابد . آیا این ، برخاسته از تدبیر خدایی حکیم و پُر مهر نیست؟ از آنچه برایش انباز می‌گیرند ، پیراسته و فراتر باد! . . .
چه کسی گذرگاه پیشاب و مدفوع را خودْ جمع‌شونده قرار داد تا آنها را مهار کند و نگذارد پیوسته در جریان باشند و زندگیِ انسان را بر او تباه سازند؟ چه اندازه نعمت از این دست را هر شمارنده‌ای می‌تواند در شمار آورد؟ . . .
اگر آلت تناسلی مرد ، همیشه سست و فروهِشته بود ، چگونه می‌توانست به ژرفای زهدان برسد تا در آن‌جا نطفه را خالی کند؟ و اگر نیز همیشه در حالت نعوظ بود ، چگونه مرد می‌توانست در بستر ، از این پهلو بدان پهلو بچرخد و یا در حالی که چیزی پیش آمده در جلو او هست ، در میان مردم راه برود؟ چنین چیزی ، افزون بر زشتی چشم‌انداز ، تحریک شهوت را در زن و مرد ، در همه وقت ، در پی می‌آورد .
بدین سان ، خداوند - جلّ اسمه - تقدیر کرد که بیشتر آن در همه اوقات ، به چشم نیاید و از آن ، دشواری‌ای بر مردان تحمیل نشود ؛ بلکه خداوند در آن نیرویی قرار داد که به گاه نیاز ، راست شود ؛ چرا که او خود تقدیر کرده که استمرار و ماندگاری نسل ، از رهگذرِ آن باشد .
بحار الأنوار ، جلد 61 ، صفحه 320 ، حدیث 30 إلی صفحه 327 وج 3 ، صفحه 66 إلی صفحه 75 کلاهما نقلاً عن الخبر المشتهر بتوحید المفضّل دانش نامه احادیث پزشکی : 1 / 574
