آیا همه خواسته های کودک را با توجه به وسایل چشم گیر امروز و عدم توانایی مالی باید بر آورده کرد؟

بعضی از پدر و مادرها از روی محبت و علاقه به کودکان خود، همه خواسته های آن ها را بدون چون و چرا و به هر قیمتی که شده برآورده می کنند و هر چه آن ها خواستند برایشان فراهم می سازند و معتقدند کودک هر چه می خواهد باید در اختیارش قرار داد و نباید اجازه داد او ناراحت شود و احساس کمبود کند. درحالیکه "نه گفتن" به کودک و ایجاد مانع در برابر بعضی از خواسته های او حتی با داشتن توان مالی و القای این احساس که هر چه را بخواهی نمی توانی داشته باشی، لازم و ضروری به نظر می رسد؛ زیرا کودکانی که همه خواسته های آن ها برآورده می شود در آینده طاقت هیچ گونه کمبودی را در زندگی ندارند در برابر مشکلات و سختی های زندگی مقاوم و صبور نیستند و افرادی پر توقع و ضعیف النفس خواهند بود. پدر و مادر خوب، پدر و مادر هایی نیستند که به تمامی خواسته های فرزند خود پاسخ "آری" می دهند. به همان میزان که پاسخ ندادن و بی توجهی به نیازهای اساسی و منطقی کودک آسیب های روانی فراوانی به کودک و شخصیت او وارد می کند، برآوردن همه خواسته های کودک نیز برای او در آینده مسائل زیادی را ایجاد می کند.
کودک باید طوری تربیت شودکه آمادگی رویارویی با فراز و نشیب های روزگار را داشته باشد، او باید بیاموزد همیشه نمی تواند به هر آن چه که می خواهد دست یابد. او باید بداند که زندگی، خوشی و ناخوشی دارد. کسی که همیشه منتظر خوشی است، ناخوشی برایش بسیار سنگین تمام می شود.
کودکی که تمام خواسته هایش تمام و کمال اجرا می شوند، وقتی با یک مانع جدی برخورد می کند که او را از رسیدن به خواسته هایش دور یا محروم می نماید، ممکن است عکس العمل مناسب و به هنجار نداشته باشد. در این وضعیت او به دنبال کسی می گردد که نقش پدر و مادر را برایش ایفا کند. قطعاً چنین شخصی در زندگی اجتماعی و زناشویی، شخصیت قدرتمند و منطقی نخواهد داشت. او طعم تلاش و پشتکار برای رسیدن به اهدافش را نچشیده و آن را تجربه نکرده و پدر و مادر هرگز زمینه کوشش و استقامت و صبر در راه رسیدن به هدف را برای او ایجاد نکرده اند.
آیا پدری که با افتخار می گوید در طول زندگی هیچ گاه به دخترش "نه" نگفته است و یا مادری که با کمال خرسندی اعلام می دارد هرگز اجازه نداده فرزندش در زندگی احساس کمبود کند، راه تربیتی درستی را پیموده اند.
مسلماً کسی که برای بدست آوردن خواسته هایش حتی صبر کردن را نیاموخته، ارزش بسیاری از داشته های خود را نمی داند و از همه بدتر این که، بسیاری از توانایی هایش به ظهور نمی رسد و در واقع رشد روانی اجتماعی او آسیب جدی می بیند. چشیدن ناکامی و تأخیر در رسیدن به بعضی خواسته ها باعث می شود شخصیت کودک به خوبی شکل گیرد و در نوجوانی و جوانی و بزرگسالی، فردی منطقی و قدرتمند باشد.[1]
بنابر این ایجاد تعادل در برآوردن خواسته های کودک و عدم افراط و تفریط از طرف پدر و مادر بسیار مهم و ضروری می باشد. شاید بتوان این نکته تربیتی را از روایات ائمه معصومین علیهم السلام برداشت نمود. امام محمد باقر علیه السلام در حدیثی می فرمایند: (شرّ الآباء من دعاه البّر الی الافراط...)[2] بدترین والدین کسانی هستند که نیکی کردن آن ها را به زیاده روی وا دارد. واضح است از مصادیق افراط در نیکوکاری و مهربانی، برآوردن همه خواسته های کودک می باشد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 نسیم مهر پرسش و پاسخ تربیت کودک ونوجوان، حسین دهنوی، قم، نشر خادم الرضا علیه السلام .
2 تربیت کودک بدون کتک زدن یا لوس کردن، الیزابت کرری، ترجمه ن. پارسا.

پی نوشتها:
[1]. مجموع مطالب اقتباس از: سایت همشهری آنلاین www.hamshahrionline.ir 17 دی 1386 مقاله نه گفتن به بچه ها، محمود هندی پور.
[2]. محمدی ری شهری، حکمت نامه کودک، انتشارات دارالحدیث، 1385.
منبع: اندیشه قم