آیا کسی که خود را واجد شرایط امامت جماعت نمی داند، ولی دیگران به او این اعتماد را دارند و او نیز می داند که اگر نپذیرد، نماز جماعت منعقد نخواهد شد، می تواند به عنوان امام جلو بایستد و دیگران به او اقتدا کنند؟
لازم نیست امام جماعت، خودش را عادل بداند.
عنوان سوال:
آیا کسی که خود را واجد شرایطامامت جماعت نمی داند، ولی دیگران به او این اعتماد را دارند و او نیز می داند که اگر نپذیرد، نماز جماعت منعقد نخواهد شد، می تواند به عنوان امام جلو بایستد و دیگران به او اقتدا کنند؟
امام جماعت یا پیشْنَماز کسی است که در نماز جماعت جلو میایستد و دیگران به او اقتدا میکنند. در فقه، امام جماعت باید واجد شرایطی باشد که مهمترین آنها عادل بودن است.
نماز جماعت
نماز جماعت، نمازی که به صورت دستهجمعی اقامه میشود و یکی از با فضیلتترین عبادات اسلامی است. گفتهاند نماز جماعت جنبۀ عبادی-اجتماعیِ دین را در بر دارد. در نماز جماعت، کسی را که جلو میایستد و مردم به او اقتدا میکنند امام و نمازگزارانی را که به او اقتدا میکنند «مأموم» میگویند.
اعتماد
اِسْناد، اصطلاحی در علوم حدیث و آن رسانیدن سخن است به گوینده آن با واسطه شماری از راویان، و بر زنجیره تشکیل شده از راویان تا پیامبر (ص) یا دیگر بزرگان دین «سلسله اِسناد» اطلاق میگردد.
اقتدا
اقتدا:به انجام عملى بسان عمل فردى دیگر، به قصد تأسّی گفته می شود. به اقتدا کننده «مقتدی»، به رفتار او«اقتدا» وبه اقتدا شونده «مقتدا به» گفته مىشود. از این عنوان در باب صلاة، سخن رفته است.
امامت
امامت، در نظرگاه شیعه، رهبری جامعه اسلامی به نصب الهی و جانشینی از پیامبر اکرم(ص) در امور دینی و دنیوی است. این آموزه، از اصول مذهب شیعه و از وجوه اختلاف اعتقادی میان شیعه و سنی است. اهمیت امامت نزد شیعیان باعث شده است تا آنان امامیه لقب گیرند.
جماعت
جماعت، مفهومی حدیثی ناظر به حفظ همبستگی مسلمانان؛ همچنین به باهم خواندن نماز در اصطلاح فقهی، نماز جماعت گفته میشود.واژه جماعت به معنای گروه مردم، [۱] [۲] هم معنا با واژههای مَجمع و مجموع، از ریشه ج م ع است. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در بابهاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.
شرایط
شرط امری محتمل الوقوع در آینده که طرفین حدوث اثر حقوقی را متوقف بر حدوث آن امر محتمل الوقوع مینمایند. شرط در علم اصول به معنای هر امری که وجود آن برای تحقق امر دیگری لازم است و در اصطلاح حقوق و فقه به معنی مطلق تعهد است اعم از اینکه در ضمن عقد باشد یا مستقل از عقد. به طور کلی در تعریف شرط به معنای حقوقی و نه معنای منطقی و اصولی در فقه چنین آمده است " الشرط امر زاید علی الثمن و المثمن علی وجه التزام دون التعلیق.... " [۱]
نماز
نماز (واژهای فارسی و معادل کلمه عربی «صَلاة») عملی عبادی است که پنج بار در اوقات معینی از شبانه روز واجب است. در این عبادت، نمازگزار رو به قبله میایستد و ذکرهای ویژهای را خوانده و اعمال ویژهای مانند رکوع و سجده را به جا میآورد. نماز به دو شکل فردی (فُرادا) و جماعت خوانده میشود.
امام جماعت
امام جماعت به معنی پیش نمازاست واز آن در باب صلاة، سخن رفته است. ومهمترین مباحث آن عبارت است از:
جماعت
جماعت، مفهومی حدیثی ناظر به حفظ همبستگی مسلمانان؛ همچنین به باهم خواندن نماز در اصطلاح فقهی، نماز جماعت گفته میشود.واژه جماعت به معنای گروه مردم، [۱] [۲] هم معنا با واژههای مَجمع و مجموع، از ریشه ج م ع است. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در بابهاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.
عادل
عدالت اصطلاحی فقهی و کلامی است. در فقه، عنوانی است برای صفتی که باعث ترک گناه میگردد و در بسیاری از احکام عملی از آن سخن رفته است. از نظر فقهی، عدالت یک شخص با تأیید دو عادل یا معاشرت فراوان با خود او یا باور متدینین به عدالت وی، قابل اثبات است. بیشتر فقها معتقدند حُسن ظاهر (یعنی آراستگی ظاهری از جهت پایبندی به احکام شرعی) برای اثبات عدالت فرد کافی است.