قصد وجوب از اقسام قصد وجه، و به معناي به جا آوردن عبادت به قصد وجوب آن است . و مراد از قصد وجوب دراين جا, قصد وجوب نفسي است , نه غيري .
استحباب
مُستَحَب؛ به معنای چیزی که شخص با آن محبوب میشود، اصطلاحی فقهی است و به اعمالی گفته میشود که انجام آنها ، بهتر از ترک آنها است، هرچند انجام دادنش واجب نیست. نماز شب، نمازهای نافله روزانه، روزههای مستحبی، دعا به خصوص دعاهای مأثور، صلوات و بسیاری از اعمال دیگر را مستحب خواندهاند.
اعتکاف
اعتکاف، از جمله عبادتهای مستحب است که در آن، فرد برای مدتی مشخص (دستکم سه روز) در مسجد اقامت کرده و روزه میگیرد. ارکان این عبادت، اقامت در مسجد و روزه است و هیچ عبادت یا عمل خاص دیگری برای آن تعیین نشده است، با این حال، مُعتَکِفان بیشتر وقت خود را صرف انجام اعمال عبادی میکنند. نحوه اقامت و یا خروج از مسجد احکام و شرایطی دارد که در کتابهای فقهی، در باب اعتکاف بیان شده است. اعتکاف زمان مخصوصی نیز ندارد، ولی در روایات بهترین زمان برای اعتکاف ماه رمضان، بهویژه دهه سوم آن بیان شده است. در ایران، از سالهای نخست دهه هشتاد شمسی، گرایش به اعتکاف در ماه رجب گسترش یافته و اکنون در ایام البیض (۱۳، ۱۴ و ۱۵) این ماه در اکثر شهرها و مساجد بزرگ این کشور مراسم برگزار میشود. با توجه به اهمیت اعتکاف، کتابهایی نیز به صورت مستقل درباره آن نوشته شده است.
مستحبی
غسلهای مستحب غسلهایی که به لحاظ فقهی واجب نیستند؛ اما پسندیدهاند و اثرات معنوی خاصی برای آنها برشمرده شده است. غسلهای مستحبی بسیاری در فقه اسلامی وجود دارد که در یک تقسیم بندی کلی بر دو نوعند: غسلهایی که استحباب آنها قطعی است و غسلهایی که استحباب آنها به صورت قطعی ثابت نشده بلکه با قانون تسامح در ادله سنن بر استحباب آنها حکم شده است و به قصد رجا انجام میگیرند.
وجوب
واجب، در اصطلاح فقهی به عملی گفته میشود که انجامدادن آن لازم و ترک آن، موجب توبیخ و عذاب الهی است. واجب دارای اقسام و دستهبندیهای مختلفی است. مهمترین واجبات شرعی، با عنوان فروع دین معروفاند که معروفترین آنها، ده مورد است.