رهبری امام در این انقلاب، دارای چه خصوصیات و نکات برجسته ای بود ؟

در این خصوص شایسته است به بخش هایی از بیانات مقام معظم رهبری که پیرامون نقش و ثمرات وجود حضرت امام خمینی رحمه الله ایراد شده است, تمسک جسته و از زبان ایشان نکاتی را در این باره اشاره نمائیم.
امام بزرگوار ما, کارهای بزرگ متناسب با بزرگی خود, انجام داد و من امروز بعضی از آن ها را به یاد شما می آورم. یقیناً اگر تحلیل گرها و متفکران, کارهای بزرگ امام را فهرست کنند؛ چند برابر آن چیزی خواهد شد که من امروز آن ها را بر می شمارم:
اولین کار بزرگ, احیای اسلام بود. دویست سال است که دستگاه های استعماری سعی کردند تا اسلام به دست فراموشی سپرده شود. یکی از نخست وزیر های انگلیس در جمع سیاستمداران استعماری دنیا اعلام کرده بود که ما باید اسلام را در کشورهای اسلامی منزوی کنیم! قبل و بعد از آن نیز پول های گزافی خرج شد تا اسلام در درجه اول از صحنه زندگی, و در درجه ی دوم از ذهن و عمل فردی انسان ها خارج شود: چون می دانستند این دین, بزرگترین مانع در راه چپاول قدرت های بزرگ و استکباری است. امام ما اسلام را دوباره زنده کرد و به ذهن و عمل انسان ها و صحنه سیاسی جهان برگرداند.
دومین کار بزرگ او, اعاده ی روح عزت به مسلمین بود. این گونه نبود که اسلام صرفاً در بحث ها و تحلیل ها و دانشگاه ها و صفحه جامعه و زندگی مردم مطرح شود: بلکه بر اثر نهضت امام ما, مسلمان ها در همه جای عالم احساس عزت کردند.
یک نفر مسلمان از کشوری بزرگ که مسلمین در آن در اقلیت قرار دارند, به من می گفت: قبل از انقلاب اسلامی, مسلمان بودن خود را هرگز اظهار نمی کردیم. طبق فرهنگ آن کشور, همه اسم محلی داشتند, و هر چند خانواده های مسلمان روی بچه های خود اسم اسلامی می گذاشتند, اما جرات نمی کردند آن اسم را اظهار کنند و از بیان آن خجالت می کشیدند! اما بعد از انقلاب شما, مردم ما با افتخار اسم اسلامی خود را می گویند و اگر از آن ها بپرسند که شما چه کسی هستید اول آن اسم را با افتخار بر زبان می آورند.
بنابر این, با کار بزرگی که امام رحمه الله علیه انجام داد, مسلمان ها در همه جای دنیا احساس عزت می کنند و به مسلمانی و اسلام خود می بالند.
سومین کار بزرگ او این بود که به مسلمان ها احساس درک امت اسلامی داد. قبل از این, مسلمان ها در هر جای دنیا که بودند, چیزی به نام امت اسلامی برایشان مطرح نبود و یا اصلاً جدی تلقی نمی شد. امروز همه ی مسلمان ها در اقصای آسیا تا قلب آفریقا و تمام خاورمیانه و در اروپا و آمریکا, احساس می کنند که جزو یک جامعه ی جهانی بزرگ به نام امت اسلامی هستند. امام احساس شعور نسبت به امت اسلامی را ایجاد کرد, که بزرگترین حربه برای دفاع از جوامع اسلامی در مقابل استکبار است.
چهارمین کار بزرگ او, ازاله ی یکی از مرتجعترین و پلید ترین و وابسته ترین رژیم های منطقه و جهان بود. ازاله ی حکومت پادشاهی در ایران. ایران مهمترین دژ استعمار در منطقه ی خلیج فارس و خاورمیانه بود. این دژ به دست امام ما در هم فرو ریخته شد.
کار پنجم او, ایجاد حکومتی بر مبنای اسلام بود؛ چیزی که به ذهن مسلمان ها و غیر مسلمان ها خطور نمی کرد, و خواب خوشی بود که هرگز آن را با خود تصور نمی کردند و نمی دیدند. امام رحمه الله در حد یک معجزه, به این خیال افسانه آمیز لباس واقعیت پوشاند.
کار ششم وی ایجاد نهضت اسلام در عالم بود. قبل از انقلاب اسلامی, در بسیاری از کشور ها و از جمله کشور های اسلامی, گروه ها و جوان ها و ناراضی ها و آزادی طلب ها, با ایدئولوژی های چپ وارد میدان می شدند اما بعد از انقلاب اسلامی, پایه و مبنای حرکت ها و نهضت های آزادی بخش, اسلام شد. امروز در هر نقطه ای از دنیای وسیع اسلام که جمعیت با گروهی به انگیزه ی آزادی خواهی و ضدیت با استکبار حرکت می کنند, مبنا و قاعده ی کار و امید و رکنشان, تفکر اسلامی است.
هفتمین کار بزرگ او, نگرشی جدید در فقه شیعه بود. فقاهت ما پایه های بسیار مستحکمی داشته و دارد. فقاهت شیعه, یکی از محکمترین فقاهت ها و متکی به قواعد و اصول و مبانی بسیار مستحکمی است. امام عزیزمان این فقه مستحکم را در گستره یی وسیع و با نگرشی جهانی و حکومتی مورد توجه قرار داد و ابعادی از فقه را برای ما روشن کرد که قبل از آن روشن نبود.
کار هشتم او, ابطال باور های غلط در باب اخلاق فردی حکام بود, در دنیا پذیرفته شده است که کسانی که در راس اجتماعات قرار می گیرند, اخلاق فردی خاصی داشته باشند! تکبر ورزیدن برخوردار بودن از زندگی راحت و مسرفانه, تجمل گرایی, خودرایی و خود خواهی و امثال این ها, چیزهایی است که مردم دنیا قبول کردند که کسانی که در راس حکومت ها قرار می گیرند, این اخلاق را داشته باشند.
امام ما این باور غلط را عوض کرد و نشان داد که رهبر محبوب و معشوق یک ملت و دیگر مسلمانان عالم, می تواند زندگی زاهدانه یی داشته باشد و به جای کاخ های مجلل, در یک حسینیه از دیدار کنندگان پذیرایی کند و با لباس و زبان و اخلاق انبیا با مردم برخورد کند.
اگر دل های حکام و زمامداران به نور معرفت و حقیقت روشن شده باشد, تجمل و تشریفات و اسراف و برخورداری های زیاد و خود رایی و تکبر و استکبار, جزو لوازم حتمی زمامداری آنها محسوب نمی شود. از معجزات بزرگ آن بزرگوار این بود که هم در زندگی خود و هم در آن دستگاهی که به وجود آورده بود, نور معرفت و حقیقت تجلی یافته بود.
کار نهم او, احیای روحیه ی غرور و خودباوری در ملت ایران بود. برادران عزیز! حکومت های استبدادی و فردی, سال های متمادی ملت ما را به صورت ملتی ضعیف و مستضعف و توسری خور در آورده بودند: ملتی که از استعداد جوشان و خصلت های جمعی فوق العاده ممتاز برخوردار است و در طول تاریخ بعد از اسلام, این همه افتخارات علمی و سیاسی دارد.
امروز ملت ما از دست به دست هم دادن و توطئه ی مشترک شرق و غرب و ارتجاع نمی ترسند و احساس ضعف هم نمی کنند. جوان های ما احساس می کنند که خودشان می توانند کشورشان را بسازند. مردم ما احساس می کنند که قدرت و توان آن را دارند که در مقابل تحمیل ها و زورگویی های شرق و غرب بایستد. این روح عزت و خود باوری و غرور ملی و افتخارات حقیقی و اصیل را امام رحمه الله در ملت ما زنده کرد.
و بالاخره دهمین کار بزرگ او, اثبات این نکته بود که (نه شرقی و نه غربی), یک اصل عملی و ممکن است. دیگران خیال می کردند که یا باید به شرق متکی بود و یا به غرب, یا باید نان این قدرت را خورد و ستایشش کرد و یا آن قدرت را! فکر نمی کردند که یک ملت بتواند هم به شرق و هم به غرب (نه) بگوید و بایستد و بماند و خود را روز به روز ریشه دارتر کند؛ اما امام رحمه الله این نکته را ثابت کرد.
من ده محور از کار های بزرگ امام رحمه الله را بر شمردم: اما اگر بنشینیم فکر کنیم, کارهای بزرگ را در پرونده ی منور این مرد الهی چندین برابر خواهیم یافت.[1]

پی نوشت:
[1]. حدیث ولایت ج1 ص 311 الی 316.
منبع: اندیشه قم