امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌السلام
فی وَصِیَّتِهِ لاِبنِهِ‌الحَسَنِ علیه‌السلام: اِعلَمْ أنَّ الَّذی بِیَدِهِ خَزائنُ مَلَکُوتِ الدُّنیا وَالآخِرَةِ قَد أذِنَ لِدُعائکَ ، وتَکَفَّلَ لاِءجابَتِکَ ، وَأمَرَکَ أن تَسألَهُ لِیُعطِیَکَ ، وَهُوَ رَحیمٌ کَریمٌ ، لَم یَجعَلْ بَینَکَ وَبَینَهُ مَن یَحجُبُکَ عَنهُ ، وَلَم یُلْجِئْکَ إلی مَن یَشفَعُ لَکَ إلَیهِ ... ثُمَّ جَعَلَ فی یَدِکَ مَفاتیحَ خَزائنِهِ بِما أذِنَ فیهِ مِن مَسألَتِهِ ، فَمَتی شِئتَ استَفتَحتَ بِالدُّعاءِ أبوابَ خَزائنِهِ ؛
امام علی علیه‌السلام در وصیّت به امام حسن علیه‌السلام(فرمودند) :
بدان، آن کسی که خزاین ملکوت دنیا و آخرت در دست اوست به تو اجازه داده است تا او را بخوانی و اجابت دعای تو را ضمانت کرده است و به تو فرمان داده است که از او بخواهی تا به تو عطا کند و او مهربان و بخشنده است . میان تو و خودش حجابی ننهاده و تو را به آوردن واسطه و میانجی وادار نکرده است ... سپس کلیدهای خزائن و گنجینه‌هایش را که همان دعا کردن و خواستن از اوست ، در اختیار تو نهاده است ؛ پس هر گاه تو بخواهی ، با دعا کردن درهای گنجینه‌های او را می‌گشایی .
بحار الأنوار : 77 / 204 / 1
