ولایت تنها از آن خداست و کسانی که خداوند به آنها اذن داده، می توانند به ایفای این نقش در جامعه بپردازند. و مشروعیت ولایت هیچ راهی جز اذن خداوند ندارد.
اما نصب خداوند به دو صورت انجام گرفته است. نصب خاص و نصب عام
در نصب خاص خداوند شخص مشخصی را تعیین کرده است. مثل تعیین پیامبر و امامان (صلوات الله علیهم اجمعین) در این جا تنها کشف صاحب ولایت از جانب خدا موضوعیت دارد.
اما در نصب عام، از جانب خدا صفاتی کلی بیان شده که می تواند مصادیق مختلفی داشته باشد. هنگامی که امام زمان(عج) به نصب فقیه عادل برای ولایت می پردازد، این نصب فعل خداوندی بوده، و به دلیل اینکه مصادیق مختلفی برای آن موجود می باشد، باید با مکانیزمی عاقلانه به تعیین یکی از افراد واجد صلاحیت پرداخت.
و یکی از مکانیزمی که مورد تائید عقلا است، رجوع به جمعی است که در تشخیص شخص واجد صلاحیت خبره باشند. پس با تعیین این جمع (اعضای مجلس خبرگان) به کشف بهترین شخص واجد صلاحیت می رسیم که مشروعیت او صرفا از جانب خداوند است و بندگان خدا تنها تشخیص می دهند که فرد واجد شرایط تعیین شده، کیست.
