سلام. چند سوال:
1. چرا امتحان های سخت زندگی فقط برای زن هاست و مرد ها چنین سختی هایی ندارند؟ و اگر یک مرد و یک زن هر دو به یک میزان احکام و قوانین را رعایت کنند، با وجود مشقت بیشتر برای زن، ولی هر دو به یک میزان اجر میگیرن؟
2. در این دنیا مردها می تونند چند همسر اختیار کنند، ولی زن ها خیر، و این سختی که زنان متحمل میشن و در واقع لذت کمی میبرن محدود به دنیا نیست، و گرچه در بهشت حسادت نیست ولی باز لذت کمی برای زن وجود داره. چون باز تنها همسر مرد نیست و از معطوف شدن توجه و محبت مرد محروم میشه. چیزی که اصلی ترین خواسته هر زنی هست .
3. چرا مردان در دنیا از هر لذتی که بخوان میتونن استفاده کنن ولی زن که وجودش تماما احساس و عشق است بنابر شرایط موجود از معشوقه ی مردی بودن محروم میشه؟ چرا شرایط برای زن اینقدر نامطلوب باید باشه؟ چون به هرحال با وجود تعدد زوجات حتی علاقه ی اولیه ی مرد به زن اولش هم میتونه کم بشه و جذابیتش رو از دست بده...
با سلام خدمت شما
بدلیل تعدد پرسش، پاسخ در سه نکته به اختصار اشاره می شود:
1- بر خلاف تصور شما بدیهی است که در فرایند زندگی زن گرچه رنج بسیار را متحمل می شود ولی این امر به گونه ای جبران می گردد؛ به همین دلیل (که رنج دوران بارداری و بعد از تولد را باید بکشد) مورد توجه خاص خدا است. در نتیجه حق مادر از حق پدر بیشتر است(1). مادر به خاطر تحمل سختی های دوران بارداری و شیر دادن و بزرگ کردن فرزند پاداش های عظیمی دارد که مرد از آن ها بی بهره است.
در هر حال خداوند این رنج و مشقت را هم زمینه کمال و سعادت برای بانوان قرار داده و هم آن را با عطایای دنیوی و اخروی بسیار زیاد جبران نموده است که این امر در روایات بسیاری مورد توجه قرار گرفته است:
رسول خدا (ص) فرمودند : اگر زنی در هنگام زایمان بمیرد، خداوند نامه عملش را نخواهد گشود ( و او را بی حساب به بهشت خواهد برد).(2)
تحمل درد زایمان و بعد از آن، برای زنان از عبادت هفتاد سال که روزها روزه و شب ها به عبادت باشند، بهتر است.(3)
2- مطمئن باشید که در بهشت نیز از لذت های زنان کاسته نخواهد شد بهشت هم متعلق به همه مردان و هم به همه زنان صالح است. خدا در پاداش دادن هیچ تفاوتی بین زن و مرد قرار نداده است. یقینا روایات ما هم در مقام بیان چنین مساله ای نخواهد بود .آنچه در وصف همسران بهشتی در آیات قرآن آمده، تنها بخشی از نعمت های بهشتی است، گرچه حتی همین مورد اختصاص به مردان ندارد.
طبق آموزه‌های وحیانی در بهشت هر کدام از مرد و زن از نعمت و لذات مناسب خود با همسران پاکیزه برخوردارند .این موهبت اختصاص به مردان ندارد.
به عنوان نمونه قرآن کریم می فرماید:
(وَلَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ؛(4) برای بهشتیان در آن جا همسرانی پاک و پاکیزه است).
ضمیر (هم) در آیه به همة بهشتیان اعم از زن و مرد برمی‌گردد، نه فقط به مردان بهشتی.
ازواج جمع زوج به معنای همسر است ،نه زوجه به معنای زن.
در آیه دیگر هم می‌فرماید: (وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ؛(5) آن ها را با همسرانی درشت و زیبا چشم تزویج گردانیم)
در این آیه ضمیر( هم) به همه بهشتیان برمی‌گردد. (حورعین) وصف زیبایی همسران بهشتی اعم از زن و مرد است، زیرا واژه (حور ) جمع احور (مرد سیاه چشم) و جمع حوراء (زن سیاه چشم) است. واژه (عین) جمع اعین (مرد درشت چشم) و جمع عینتا (زن درشت چشم) است.(6)
پس داشتن همسر در بهشت برای مرد و زن مطرح است. گرچه قرآن کریم به صورت اختصاصی به عنوان پاداش برای زنان چیزی را بیان نکرده است، آن هم شاید به دلیل حفظ ادب از همسران زنان و چگونگی کیفیت لذت بردن آن ها از مردان بوده که به تفصیل و روشنی سخن نگفته، ولی زنان مثل مردان از لذات بهشتی مناسب مورد علاقه شان برخوردار هستند.
در برخی آیات قرآن آمده است:
(فِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْینُ؛ (7) در آن (بهشت) آنچه دل ها می‌خواهد و چشم ها از آن لذت می برد، موجود است و شما همیشه در آن خواهید ماند).
طبق این آیه که مطلق آمده ،معلوم می شود که لذت های گوناگون بهشتی عمومی است و اختصاص به مردها ندارد. به لحاظ عدد هم محدود نیست. اما کیفیت و جزئیات مسئله به طور کامل برای کسی مشخص نخواهد بود. پس هیچ کدام از زن و مرد از لذت های مورد علاقه شان بی نصیب نخواهند بود.
3- تعدد زوجات برای مرد در صورتی مجاز است که عدالت را بین همسرانش رعایت نماید عدل به معنای آن است که به هریک از همسران، حق شرعی او داده شود و هریک به حقی که به گردن شوهر دارند برسند.
در رعایت عدالت بین دو همسر،شرط است که هر یکی از همسران به حق شرعی خود برسند، حال در بعضی موارد تساوی شرط است تا رضایت حاصل شود مانند پرداخت نفقه به مقدار واجب، و در برخی موارد رعایت عدالت به رعایت حق همسر حاصل می شود مانند بیتوته و همخوابی کردن باهمسر. پس جای نگرانی نیست.
پی نوشت ها:
1. شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، موسسه آل البیت، قم،1409 ه.ق، ج15، ص95.
2.محدث نوری، مستدرک الوسائل، موسسه آل البیت، قم، 1408ق، ج2، ص50.
3. همان، ص41.
4 بقره(2) آیه 25.
5 دخان(44) آیه 54.
6. ناصر مکارم، پیام قرآن، نشر دارالکتب الاسلامیه، تهران 1377 ش. ج6، ص 261.
7.زخرف(43) آیه 71.
