گذشتن عدّه بعد از طلاق شرطش اطّلاع زوجه از طلاق نیست.
مسأله: زن در ضمن عقد نکاح با شوهرش شرط کند که اگر شوهرش غایب شود یا خرجی به او ندهد تا یک سال مثلاً اختیار طلاق خود را داشته باشد، مشکل است این شرط، بلکه اقوی بطلان است، امّا صحّت عقد محل تأمّل است، بلی؛ اگر شرط کند وکالت خود را از زوج در طلاق تا آن مدّت، اقوی صحّت شرط است، لکن طلاق او بدون رضای مُوَکِّل قهراً علیه، صحیح نیست.
مسأله: در وقت اجرای صیغه عقد انقطاعی فی المدّة المعلومة که می‌گوید باید التفات به زمانی که معیّن کرده‌اند داشته باشد و لو به نحو ارتکاز اجمالی و اگر التفات به زمانی که معیّن کرده‌اند نداشته باشد چه وقتی که ملتفت شد خاطرش باشد آن زمان، یا خاطرش نباشد که چه معیّن کرده‌اند، باید صیغه را اعاده نماید.
مسأله: منقطعه در زمان معیّن به مبلغ معیّن شرط کند نفقه و کسوه و مضاجعه هر چهار شب یک شب را و مقاربت هر چهار ماه یا هر ماهی یک مرتبه را مثلاً این شرط صحیح است، امّا اگر جنسِ مبلغ، یا قدرِ نفقه و کسوه را معیّن نکند بعضی بر آنند که عقد صحیح نیست، ولی در فرض عدم تعیین قدرِ نفقه و کسوه مشترطه، بطلان واضح نیست؛ چرا که از قبل شرط کلّیست نه مجهول و سرایت بطلان از شرط به عقد هم معلوم نیست، بلکه عدم آن خالی از قوّت نیست.
