اگر به انسان وسیله ای بدهند، که از راه حرام به دست آمده، آیا می شود آن را برداشت و به اندازه قیمت آن صدقه داد؟

صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قُربَت (نزدیک‌شدن به خداوند) از مالش خارج می‌کند، مثل زکات؛ ولی واژه «صدقه» را برای صدقهٔ مستحب و «زکات» را برای صدقهٔ واجب به کار می‌برند.[۱] دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند.

اصلی مقابل تبعی و عارضی است.

يأس به معنای ناامیدی است.