در اسلام پیرامون اشتغال زن دوگونه حکم وجود دارد:
الف) احکام الزامی (فقهی حقوقی):
این دسته از احکام مسایلی هستند که برای پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه قیود خاصی را وضع می کنند و مقرر می دارند که اختلاط زن و مرد در جامعه باید با حفظ کامل موازینی چون حجاب خودداری از انگیزه های شهوانی و امثال آن باشد.
ب) احکام اخلاقی:
این دسته از احکام مقرر می دارند که فعالیت زن در جامعه باید متناسب با شخصیت و کرامت واقعی زن و متناسب با حفظ رسالت مادری و در کل به گونه ای باشد که برای جامعه مفید باشد. اما اینکه در چه موقع اشتغال زن ضرورت پیدا می کند؟ مساله ای نیست که دقیقا موارد آن را اسلام مشخص سازد بلکه ضرورت و عدم آن چیزی است که در جامعه به وجود می آید و این عرف و عقلای جامعه اند که آن را تشخیص می دهند آن گاه حکم شرعی اش را اسلام مقرر می دارد مثلا وجود پزشک زن برای بیماری های مخصوص زنان- که نوعا با لمس و نگاه به نقاط مختلف بدن همراه است- برای جامعه اسلامی یک ضرورت اجتماعی در همه دوران هاست. نیز دارا بودن است آموزگار زن برای دختران یک ضرورت است و ضرورت آن روشن است ولی در بسیاری از مشاغل دیگر چنین ضرورتی وجود ندارد. در ضمن این نکته نیز نباید فراموش شود که اسلام کار زن در جامعه را مقید به ضرورت نساخته است بلکه قیود آن در همان دو جنبه فوق الذکر می باشد.
پرسمان
