با سلام.
از کجا بفهمیم که امام زمان (ع) از ما راضی هستند؟

با عرض سلاماز آنجا که رضایت امام زمان در گروی رضایت خداست باید گفت:اعمال فرد مؤمن باید بر طبق معیارهای برگرفته از قرآن و سنت معصومین (ع) باشد و اعتبار هر عملی که از انسان سر می زند در هماهنگی و انطباق آن با این معیار می باشد. اگر فردی معیارهای لازم برای اعمال را بشناسد و در هماهنگی اعمال خود با آن معیارها بکوشد، باید امیدوار باشد عملش مورد قبول و رضای خداوند است. اگر فردی انگیزه هایش خدایی است وخود می داند کاری و عملی را که انجام می دهد، ناشی از هوا و هوس و خواسته های نامشروع نمی باشد و در هنگام عمل نیز مواظب است، عملش دچار آفاتی مثل ریا و سمعه و عجب و تکبر و سایر صفات رذیله نمی باشد، جایی برای شک و تردید در قبولی عملش باقی نمی ماند. داشتن نیت خالص و تقوا در امور و پرهیز از گناهان و همراهی عمل با علم و محبت خداوند و اولیای او را در دل داشتن از شرایط قبولی اعمال است. البته عملی که مورد قبول خداوند است دارای نشانه هایی است مثل: 1- هرگاه انسان موفق به عمل نیکی شود، انجام این عمل خود زمینه ساز انجام اعمال خیر و نیک دیگری می گردد که در اصطلاح به آن توفیق می گویند، یعنی هر عمل خیری توفیق اعمال خیر دیگری را نصیب انسان می کند. 2- حالت خوش معنوی و احساس صفا و معنویت و رغبت و میل به عبادت و دعا و کشش درونی و باطنی به سوی کارهای خیر و صالح از نشانه های دیگر قبولی اعمال و کسب رضا و خشنودی الهی است. البته باید توجه داشت اولیای خاص خداوند و بندگان مقرب و برجسته او در عین حال که تمام سعی و کوشش خود را در انجام اعمال خیر و نیک و عمل به وظایف شرعی و الهی خود دارند ولی همواره از خداوند ترسان و بیمناکند و می ترسند عمل آنها مورد قبول خداوند قرار نگیرد. این حالی ویژه آنها است و از معرفت عمیق وجامع آنها سرچشمه می گیرد و به معنای کوتاهی در انجام وظیفه و یا بدگمانی به خداوند و سوء ظن به او و یا تردید در عدالت او نمی باشد، بلکه وقتی انسان عظمت خداوند متعال را بشناسد و نسبت به قدرت و علم و وجود بی کران و غیرمتناهی او شناخت پیدا کرد و از طرفی به کوچکی وحقارت و ضعف و نادانی خود پی برد، اعمال خود را ناقص و ناچیز و غیر قابل قبول می دادند و به همین جهت اولیای خداوند و پیشوایان معصوم (ع) به ما آموخته اند که هرگز دلگرم و دلخوش به اعمال خود نباشید و بر آنها تکیه نکنید، بلکه به فضل و لطف و رحمت الهی امیدوار باشید چون اگر خداوند بخواهد با عدالت خود اعمال ما را بررسی کند و مورد سنجش قرار داد، امیدی برای قبولی عمل برای کسی باقی نمی ماند ولی با توجه به فضل و لطف خداوند و تکیه بر آن جای امیدواری برای قبولی اعمال همواره وجود دارد. موفق باشید