امانت
امانت به معنی ضد خیانت می باشد و نیز به مال به امانت گذاشته شده نزد امین اطلاق می شود.
زن حامل کدام امانت انسانی است؟
[هرچند مرد و زن هر دو باید عفیف باشند، ولی] زن به عنوان صاحب عفّت، حامل یک امانت بزرگ انسانی است. [اگر وی از این مسئله به راحتی بگذرد،] به یک امانت انسانی خیانت کرده است. [با این حال این] عفّت زن است که مورد تجاوز مرد قرار می گیرد، ولی عفت مرد هیچ وقت مورد تجاوز زن قرار نمی گیرد. ما در دنیای امروز هم در اروپا و امریکا نشنیده ایم که یک وقت بنویسند فلان مرد مورد تجاوز فلان زن قرار گرفت. اساسا وضع زن و مرد متفاوت است و زن هیچ وقت نمی تواند در چهره یک متجاوز به عفت مرد ظاهر شود، [بلکه] این مرد است که می تواند متجاوز به عفت زن باشد. مزاحمت در امر عفاف، همیشه از طرف مرد است و این زن است که در درجه اول باید حافظ و نگهبان این امانت اجتماعی و اخلاقی و انسانی باشد. حدیث هم [آن گاه] که فقط به زن توصیه می کند که رفتارش جبانانه باشد، نمی گوید زن در مقابل زن، [یا] زن در مقابل شوهر، [یا] زن در مقابل محرم خودش و [یا] زن در مقابل غیر مسئله عفت، بلکه می گوید زن در مقابل مرد بیگانه و در مسئله عفت [باید این گونه باشد]. برای یک زن، این شجاعت نیست که بگوید: من به تنهایی میان خیلی از مردها [می روم و] هیچ طور هم نمی شود. من شجاع هستم و نمی ترسم، شجاع آن است که در جای فداکاری نترسد؛ یعنی اگر امانت را از او گرفتند، بگوید فداکاری کردم، [در حالی که] اگر عفت را از تو گرفتند، فداکاری نکرده ای، [بلکه ]به امانت خیانت کرده ای. [ازاین رو]، امیرالمؤمنین علی علیه السلام توصیه می کند زن باید محتاط باشد. یعنی رفتارش جبانانه باشد، آن هم نه در [همه ]مسائل [مانند] خطر جان و مال [و] حیثیّت اجتماعی، بلکه [تنها] در [جایی] که عفت در معرض خطر قرار می گیرد، توصیه به احتیاط کاری زن است. منبع: علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، تعلیم و تربیت در اسلام، صص 170 و 171.
[هرچند مرد و زن هر دو باید عفیف باشند، ولی] زن به عنوان صاحب عفّت، حامل یک امانت بزرگ انسانی است. [اگر وی از این مسئله به راحتی بگذرد،] به یک امانت انسانی خیانت کرده است. [با این حال این] عفّت زن است که مورد تجاوز مرد قرار می گیرد، ولی عفت مرد هیچ وقت مورد تجاوز زن قرار نمی گیرد. ما در دنیای امروز هم در اروپا و امریکا نشنیده ایم که یک وقت بنویسند فلان مرد مورد تجاوز فلان زن قرار گرفت. اساسا وضع زن و مرد متفاوت است و زن هیچ وقت نمی تواند در چهره یک متجاوز به عفت مرد ظاهر شود، [بلکه] این مرد است که می تواند متجاوز به عفت زن باشد. مزاحمت در امر عفاف، همیشه از طرف مرد است و این زن است که در درجه اول باید حافظ و نگهبان این امانت اجتماعی و اخلاقی و انسانی باشد. حدیث هم [آن گاه] که فقط به زن توصیه می کند که رفتارش جبانانه باشد، نمی گوید زن در مقابل زن، [یا] زن در مقابل شوهر، [یا] زن در مقابل محرم خودش و [یا] زن در مقابل غیر مسئله عفت، بلکه می گوید زن در مقابل مرد بیگانه و در مسئله عفت [باید این گونه باشد]. برای یک زن، این شجاعت نیست که بگوید: من به تنهایی میان خیلی از مردها [می روم و] هیچ طور هم نمی شود. من شجاع هستم و نمی ترسم، شجاع آن است که در جای فداکاری نترسد؛ یعنی اگر امانت را از او گرفتند، بگوید فداکاری کردم، [در حالی که] اگر عفت را از تو گرفتند، فداکاری نکرده ای، [بلکه ]به امانت خیانت کرده ای. [ازاین رو]، امیرالمؤمنین علی علیه السلام توصیه می کند زن باید محتاط باشد. یعنی رفتارش جبانانه باشد، آن هم نه در [همه ]مسائل [مانند] خطر جان و مال [و] حیثیّت اجتماعی، بلکه [تنها] در [جایی] که عفت در معرض خطر قرار می گیرد، توصیه به احتیاط کاری زن است. منبع: علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، تعلیم و تربیت در اسلام، صص 170 و 171.
پاسخ:
[هرچند مرد و زن هر دو باید عفیف باشند، ولی] زن به عنوان صاحب عفّت، حامل یک امانت بزرگ انسانی است. [اگر وی از این مسئله به راحتی بگذرد،] به یک امانت انسانی خیانت کرده است. [با این حال این] عفّت زن است که مورد تجاوز مرد قرار می گیرد، ولی عفت مرد هیچ وقت مورد تجاوز زن قرار نمی گیرد. ما در دنیای امروز هم در اروپا و امریکا نشنیده ایم که یک وقت بنویسند فلان مرد مورد تجاوز فلان زن قرار گرفت. اساسا وضع زن و مرد متفاوت است و زن هیچ وقت نمی تواند در چهره یک متجاوز به عفت مرد ظاهر شود، [بلکه] این مرد است که می تواند متجاوز به عفت زن باشد. مزاحمت در امر عفاف، همیشه از طرف مرد است و این زن است که در درجه اول باید حافظ و نگهبان این امانت اجتماعی و اخلاقی و انسانی باشد.
حدیث هم [آن گاه] که فقط به زن توصیه می کند که رفتارش جبانانه باشد، نمی گوید زن در مقابل زن، [یا] زن در مقابل شوهر، [یا] زن در مقابل محرم خودش و [یا] زن در مقابل غیر مسئله عفت، بلکه می گوید زن در مقابل مرد بیگانه و در مسئله عفت [باید این گونه باشد]. برای یک زن، این شجاعت نیست که بگوید: من به تنهایی میان خیلی از مردها [می روم و] هیچ طور هم نمی شود. من شجاع هستم و نمی ترسم، شجاع آن است که در جای فداکاری نترسد؛ یعنی اگر امانت را از او گرفتند، بگوید فداکاری کردم، [در حالی که] اگر عفت را از تو گرفتند، فداکاری نکرده ای، [بلکه ]به امانت خیانت کرده ای. [ازاین رو]، امیرالمؤمنین علی علیه السلام توصیه می کند زن باید محتاط باشد. یعنی رفتارش جبانانه باشد، آن هم نه در [همه ]مسائل [مانند] خطر جان و مال [و] حیثیّت اجتماعی، بلکه [تنها] در [جایی] که عفت در معرض خطر قرار می گیرد، توصیه به احتیاط کاری زن است.
منبع: علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، تعلیم و تربیت در اسلام، صص 170 و 171.
- [آیت الله بهجت] زن های حامل و زن شیرده که روزه را افطار می کنند، چه وظیفه ای درباره این روزه ها دارند؟
- [سایر] آیا زن موجودی لطیف است یا انسانی ضعیف؟
- [سایر] آیا زن موجودی لطیف است یا انسانی ضعیف؟
- [آیت الله بروجردی] زن مطلّقه حامل اگر به عمد برای سقط حملش دوا بخورد و حمل خود را سقط نماید، آیا به چنین سقطی انقضای عدّه او می‌شود؟
- [سایر] احترام به حامل قرآن چه کار بزرگی است؟
- [آیت الله بهجت] اگر زن حامل بر اثر ترسیدن یا ضربه ای که به او اصابت کرده چند روز خون ببیند و بعد سقط کند. خون قبل از سقط چه حکمی دارد؟
- [آیت الله بهجت] اگر زن حامل بر اثر ترسیدن یا ضربه ای که به او اصابت کرده چند روز خون ببیند و بعد سقط کند خون قبل از سقط چه حکمی دارد؟
- [آیت الله بهجت] در طلاق حامل که عدّه ی آن به وضع حمل است ، آیا اسقاط جنین عمدی را هم شامل می شود؟
- [سایر] حضرت زهرا(س) چه کسانی را (حامل دین و وحی و نماینده خدا) و (نور آشکار) خطاب نمودند؟
- [سایر] (امانت مالکی) و (امانت شرعی) یعنی چه؟
- [آیت الله فاضل لنکرانی] امانتدار و کسی که مال را امانت می گذارد، باید هر دو عاقل باشند، پس اگر انسانی مالی را پیش دیوانه امانت بگذارد، یا دیوانه مالی را پیش کسی امانت بگذارد صحیح نیست، ولی بچّه ممیّز می تواند با اذن ولیّ خود مالش را نزد کسی امانت بگذارد و همچنین می تواند وکیل باشد که مال فردی را نزد فرد دیگری امانت بگذارد و همین طور امانت گذاشتن نزد بچّه ممیّز با اذن ولیّ او اشکال ندارد.
- [آیت الله مظاهری] تزریق خون انسانی به انسان دیگر جایز است، خواه خون مسلمان باشد یا کافر، مرد باشد یا زن، و خرید و فروش خون برای این منظور مانعی ندارد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] بودن مو یا عرق یا آب دهان انسانی در بدن یا لباس انسانی دیگر برای نماز او اشکال ندارد.
- [آیت الله سبحانی] امانت دار و کسی که مال را امانت می گذارد، باید هر دو بالغ و عاقل باشند، پس اگر انسان مالی را پیش بچه یا دیوانه امانت بگذارد، یا دیوانه و بچه مالی را پیش کسی امانت بگذارند صحیح نیست.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . امانت دار و کسی که مال را امانت می گذارد، باید هر دو بالغ و عاقل باشند، پس اگر انسان مالی را پیش بچه یا دیوانه امانت بگذارد، یا دیوانه و بچه مالی را پیش کسی امانت بگذارند صحیح نیست.
- [آیت الله نوری همدانی] امانت دار و کسی که مال را امانت می گذارد ، باید هر دو بالغ و عاقل باشند ، پس اگر انسان مالی را پیش بچّه یا دیوانه امانت بگذارد ، یا دیوانه و بچّه مالی را پیش کسی امانت بگذارند ، صحیح نیست .
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] امانت دار و کسی که مال را امانت می گذارد باید هر دو عاقل باشند؛ پس اگر انسان مالی را پیش دیوانه امانت بگذارد؛ یا دیوانه مالی را پیش کسی امانت بگذارد صحیح نیست. ولی جایز است بچه ممیز با اذن ولی مالش را نزد کسی امانت بگذارد و همچنین جایز است مال دیگری را با اذنش نزد کسی امانت بگذارد و امانت گذاشتن نزد بچه ممیز عیبی ندارد اگرچه ولی اجازه نداده باشد.
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که نمی تواند امانت را نگهداری نماید در صورتی که امانت گذار ملتفت حال او نباشد نباید امانت را قبول کند
- [آیت الله بهجت] اگر برای حفظ امانت مسافرت لازم باشد، واجب است مسافرت نماید یا امانت را رد نماید.
- [آیت الله بهجت] امانتگذار هر وقت بخواهد می‌تواند امانت را پس بگیرد و همچنین امانتدار، هر وقت بخواهد می‌تواند امانت را به صاحبش برگرداند، و اگر مالک امانت را طلب کند و امانتدار با اینکه ردّ امانت برایش ممکن است، امانت را ندهد، ضامن است و بعد از آن حکم غصب را پیدا میکند؛ زیرا بدون رضایت مالک نزد او میماند.