چرا زنان از فیض شرکت در جهاد محرومند؟

زن می‌تواند در بخش مهمی از امور مربوط به جهاد حضور یابد، چراکه تمام جهاد، در سنگر بودن و ‌تیراندازی کردن نیست علاوه بر کمک‌های تدارکاتی پشت جبهه و متن جبهه، نقشه کشیدن و راهنمایی ‌کردن نیز بخش‌های مهمّی از جهاد به شمار می‌آید، مگر آنان که در متن جنگ حضور دارند، همه کار نظامی ‌می‌نمایند؟ بخش قابل توجهی از آنان امور مربوط به نقشه‌برداری، اطلاعات جنگی و... را به عهده دارند. زنها ‌فقط امور تنگاتنگ نظامی را که کار شاقّ و دشواری است، به عهده نمی‌گیرند نه این که از فیض جهاد محروم ‌باشند، چه این که اگر کشوری در حال جنگ و دفاع است و از طرف بیگانه‌ها تهدید می‌شود، زنها باید دفاع ‌کنند و لازمه دفاع آموزش نظامی دیدن است. پس در هیچ یک از این مسائل، زن را محروم ننموده‌اند بلکه در ‌اکثر دشواریها و باربرداری و امانت‌داریها، در بسیاری از مصائب و مشکلات، زن همتای مرد است.‌
‌ ‌این که گفته می‌شود جنگ و جهاد و مبارزه وظیفه زن نیست، مربوط به جهاد ابتدایی است که مربوط به ‌امام معصوم (سلام‌اللَّه علیه) است و تنها بعضی از فقهای ما (رضوان اللَّه علیهم) فرموده‌اند، که اختصاصی ‌به امام معصوم ندارد، اما در جنگهای دفاعی و ردّ کید اجانب، اگر زن فرمانده لشکر زنان بشود نه تنها جایز ‌است بلکه گاهی واجب است، چون دفاع اختصاصی به زن و مرد ندارد. هرجا که دفاع باشد زن همتای مرد و ‌در همه مسائل جنگی و غیر جنگی حضور دارد.‌
‌ ‌هجرت نیز که در مبارزه بار سنگینی است، بر زن و مرد واجب است، همواره هجرت با جهاد همراه بوده ‌است. در صدر اسلام، هم مهاجرین بودند وهم مهاجرات. و اکنون هم مهاجرت مخصوص مرد نیست بلکه به ‌هنگام ضرورت بر هر دو گروه واجب است‌.‌

‌ ‌‌( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئینه جلال و جمال، صفحات 412 413.)‌