در تصدّی منصب قضا، آیا قاضی لازم است خود را عادل بداند یا قضاوت نیز مثل امامت جماعت است که اگر مأموم، امام را عادل بداند بتواند امامت کند؟
قبول قضاوت در صورتی است که قاضی خود را عادل بداند.
عنوان سوال:
در تصدّی منصب قضا، آیا قاضی لازم است خود را عادل بداند یا قضاوت نیز مثل امامت جماعت است که اگر مأموم، امام را عادل بداند بتواند امامت کند؟
امام جماعت یا پیشْنَماز کسی است که در نماز جماعت جلو میایستد و دیگران به او اقتدا میکنند. در فقه، امام جماعت باید واجد شرایطی باشد که مهمترین آنها عادل بودن است.
منصب قضا
منصب قضا به اختیار حلّ و فصل دعاوی مردم و صدور حکم اطلاق می شود.
ماموم
كسی كه در نماز به امام جماعت اقتداء كرده است.
قضاوت
«قضاوت» که عبارت از داوری کردن برای رفع نزاع و کشمکش در میان مردم است، یکی از منصبهای بزرگی است که از جانب خداوند متعال برای پیغمبر صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام و از جانب آنان برای فقیه جامعالشرایط تعیین شده است. [۱]
امامت
امامت، در نظرگاه شیعه، رهبری جامعه اسلامی به نصب الهی و جانشینی از پیامبر اکرم(ص) در امور دینی و دنیوی است. این آموزه، از اصول مذهب شیعه و از وجوه اختلاف اعتقادی میان شیعه و سنی است. اهمیت امامت نزد شیعیان باعث شده است تا آنان امامیه لقب گیرند.
جماعت
جماعت، مفهومی حدیثی ناظر به حفظ همبستگی مسلمانان؛ همچنین به باهم خواندن نماز در اصطلاح فقهی، نماز جماعت گفته میشود.واژه جماعت به معنای گروه مردم، [۱] [۲] هم معنا با واژههای مَجمع و مجموع، از ریشه ج م ع است. [۳] [۴]از این واژه به مناسبت در بابهاى صلات، خمس، حج، احیاء موات، حدود و قصاص به کار رفته است.
عادل
عدالت اصطلاحی فقهی و کلامی است. در فقه، عنوانی است برای صفتی که باعث ترک گناه میگردد و در بسیاری از احکام عملی از آن سخن رفته است. از نظر فقهی، عدالت یک شخص با تأیید دو عادل یا معاشرت فراوان با خود او یا باور متدینین به عدالت وی، قابل اثبات است. بیشتر فقها معتقدند حُسن ظاهر (یعنی آراستگی ظاهری از جهت پایبندی به احکام شرعی) برای اثبات عدالت فرد کافی است.
قاضی
تغییر مسیر به:
قضا
انجام عمل بعد از سپری شدن وقت مخصوص آن را قضا گویند.
قضاوت
«قضاوت» که عبارت از داوری کردن برای رفع نزاع و کشمکش در میان مردم است، یکی از منصبهای بزرگی است که از جانب خداوند متعال برای پیغمبر صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام و از جانب آنان برای فقیه جامعالشرایط تعیین شده است. [۱]
قبول
قبول این است که مشتری بگوید: «قبلت» یا «اشتریت» یا «ابتعت» و نظیر آنها، [۱] [۲]که مقابل ایجاب است.
عادل
عدالت اصطلاحی فقهی و کلامی است. در فقه، عنوانی است برای صفتی که باعث ترک گناه میگردد و در بسیاری از احکام عملی از آن سخن رفته است. از نظر فقهی، عدالت یک شخص با تأیید دو عادل یا معاشرت فراوان با خود او یا باور متدینین به عدالت وی، قابل اثبات است. بیشتر فقها معتقدند حُسن ظاهر (یعنی آراستگی ظاهری از جهت پایبندی به احکام شرعی) برای اثبات عدالت فرد کافی است.